ANemos

Από την Σοφοκλέους Σε  τρενάκι του τρόμου  εξελίσσεται άλλη μια συνεδρίαση των αγορών με δείκτη φόβου, τον VIX να ξεπερνά χθες το σημείο συναγερμού, το 25 σκαρφαλώνοντας ενδοσυνεδριακά στο 26 για να κλείσει τελικά στο 24,99. Το μήνυμα έχει δοθεί από τους πολιτικούς και τις κοινωνίες και είναι σαφές: Ανατροπή του status quo μετά την παρατεταμένη αδυναμία εξόδου από την κρίση. Σήμερα οι κινεζικές αγορές αντιδρούν υποβοηθούμενες από την παρέμβαση της «εθνικής ομάδας» όπως αποκαλούνται τα κρατικά funds τα οποία διοχετεύουν πακτωλούς κεφαλαίων. Μετά από το πτωτικό σερί των προηγουμένων ημερών και  υπό τη σκιά παρέμβασης των κρατικών funds υπότις εντολές και την καθοδήγση του Κομουνιστικού Κόμματος  τα κινεζικά Χρηματιστήρια ανέκαμψαν. Ανοδικά κινούνται ήδη και τα futures της Wall Street, το πετρέλαιο και τα εμπορεύματα, ενώ τεχνική αντίδραση αναμένεται και στις ευρωπαϊκές αγορές. Θεμελιωδώς όμως η εικόνα δεν έχει αλλάξει, το πρόγραμμα στήριξης της κινεζικής οικονομίας μέσω έργων

του Aντώνη Nαξάκη H παρέμβαση του κεφαλαίου στο ζήτημα της ασφάλειας (περίθαλψη, σύνταξη) της ζωντανής εργασίας δεν αφορά μόνο μια μάχη μεταξύ τους, αλλά ένα μακρόχρονο πόλεμο. Aυτός ο πόλεμος έχει  στρατηγικούς στόχους  για κάθε αντιτιθέμενο, όπως βεβαίως έχει όλα εκείνα τα στοιχεία μακροπρόθεσμης προετοιμασίας των αντιπάλων για την διεξαγωγή του. H προετοιμασία λοιπόν και των δύο, είναι απαραίτητα ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική. Όμως οφείλουμε να παραδεχτούμε, μιλώντας από την πλευρά της ζωντανής εργασίας, πως η προετοιμασία των δυνάμεων του κεφαλαίου και στα τρία επίπεδα προηγείται κατά πολύ εκείνης των δυνάμεων της εργασίας (όχι μόνο σε τοπικό, αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο). Σε σχέση με το στόχο , το κεφάλαιο θέλει να αντικαταστήσει τα αναδιανεμητικά συστήματα με κεφαλαιοποιητικά. Tι σημαίνει αυτό; Tα αναδιανεμητικά συστήματα στηρίζονταν στην  αρχή της ισότητας εισοδήματος μεταξύ εργαζομένων και συνταξιούχων . Tα κεφαλαιοποιητικά - ανταποδοτικά συστήματα στηρίζο

Δεν είναι εύκολο να γίνει κατανοητό και ακόμη να περιγραφεί με ακρίβεια το Γαλλικό σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης γιατί το σύστημα χαρακτηρίζεται από ταυτόχρονη ύπαρξη ξεχωριστών Οργανισμών για τις διάφορες Επαγγελματικές Ομάδες. Από τα τέλη του 19 ου αιώνα άρχισαν να εμφανίζονται στην Γαλλία τα πρώτα συστήματα ασφάλισης για την προστασία των εργαζομένων από εργατικά ατυχήματα και την προστασία της μητρότητας. Το Γαλλικό σύστημα Κοιν. Ασφάλισης μοιάζει με το Γερμανικό. Βασίζεται στην αλληλεγγύη ένα αίσθημα υψηλό για τους Γάλλους και αυτό εξηγεί γιατί το σύστημα από την αρχή αλλά και σήμερα δεν είναι ενιαίο. Η Κοινωνική προστασία γενικότερα στην Γαλλία παρέχεται σήμερα από δύο Υπουργεία: Το Υπουργείο Υγείας και ατόμων με ειδικές ανάγκες και Το Υπουργείο Κοιν. Υποθέσεων και αλληλεγγύης . Το Γαλλικό σύστημα Κοιν. Ασφάλισης καλύπτει στην Γαλλία το 85% των μισθωτών με διαφορετικούς κλάδους εργαζομένων. Στο σύστημα αυτό όλοι οι ασφαλισμένοι μισθωτοί καλύπτονται όχι μόν

