Πόσο παλιό είναι το ζήτημα της μακεδονικής γλώσσας;

Πότε ξεκίνησε το ζήτημα της μακεδονικής γλώσσας;
Χτες, λόγω της διαπραγμάτευσης που γίνεται για την αλλαγή ονόματος της χώρας;
Το 2008 όταν έληξε η προηγούμενη διαπραγμάτευση χωρίς να βρεθεί λύση;
Το 1998 όταν ο ΟΗΕ ανεβάζει σελίδα όπου η μακεδονική γλώσσα ορίζεται ως η επίσημη της Δημοκρατίας της Μακεδονίας;
Το 1992 όταν άνοιξε η συζήτηση για την αλλαγή ονόματος;
Το 1977 όταν αναγνωρίστηκε από τον ΟΗΕ το μακεδονικό αλφάβητο;
Το 1944 όταν συστάθηκε η Γιουγκοσλαβία;

Λάθος!

Η υπόθεση ξεκινάει στα τέλη του 19ου αιώνα και συγκεκριμένα το 1885 αμέσως μετά τον σερβοβουλγαρικό πόλεμο και την προσάρτηση της Ανατολικής Ρωμυλίας στη βουλγαρική ηγεμονία. Ηταν τότε που ορίζονται οι τρεις νέοι άξονες της σερβικής πολιτικής:
α) η καταπολέμηση της βουλγαρικής προπαγάνδας,
β) η οριοθέτηση των σφαιρών επιρροής στη Μακεδονία με την Ελλάδα και
γ) η συνεννόηση με το Οικουμενικό Πατριαρχείο με σκοπό την τοποθέτηση Σέρβων επισκόπων στις μητροπόλεις της Μακεδονίας (βιλαέτια Θεσσαλονίκης και Μοναστηρίου) και της Παλαιάς Σερβίας (βιλαέτι του Κοσσυφοπεδίου).
Ο αρχιτέκτονας της νέας σερβικής πολιτικής, ο Στόγιαν Νοβάκοβιτς, απέδιδε και σωστά μεγάλη σημασία στο ζήτημα της γλώσσας. Ετσι, κύριος στόχος τους ήταν η γλωσσική ομογενοποίηση του σλαβικού πληθυσμού και η αντικατάσταση των διάφορων σλαβικών διαλέκτων με τη επίσημη σερβική γλώσσα. Για να το κάνει όμως αυτό έπρεπε αρχικά να στηρίξει τα τοπικά σλαβικά γλωσσικά ιδιώματα, τα οποία θα εμπλουτίζονταν με στοιχεία της σερβικής γλώσσας (κανόνες γραμματικής, λόγιες λέξεις, αλφάβητο), πράγμα που θα αποδυνάμωνε -όπως νόμιζε- τη βουλγαρική γλώσσα.
Οπως αναφέρει σε δημοσίευσή του ο Αθανάσιος Λούπας, υποψήφιος διδάκτορας Νέοτερης και Σύγχρονης Ιστορίας, στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας, στο Α.Π.Θ:
"Υποθάλποντας, συνεπώς, το «μακεδονισμό» σε γλωσσικό επίπεδο ευελπιστούσε να αποκόψει τους τοπικούς σλαβικούς πληθυσμούς από τη βουλγαρική επιρροή και να τους στρέψει στη Σερβία. Εκτιμώντας ότι ο «μακεδονισμός» δεν είχε τη δυναμική εκείνη που θα μπορούσε να οικοδομήσει μια συμπαγή εθνική ταυτότητα, ξέχωρη από τη σερβική και τη βουλγαρική, ο Νοβάκοβιτς πίστευε ότι μακροπρόθεσμα θα ωφελούσε τη σερβική υπόθεση. Στην προσπάθεια του να προσδώσει επιστημονική εγκυρότητα στις σερβικές θέσεις, ο Σέρβος διπλωμάτης εξέδωσε διάφορες μελέτες στις οποίες επιχειρούσε να αποδείξει την άρρηκτη σχέση μεταξύ της σερβικής γλώσσας και της «μακεδονικής» διαλέκτου. Η χρήση των σερβικών φθόγγων đ και ć από τους σλαβικούς πληθυσμούς της Μακεδονίας, αλλά και οι ομοιότητες της λαϊκής «μακεδονικής» γλώσσας με την εκκλησιαστική σερβική, οι οποίες μαρτυρούνται ήδη από την εποχή της δυναστείας των Νεμανιδών αποτέλεσαν ένα σημαντικό κομμάτι της επιχειρηματολογίας του. Μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα η σερβική πολιτική είχε πετύχει το διορισμό Σέρβου επισκόπου στην Πριζρένη και τα Σκόπια, την ίδρυση σχολείων και προξενείων στα βιλαέτια του Μοναστηρίου, της Θεσσαλονίκης και του Κοσσυφοπεδίου".
Για περισσότερα όμως διαβάστε τη σχετική δημοσίευση

Το μεγάλο ερώτημα είναι το πως ένας φιλόλογος-γλωσσολόγος δεν τα ήξερε όλα αυτά όταν έγραφε αυτό το άρθρο το 2008 και αυτό το άρθρο το 2018...