Οι Ηλίθιοι

Με διαδοχικά κύματα οργής και αναγούλας διαβάζω τις τρεις τελευταίες ημέρες τα όσα λέγονται και γράφονται στα ΜΜΕ και στα Κοινωνικά Δίκτυα για το προσφυγικό, για το κορίτσι με τη μαντίλα στην παρέλαση, για τις δηλώσεις Μάρδα. Κι αναρωτιέμαι: Γιατί ο δημόσιος διάλογος έχει εκπέσει τόσο χαμηλά; Που βρέθηκε μαζεμένη τόση ηλιθιότητα; Ποιός μας έχει λοβοτομήσει τόσο μαζικά και τόσο οριστικά; Πότε μας συνέβη αυτό;

Συνέβαινε πάντα, θα πει κάποιος. Απλώς τώρα φαίνεται περισσότερο, τώρα αναδεικνύεται χάρη στην "πρόοδο" της τεχνολογίας. Ισως να έχουν εν μέρει δίκιο, όμως, και πάλι, στην τεχνολογία μπορεί να οφείλεται η ανάδειξη της βλακείας ως άποψη, αυτό όμως δεν δικαιολογεί τη θηριώδη άγνοια όταν όλα, υποτίθεται, βρίσκονται "εκεί, μπροστά σου. Οταν ένας απίστευτος όγκος πληροφοριών είναι, σε αντίθεση με προγενέστερες εποχές, προσβάσιμος από τον καθένα σχεδόν ανέξοδα σε χρήμα και χρόνο. Κάποτε οι πληροφορίες ήταν ακριβές και δυσεύρετες. Προνόμιο των λίγων ή των περίεργων. Η γνώση ακόμη πιο ακριβή αφού προϋπέθετε είτε την επίμονο και μακρόχρονη μελέτη και έρευνα είτε το προσωπικό βίωμα. Προϋπέθετε επίσης ένα-δύο ράφια βιβλία, κοινωνικότητα, συμμετοχή και πάνω από όλα, γνωστικά εργαλεία που να συμπληρώνουν μέρος της νοητικής μας δραστηριότητας. Αυτά, έστω, που κουτσά-στραβά παρείχε το σχολείο μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του '70. Σε σημαντικό βαθμό τα παρείχε και ο Τύπος -οι "φυλλάδες με μιάμιση δραχμή"- της ίδιας εποχής. Και από δίπλα, η γειτονιά, το καφενείο, το κουρείο, ο χώρος εργασίας...
Η Ψηφιακή Επανάσταση μας βρήκε ξεβράκωτους και λειτουργικά αγράμματους. Η δυνατότητα ελεύθερης και απρόσκοπτης, δίχως διαμεσολάβηση, διαδραστικής επικοινωνίας μας δόθηκε όταν πια είχαμε στερηθεί τη δυνατότητα αφομοίωσης και επεξεργασίας των πληροφοριών και πρακτικά χωρίς μνήμη. Αρα, έρμαια των όποιων συναισθηματικών αντιδράσεων και ενστίκτων. Εξ' ου και η διαρκής "πτώση από τα σύννεφα" μπροστά σε γεγονότα και καταστάσεις που μας φαίνονται πρωτόφαντα.
Παρακολουθώντας συστηματικά τα Κοινωνικά Δίκτυα εδώ και πάνω από δύο δεκαετίες, παρατηρώ καθημερινά την έλλειψη αυτών των γνωστικών εργαλείων ή την πλήρη άγνοια της χρήσης τους. Μία έλλειψη η οποία υποκαθίσταται από τόνους "άποψης" χωρίς ούτε γραμμάριο γνώσης. Πιο συγκεκριμένα: με την πλήρη αδυναμία ενσωμάτωσης της γνώσης και της οικοδόμησης μιας μεγαλύτερης σειράς πληροφοριών όπου θα συνδέονται η νέα την με παλαιότερη γνώση.
Δείτε για παράδειγμα το τι έχει συμβεί μετά τις δηλώσεις Μάρδα για τους "μετανάστες-επενδυτές".
Τι είπε;
«Εάν υπάρχουν κάποιοι εξ’ αυτών (των μεταναστών και προσφύγων) που έχουν τη δυνατότητα να επενδύσουν στη χώρα από 250.000 ευρώ θα έχουν ευνοϊκή μεταχείριση παραμονής».
Τι γράφτηκε στα ΜΜΕ και εν συνεχεία από τους χρήστες ότι είπε;
Οτι απευθυνόταν στους πρόσφυγες της Ειδομένης και του Πειραιά...
Ετσι, μία συζητήσιμη μεν, πλην όμως λογική δήλωση έγινε αφορμή για ένα πανηγύρι ηθελημένης ή αθέλητης διαστρέβλωσης.