Στέκομαι κριτικά απέναντι στα πάντα όταν γνωρίζω τι να ρωτήσω και ποιες μεθόδους και στρατηγικές να χρησιμοποιήσω για να αντιμετωπίσω μια κατάσταση. Η κριτική σκέψη περιλαμβάνει ένα πολύπλοκο συνδυασμό δεξιοτήτων. Ανάμεσα στα κύρια χαρακτηριστικά είναι τα εξής: Λογική: Η Λογική ασχολείται με τους κανόνες που χρησιμοποιούμε για να βγάζουμε σωστά συμπεράσματα, συνεπώς μας ενδιαφέρουν τα επιχειρήματα και οι συλλογισμοί. Σκεφτόμαστε κριτικά όταν:  Βασιζόμαστε στη λογική και όχι στο συναίσθημα  Απαιτούμε αποδεικτικά στοιχεία  Βρίσκουμε τις καλύτερες δυνατές εξηγήσεις Αυτογνωσία: Σταθμίζουμε τις επιδράσεις των κινήτρων και των προκαταλήψεων μας
 αναγνωρίζουμε τις δικές μας υποθέσεις ή προκαταλήψεις Εντιμότητα: Αναγνωρίζουμε τις συναισθηματικές παρορμήσεις, εγωιστικά κίνητρα, ή άλλες πλάνες.  Ευρύτητα πνεύματος:  Αξιολογούμε όλα τα εύλογα συμπεράσματα  Μελετούμε την ποικιλία των πιθανών απόψεων ή οπτικών γωνιών  Παραμένουμε ανοικτοί σε εναλλακτικές ερμηνείες  Δεχόμαστε νέ

Συντάκτης:  Κωνσταντίνος Τσουκαλάς «Πρώτη φορά Αριστερά». Είτε ως απλή διαπίστωση, είτε ως θριαμβευτική ιαχή, είτε ως επιθετική ειρωνεία, η φράση παραμένει αμφίσημη. Η Αριστερά αναδείχτηκε βέβαια νόμιμη κυβέρνηση της χώρας. Αλλά είναι εξίσου βέβαιο πως δεν μπόρεσε να ασκήσει την πολιτική εξουσία υπό τους όρους που φανταζόταν. Η άμεση διαχείριση της κρίσης, η οποία είχε οδηγήσει στο τέλος της Μεταπολίτευσης, έφερε τον ΣΥΡΙΖΑ αντιμέτωπο με αμετάθετα διλήμματα. Σε λίγες εβδομάδες, ίσως και μέρες, έπρεπε να αποφασίσει αν θα συμμορφωνόταν προς τις εκβιαστικές υποδείξεις των αγορών και των εταίρων ή αν θα απομονωνόταν από το οικείο ευρωπαϊκό της περιβάλλον, με κίνδυνο να μετατραπεί η χώρα σε διεθνή παρία. Υπό τις συνθήκες αυτές, η επιλογή εμφανιζόταν ως μονόδρομος. Στο μέτρο που κανείς δεν μπορούσε να προδικάσει, όχι μόνο τις άμεσες αλλά και τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις ενός πιθανού grexit, και μια υπεύθυνη κυβέρνηση δεν είχε το δικαίωμα να εμπλέξει τη χώρα σε μια περιπ