ANemos

  Δεν είναι μόνο ο Boric στη Χιλή. Είναι η Squad, η αριστερά του Δημοκρατικού Κόμματος που κυβερνά τις ΗΠΑ, είναι η Ardern η πρωθυπουργός της Νέας Ζηλανδίας. Είναι και μερικοί άλλοι ακόμη. Όλοι κάτω από πενήντα, ουσιωδώς αντικομφορμιστές, γεμάτοι σφρίγος και πρωτοτυπία στο λόγο τους, μαχόμενοι για έναν καλύτερο κόσμο. Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρουν. Ξέρω όμως ότι απέναντι στους ανακυκλώσιμους, ξερούς κι ανέραστους πολιτικούς της ΕΕ και την ανέπνευστη καμαρίλα της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας, ο πάλαι ποτέ “νέος κόσμος” γεννά ελπίδα. Έχει μεγάλη σημασία να δούμε τι κυοφορεί αυτό το νέο που ανατρέπει την θλιβερή μονοτονία του μονοδιάστατου there is no alternative που κυβερνά τη Δύση από το ΄90 κι ύστερα. Έχει μεγάλη σημασία η Αριστερά στην Ευρώπη – σε μεγάλο βαθμό κι αυτή σκουριασμένη από την πολυκαιρία – να επισκεφτεί τους τόπους αυτούς, να μάθει, να γνωρίσει πώς συγκροτούν το λόγο και τις πολιτικές τους αυτά τα νέα πολιτικά υποκείμενα που παλεύουν να κυβερνήσουν τις χώρες τους. Διότι, σε τε

  Σε πρόσφατη (13.12.2001) ανακοίνωσή της η ΕΣΗΕΑ επιχειρεί να θίξει, ίσως για πρώτη φορά, το ακανθώδες θέμα των fake news και την ανάγκη για αξιόπιστο έλεγχο των γεγονότων (fact cheching). Το θέμα βρίσκεται διεθνώς στον πυρήνα των συζητήσεων για τη δημοκρατία, οπότε θεώρησα καλό να αναλύσουμε την ανακοίνωση στα βασικά συστατικά της. Του Χριστόφορου Κάσδαγλη στο Politicus.gr  Θέση 1η «Η ΕΣΗΕΑ υποστηρίζει την αναγκαιότητα της επαλήθευσης του περιεχομένου που αναρτάται στο διαδίκτυο, ειδικά σε μια εποχή που η μάστιγα των ψευδών και παραπλανητικών ειδήσεων αλλά και θεωριών συνωμοσίας απειλεί τη δημόσια υγεία και  την κοινωνική συνοχή. Εκτιμά τη συμβολή των επαγγελματιών δημοσιογράφων σε αυτή την προσπάθεια. Κανείς ωστόσο δεν είναι αλάνθαστος ή υπεράνω κριτικής.» Ποιος θα μπορούσε να διαφωνήσει; Κανείς, νομίζω. Ζούμε πράγματι σε μια εποχή που τα fake news ανθούν παγκοσμίως και αναμεταδίδονται ταχύτατα με τη βοήθεια και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Οι αναγνώστες οφείλουν να επαγρυπνούν κ

  Όλη η υφήλιος ανησυχεί γι αυτό που έρχεται, ένα ακόμα κύμα της πανδημίας με την «’Όμικρον» έχει αρχίσει να σαρώνει πολλές χώρες. Του Γιάννη Παντελάκη για το Politicus.gr Το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ αναβάλλεται, χώρες της Ευρώπης παίρνουν νέα αυστηρά μέτρα περιορισμών, ειδικοί προειδοποιούν ότι ακόμα και τα εύρωστα συστήματα υγείας αναπτυγμένων χωρών θα δυσκολευτούν να αντέξουν, ακόμα και οι επιστήμονες στην Ελλάδα προβλέπουν ότι μετά τις γιορτές η νέα μετάλλαξη θα έχει πολλαπλασιάσει τα θύματά της. Και στη χώρα μας, στη χώρα που στην τεράστια κρίση πανδημίας, υπουργός υγείας έχει διοριστεί ένας ακροδεξιός δικηγόρος, το μόνο που σκέφτεται η κυβέρνηση είναι να επιβάλει τέστ τις ημέρες των γιορτών σε ανεμβολίαστους αλλά και εμβολιασμένους εξισώνοντας τις δυο κατηγορίες, αποτρέποντας ακόμα περισσότερο τους ανεμβολίαστους τουλάχιστον να ξανασκεφτούν τις επιλογές τους και επιβαρύνοντας οικονομικά  και τους δυο ! Η πολύμηνη ανερμάτιστη πολιτική της κυβέρνησης οδηγεί σε αλλοπρόσαλλες σκέψ

  Το 1933 ο Βρετανός οικονομολόγος   Κέυνς   προέβλεπε ότι «το 2030 οι άνθρωποι δε θα χρειάζονται να δουλεύουν περισσότερο από 15 ώρες τη βδομάδα», χάρη στην  αδιάκοπη άνοδο της παραγωγικότητας στον καπιταλισμό. Ως προς την παραγωγικότητα επιβεβαιώθηκε πλήρως. Σε σχέση με το χρόνο εργασίας τα πράγματα κινήθηκαν διαφορετικά. To 1870 ο κόσμος δούλευε σχεδόν διπλάσιες ώρες από ότι σήμερα. Στη συνέχεια υπήρξε προοδευτική μείωση των ωρών εργασίας, αλλά με διακυμάνσεις και διαφορές από χώρα σε χώρα. Στο διάστημα 1870-1913 η μείωση είναι σχετικά μικρή, ωστόσο τέθηκε ο σπόρος του Σικάγου για το οκτάωρο. Η μεγαλύτερη  μείωση συνέβη στο διάστημα 1913-1938   εν μέσω εργατικών επαναστάσεων, επιθετικών πρωτοβουλιών του εργατικού κινήματος, της επίδρασης της μεγάλης καπιταλιστικής κρίσης του 1929, αλλά και των τεχνολογικών τομών. Στη συνέχεια, μετά τον Β’ΠΠ, στον ανεπτυγμένο καπιταλιστικό κόσμο, παρά την αλματώδη άνοδο της παραγωγικότητας, η μείωση του  χρόνου εργασίας επιβραδύνεται. Η τάση αυτή, ει

  Οχι κύριε Κουφοντίνα . Μην αυταπατάσαι και μην ναρκισσεύεσαι ότι είσαι ανάμεσα σε όσους διαμαρτύρονται στις πλατείες και τiς γειτονιές για τον αυταρχισμό της κυβέρνησης και το αστυνομικό όργιο βίας. Κύριε Κουφοντίνα, ήταν γενναία η απόφασή σου να αγωνιστείς με απεργία πείνας για ένα δικαίωμά σου. Ισως μάλιστα να ήταν και το μόνο γενναίο πράγμα που έχεις κάνει. Αυτό το δικαίωμά σου υπερασπίστηκαν και χιλιάδες πολίτες. Οχι εσένα. Και πολύ περισσότερο όχι τις πράξεις σου για τις οποίες έχει καταδικαστεί. Μόνο για το δικαίωμά σου. Γιατί αυτό το δικαίωμα πρέπει να το έχουν όλοι οι κρατούμενοι. Το δικαίωμα να τηρείται ο νόμος για όλους. Τίποτα παραπάνω. Τίποτα παρακάτω. Οχι κύριε Κουφοντίνα δεν υπερασπίστηκε κανείς ούτε τις δολοφονίες που έχεις διαπράξει ούτε τις ιδέες που έχεις και που δεν έχουν καμιά σχέση με λαϊκούς αγώνες και διεκδικήσεις. Οχι κύριε Κουφοντίνα, δεν είναι ήρωας όποιος διεκδικεί ή υπερασπίζεται δικαιώματα. Ούτε θα γινόσουν ήρωας αν πέθαινες από την απεργία πείνας. Ο