Ελάχιστοι θυμήθηκαν ότι υπάρχει ήδη από το 2014 νόμος (ο 4251) που προβλέπει χορήγηση και ανανέωση άδειας διαμονής για επενδυτική δραστηριότητα...
Αρα ο Μάρδας δεν μας είπε ΤΙΠΟΤΑ καινούργιο που να αξίζει οιασδήποτε αντίδρασης.
(Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι η Αξιωματική Αντιπολίτευση η οποία είχε φέρει και ψηφίσει τον νόμο 4251/2014, ανακοίνωσε ότι οι δηλώσεις Μάρδα είναι «για γέλια και για κλάματα».)
Ακόμη λιγότεροι κάθισαν να σκεφτούν αν υπήρξαν ποτέ επενδύσεις από πρόσφυγες στην Ιστορία και μάλιστα στην Ελληνική. Πως και από ποιούς δημιουργήθηκαν προάστεια όπως η Νέα Σμύρνη, στην Αθήνα ή το Πανόραμα, στη Θεσσαλονίκη ή και ολόκληρες πόλεις ανά την Ελλάδα μετά το 1922. Για το αν Κύπριοι πρόσφυγες του 1974 επένδυσαν ανά τον κόσμο. Για το αν οι Παλαιστίνιοι διατηρούν την έδρα μεγάλων επιχειρήσεών τους στην Ελλάδα και το ότι Λιβανέζοι και Σύριοι "έχτισαν" τους μισούς Αμπελόκηπους και τη Γλυφάδα, κατά την περίοδο του Εμφύλιου στο Λίβανο (1975-1990).
Αχρηστα τα γνωστικά εργαλεία.
Κενή η μνήμη.
Σε αδράνεια ο εγκέφαλος.
Τζάμπα λειτουργία το "search" στον υπολογιστή.
Και το ερώτημα επανέρχεται: Ποιός με έχει κάνει ΤΟΣΟ ηλίθιους;
Η απάντηση μάλλον απλή: Αυτοί που κάποτε μας πρόσφεραν και μας εκπαίδευαν στα γνωστικά εργαλεία. Οι δάσκαλοι και οι δημοσιογράφοι.
Και για τους μεν πρώτους υπάρχει η δικαιολογία του συνολικού ευνουχισμού τους από τους "μεταρρυθμιστές" της Παιδείας. Για τους δεύτερους δεν υπάρχει καμιά απολύτως δικαιολογία πλην της ατομικής τους αγραμματοσύνης και της εντεταλμένης αποστολής τους να αποβλακώσουν και όλο τον υπόλοιπο πληθυσμό. Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα κράμα μισθοφόρων της "ενημέρωσης" χωρίς ίχνος ιστορικής γνώσης, με IQ μπράβου νυχτερινού μαγαζιού που δεν υπακούει σε καμιά δεοντολογία πέραν του αφεντικού του εκτελώντας συμβόλαια θανάτου. Ενα "συνδικάτο εγκλήματος" που δεν έχει μόνο ως στόχο τους όποιους αντιπάλους αλλά ολόκληρη την κοινωνία.
Το φαινόμενο (της αποβλάκωσης) δεν θα έπαιρνε όμως έκταση αν δίπλα δεν υπήρχαν ξερά χορτάρια και πιο ξερά κεφάλια.
Ανάμεσα στα πρώτα οι απαίδευτοι πολιτικοποιημένοι κάθε λογής πέριξ κομμάτων, οργανώσεων και κινημάτων, δεξιά κι αριστερά. Ακαθοδήγητοι κι αδιάβαστοι, δίχως ρίζες και θεμέλια ιδεολογικά, ιστορικά, κοινωνικά αλλά με περίσσιο φανατισμό και ισχυρογνωμοσύνη, που κάτι πήρε τ' αυτί τους κι αυτό ζαβά και που θεωρούν ότι η μόνη πολιτική παρέμβαση είναι το τρολάρισμα. Ταξικά κωθώνια έτοιμα να προσχωρήσουν στην "λογική" και την ψυχολογία του όχλου σχηματίζοντας τις πλέον ετερόκλητες συμμαχίες ακόμη και με εκείνους που θα έπρεπε να είναι φύσει και θέσει αντίπαλοί τους. Μαζί με αυτούς επιδίδονται σε ένα διαρκές λιντσάρισμα όσων διανοηθούν να πουν κάτι που μοιάζει αταίριαστο με την άποψή τους ή δεν χαϊδεύει το κακομαθημένο εγώ τους.
Τα ξερά κεφάλια είναι αυτά των δημοσίων προσώπων και κυρίως των πολιτικών που είτε δεν γνωρίζουν είτε κάνουν ότι δεν γνωρίζουν όλα τα παραπάνω. Και ξεφτιλίζονται ή αφήνονται και εξευτελιστούν μιλώντας χαλαρά κι όλο καμάρι στους θύτες τους...
Αυτοί είναι και οι πλέον ηλίθιοι όλων!