ANemos

[…Ο καιρός ήταν αίθριος, οι βροχές φαίνεται πως είχαν τελειώσει κι ο ήλιος, αν και χλωμός, ήταν πια αισθητός στην αφή. Δεν ξέρω πώς θα τα βγάλουμε πέρα όταν σφίξουν οι ζέστες, είπε ο γιατρός, μ’ όλα αυτά τα σκουπίδια που σαπίζουν εδώ πέρα, τα νεκρά ζώα, ίσως και άνθρωποι ακόμα, θα πρέπει να υπάρχουν νεκροί άνθρωποι μέσα στα σπίτια, το κακό είναι ότι δεν είμαστε οργανωμένοι, θα έπρεπε να υπάρχει οργάνωση κατά πολυκατοικία, κατά δρόμο, κατά γειτονιά. Μια κυβέρνηση, είπε η γυναίκα, Μια οργάνωση, και το σώμα ακόμα είναι ένα σώμα οργανωμένο, κι ο θάνατος δεν είναι παρά το αποτέλεσμα μιας αποδιοργάνωσης, Και πώς μπορεί να οργανωθεί μια κοινωνία τυφλών για να ζήσει, Να οργανωθεί, κι αν οργανωθεί είναι κατά κάποιον τρόπο σαν να έχει κιόλας μάτια, Ίσως να έχεις δίκιο, αλλά η εμπειρία αυτή της τυφλότητας μόνο θάνατο και αθλιότητα μας έφερε, τα μάτια μου, όπως και το ιατρείο για σένα, δεν χρησίμεψαν σε τίποτα, Χάρη στα μάτια σου είμαστε ζωντανοί, είπε η κοπέλα με τα σκούρα γυαλιά, Ζωντανοί θα ήμ

Ημουν πέντε χρονών. Ηξερα ότι η μαμά μου είχε καρκίνο. Εβριζα τον "κακό καρκίνο" που τη βασάνιζε. Τη νύχτα που πέθανε, ο πατέρας μου, γιατρός, με πήρε αγκαλιά και μέσα σε δάκρυα και φιλιά μου ζήτησε συγγνώμη. Τον έσφιξα δυνατά με τα μικρά μου χέρια και ηρέμησα λίγο. Τον λάτρευα. Μέχρι την ημέρα που έφυγε κι εκείνος. Και μέχρι σήμερα. Επειδή δεν είχε κανένα λόγο να μου πει συγγνώμη αλλά μου την είχε πει. Αυτό έχω να πω και γυρίζω στη σιωπή τώρα...

Η Ψηφιακή Επανάσταση έχει, όπως κάθε επανάσταση, νικητές και ηττημένους, θύματα αλλά και κερδισμένους. Αυτοί που καταφέρνουν να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες επιβιώνουν και όσοι επιμένουν στα παλιά μοντέλα του αναλογικού κόσμου, απλά πεθαίνουν. Δύο από τις βιομηχανίες που χτυπήθηκαν με σφοδρότητα από τις Νέες Τεχνολογίες ήταν η Μουσική και τα ΜΜΕ. Η πρώτη όχι απλώς άντεξε και ορθοπόδησε αλλά ήδη επανακτά το χαμένο έδαφος. Η δεύτερη δείχνει να οδεύει προς τον αφανισμό. Κι όμως! Τα ΜΜΕ θα πρέπει ήδη να είχαν πάρει κάποια μαθήματα από τη Μουσική Βιομηχανία… Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά: Η Μουσική Βιομηχανία δέχτηκε ένα απίστευτο χτύπημα από την ανάπτυξη των ψηφιακών μέσων στα τέλη της δεκαετίας του ’90 και την πρώτη δεκαετία του 21 ου αιώνα. Το μοντέλο των δισκογραφικών εταιρειών, η πώληση δίσκων και CD κυριολεκτικά κατέρρευσε μέσα σε ελάχιστο χρόνο ενώ η άνοδος της πειρατείας γονάτισε περαιτέρω τα έσοδα. Μέσα σε μία δεκαετία, από το 2003 μέχρι το 2013, η μουσική αγ

Αναδημοσίευση από τους Zoornalistas ενός αποσπάσματος αρκετά παλιού κειμένου μου : Και η Δημοσιογραφία; Τι γίνεται με τη Δημοσιογραφία;  Ολοι μιλάμε για τις θέσεις που χάνουμε, για τα δεδουλευμένα που μας χρωστούν, για τα "μαγαζιά" που θα κάνουν περικοπές ή θα βάλουν λουκέτο! Κανείς δεν λέει κουβέντα για το ότι οι αναγνώστες μας έχουν γυρίσει την πλάτη διότι το "προϊόν" της δουλειάς μας είναι, πολλές φορές, για τα μπάζα. Ή γιατί είναι.  αναξιόπιστο. Ή ακόμη γιατί δεν έχει πλέον την οικονομική δυνατότητα να αγοράσει μια εφημερίδα και να μας στηρίξει! Λέξη δεν λέμε γι αυτά! Και να πάμε κι ένα βηματάκι παραπέρα; Δεν τολμάμε να παραδεχτούμε ότι ακόμη και μέσα στο ίδιο το "μαγαζί" μας δεν έχουμε όλοι ούτε τα ίδια συμφέροντα ούτε τις ίδιες θέσεις να υπερασπιστούμε: - Αλλοι δεν θέλουν να χάσουν τη δουλειά τους ακόμη κι αν είναι να πάρουν λιγότερα. Αρκεί βεβαίως να τους καταβληθούν όσα τους χρωστάει ο ιδιοκτήτης και να υπάρχει ένα χρονοδιάγραμμα κανο