Ημέρα 21η #QuarantineLife2 : Λαϊκά δικαστήρια
Να στήσουμε και εκτελεστικά αποσπάσματα, ηλεκτρικές καρέκλες, κρεμάλες;
Να τα στήσουμε κι αυτά!
Πριν τα στήσουμε όμως να ακούσουμε. Το κατηγορητήριο. Τον κατηγορούμενο. Τους μάρτυρες.
Να έχουμε πάντα κατά νου πως υπάρχει περίπτωση όλοι να έχουν δίκιο ή και κανείς να μην έχει.
Να είναι λάθος το κατηγορητήριο. Λάθος και η στάση του κατηγορούμενου. Ενας τρίτος να έχει όλη την εικόνα.
Να υπάρχουν αμφιβολίες...
Αμφιβολίες. Αυτή είναι η λέξη που βοηθάει την κρίση.
Βεβαιότητα. Η λέξη που καταδικάζει. Αποφασίζει. Εκτελεί.
Βεβαιότητα από το πληκτρολόγιο.
Κάποτε ήταν ο δήμιος με την κουκούλα που κατέβαζε το τσεκούρι, την γκιλοτίνα, έβαζε τη θηλειά...
Λαϊκά δικαστήρια; Ναι! Οχι όμως με τεκμήριο την "τζιπάρα"... Κανείς αλάθητος...
Κυρίως όμως κανείς λαϊκός δικαστής αλάθητος...
Καμιά online απόφαση αλάθητη...
Οπως είχε πει ο κοινωνιολόγος Ζίγκμουντ Μπάουμαν: "Οταν πέφτουμε σε μια σελίδα στο διαδίκτυο που εκφράζει μια ιδέα αντίθετη από τη δική μας, που δεν μας αρέσει ή δεν τη συμμεριζόμαστε, αντί να σκεφτούμε τους λόγους που οδήγησαν στη διατύπωσή της -αναμφίβολα κάθε ιδέα είναι καρπός ενός συλλογισμού- ή και να σκεφτούμε θέσεις και επιχειρήματα για να υποστηρίξουμε τη δική μας άποψη και να αντικρούσουμε την άλλη, περιοριζόμαστε στο να πατήσουμε το πλήκτρο «cancel» και να περάσουμε στην επόμενη σελίδα.
Ουσιαστικά, στη διάρκεια των εφτάμισι ωρών που περνάμε καθημερινά στο διαδίκτυο, θα μπορούσαμε να μη συναντήσουμε κανέναν διαφορετικό από μας. Αν ο κόσμος online είναι εξ ορισμού ομόψυχος, όταν διακόπτουμε τη σύνδεση η κατάσταση γίνεται ριζικά διαφορετική, ποικιλόμορφη και ετερογενής. Τα πρόσωπα συγκρούονται, έχουν ιδέες διαφορετικές και μερικές φορές ασυμβίβαστες μεταξύ τους. Στην ουσία, ο κόσμος offline, από την ίδια του τη φύση, βασίζεται στη σύγκρουση. Ορισμένοι σκέφτονται όπως εμείς, άλλοι διαφωνούν ολικά με μας και εμείς, από τη μεριά μας, αποστρεφόμαστε και απορρίπτουμε τις ιδέες άλλων. Είμαστε προορισμένοι να ζούμε σε αυτόν τον κόσμο".
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου