Πάνω από 29 κατασκευαστές της πολιτικής πραγματικότητας έχουν ήδη αποφανθεί: ΠΟΛΥ!
"Μιμείται τη φωνή του, τις κινήσεις των χεριών και των ...φρυδιών του!".
Οποιος μπορεί να μπει στο YouTube και να ψάξει για βίντεο με ομιλίες τόσο του Ανδρέα Παπανδρέου όσο και του Αλέξη Τσίπρα μπορεί να δει κατά πόσο αυτά ισχύουν ή όχι.
Επίσης, όμως, όποιος διαθέτει internet μπορεί να διαβάσει τα βιογραφικά και την ιστορία των δύο ανδρών. Π.χ. από την wikipedia (1, 2)!
Ο μεν πρώτος:
Γεννήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 1919 στη Χίο και ήταν γιος του Γεωργίου Παπανδρέου, Γενικού Διοικητή Αιγαίου τότε και μετέπειτα πρωθυπουργού, και της Σοφίας Μινέικο, κόρης του Ζίγκμουντ Μινέικο, Πολωνού αριστοκράτη και στρατιωτικού μηχανικού. Μεγάλωσε στην Αθήνα και φοίτησε στο Κολλέγιο Αθηνών
Ο δεύτερος:
Γεννήθηκε στην Αθήνα, στις 28 Ιουλίου του 1974.[9] Είναι ο πρώτος πολιτικός αρχηγός ελληνικού κοινοβουλευτικού κόμματος που γεννήθηκε μετά τη μεταπολίτευση.[εκκρεμεί παραπομπή] Η μητέρα του κατάγεται από την Ελευθερούπολη της Καβάλας[10] και ο πατέρας του από το Αθαμάνιο της Άρτας.[11] Αποφοίτησε από το Πολυκλαδικό Λύκειο Αμπελοκήπων.[12]
Ο μεν πρώτος:
Το 1937 εισήλθε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών,[19] αλλά το 1939,[19] μετά τη σύλληψή του από το καθεστώς Μεταξά, αναχώρησε για τις Η.Π.Α., όπου συνέχισε τις σπουδές του. Υπηρέτησε εθελοντής σε σημαντική θέση στο Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ, ως εξεταστής μοντέλων για τον κατάλληλο χρόνο επισκευής πολεμικών πλοίων.[20] Το 1943 έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα στα Οικονομικά και τη Φιλοσοφία από το Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ, όπου και διορίστηκε ως αναπληρωτής καθηγητής (associate professor).
Ο δεύτερος:
Από μικρή ηλικία εντάχθηκε στο χώρο της Αριστεράς. Οργανώθηκε στην Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδας (ΚΝΕ) το 1988.[16] Στιςμαθητικές κινητοποιήσεις του 1990 και του 1991 ενάντια στις εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις που είχε προτείνει η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, όταν είχαν καταληφθεί περισσότερα από 9 στα 10 σχολεία, ήταν εκπρόσωπος του σχολείου του στο συντονιστικό των μαθητών και συμμετείχε στην ομάδα που συνομιλούσε με την κυβέρνηση.[17]
Ο μεν πρώτος:
Ο δεύτερος:
"Μιμείται τη φωνή του, τις κινήσεις των χεριών και των ...φρυδιών του!".
Οποιος μπορεί να μπει στο YouTube και να ψάξει για βίντεο με ομιλίες τόσο του Ανδρέα Παπανδρέου όσο και του Αλέξη Τσίπρα μπορεί να δει κατά πόσο αυτά ισχύουν ή όχι.
Επίσης, όμως, όποιος διαθέτει internet μπορεί να διαβάσει τα βιογραφικά και την ιστορία των δύο ανδρών. Π.χ. από την wikipedia (1, 2)!
Ο μεν πρώτος:
Γεννήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 1919 στη Χίο και ήταν γιος του Γεωργίου Παπανδρέου, Γενικού Διοικητή Αιγαίου τότε και μετέπειτα πρωθυπουργού, και της Σοφίας Μινέικο, κόρης του Ζίγκμουντ Μινέικο, Πολωνού αριστοκράτη και στρατιωτικού μηχανικού. Μεγάλωσε στην Αθήνα και φοίτησε στο Κολλέγιο Αθηνών
Ο δεύτερος:
Γεννήθηκε στην Αθήνα, στις 28 Ιουλίου του 1974.[9] Είναι ο πρώτος πολιτικός αρχηγός ελληνικού κοινοβουλευτικού κόμματος που γεννήθηκε μετά τη μεταπολίτευση.[εκκρεμεί παραπομπή] Η μητέρα του κατάγεται από την Ελευθερούπολη της Καβάλας[10] και ο πατέρας του από το Αθαμάνιο της Άρτας.[11] Αποφοίτησε από το Πολυκλαδικό Λύκειο Αμπελοκήπων.[12]
Ο μεν πρώτος:
Το 1937 εισήλθε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών,[19] αλλά το 1939,[19] μετά τη σύλληψή του από το καθεστώς Μεταξά, αναχώρησε για τις Η.Π.Α., όπου συνέχισε τις σπουδές του. Υπηρέτησε εθελοντής σε σημαντική θέση στο Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ, ως εξεταστής μοντέλων για τον κατάλληλο χρόνο επισκευής πολεμικών πλοίων.[20] Το 1943 έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα στα Οικονομικά και τη Φιλοσοφία από το Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ, όπου και διορίστηκε ως αναπληρωτής καθηγητής (associate professor).
Ο δεύτερος:
Από μικρή ηλικία εντάχθηκε στο χώρο της Αριστεράς. Οργανώθηκε στην Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδας (ΚΝΕ) το 1988.[16] Στιςμαθητικές κινητοποιήσεις του 1990 και του 1991 ενάντια στις εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις που είχε προτείνει η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, όταν είχαν καταληφθεί περισσότερα από 9 στα 10 σχολεία, ήταν εκπρόσωπος του σχολείου του στο συντονιστικό των μαθητών και συμμετείχε στην ομάδα που συνομιλούσε με την κυβέρνηση.[17]
Σπούδασε στο τμήμα Πολιτικών Μηχανικών του ΕΜΠ από το οποίο αποφοίτησε το Φεβρουάριο του 2000. Το 2003 ολοκλήρωσε το Διατμηματικό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών Πολεοδομία - Χωροταξία του ΕΜΠ.[13] Ο τίτλος της μεταπτυχιακής εργασίας που εκπόνησε με επιβλέπουσα την καθηγήτρια Ντίνα Βαϊου ήταν «Οι ευέλικτες μορφές απασχόλησης και η έντασή τους στην Ε.Ε και στην Ελλάδα. Εστίαση στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη Περάματος».[14]
Ο μεν πρώτος:
Επέστρεψε οικογενειακώς στην Ελλάδα από τις ΗΠΑ στις 16 Ιανουαρίου του 1961 και έπειτα από πρόταση του τότε Πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή ανέλαβε Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου και Επιστημονικός Διευθυντής του νεοσύστατου Κέντρου Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών (ΚΕΠΕ), καθώς και Σύμβουλος της Τράπεζας της Ελλάδος.[22]
Εκλέχτηκε βουλευτής για πρώτη φορά το 1964 με την Ένωση Κέντρου. Μετείχε στην κυβέρνηση του πατέρα του, Γεωργίου Παπανδρέου, αρχικά ως Υπουργός Προεδρίας και λίγο αργότερα ως αναπληρωτής Υπουργός Συντονισμού. Ο οικονομικός του λόγος κινείται μέσα στο επίσημο πλαίσιο της τότε οικονομικής ορθοδοξίας. Άλλωστε, η πανεπιστημιακή του καριέρα στις ΗΠΑ ως την έλευσή του στην Ελλάδα εντασσόταν στο πλειοψηφικό ρεύμα της αμερικανικής οικονομικής σκέψης της εποχής.
Ο δεύτερος:
Την ίδια περίοδο ήταν Γραμματέας Σπουδάζουσας Αθήνας της Νεολαίας του Συνασπισμού(τότε Ένωσης Αριστερών Νέων). Το 1999 εξελέγη γραμματέας της οργάνωσης και διατήρησε τη θέση αυτή έως το τρίτο συνέδριό της, το Μάρτιο του 2003. Από τη θέση αυτή συμμετείχε στις προσπάθειες για την ίδρυση του Ελληνικού Κοινωνικού Φόρουμ και έλαβε μέρος στις διεθνείς διαδηλώσεις του κινήματος «ενάντια στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση».[12] Ήταν υποψήφιος βουλευτής στις βουλευτικές εκλογές του 2004.[16]
Το Δεκέμβριο του 2004, κατά το 4ο συνέδριο του Συνασπισμού, αποχώρησε από τη Νεολαία και εξελέγη, με το 42% των ψήφων των συνέδρων (πέμπτος σε σειρά), στην Κεντρική Πολιτική Επιτροπή του Συνασπισμού και εν συνεχεία στην Πολιτική Γραμματεία του κόμματος, όπου ανέλαβε αρμόδιος για θέματα παιδείας και νεολαίας.[12]
Ήταν υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων στις δημοτικές εκλογές του Οκτωβρίου 2006, επικεφαλής του συνδυασμού «Ανοιχτή Πόλη».[12]Ἐλαβε 28.964 ψήφους (ποσοστό 10,5%) καταλαμβάνοντας την τρίτη θέση, πίσω από το Νικήτα Κακλαμάνη και τον Κώστα Σκανδαλίδη και μπροστά από το Σπύρο Χαλβατζή του ΚΚΕ.
Στις 10 Φεβρουαρίου του 2008 το 5ο συνέδριο του Συνασπισμού της Αριστεράς, των Κινημάτων και της Οικολογίας (ΣΥΝ) εξέλεξε για πρόεδρο τον Τσίπρα με 840 ψήφους (70,41%) έναντι 342 ψήφων του Φώτη Κουβέλη(28,67%).[21] Ήταν το μεγαλύτερο ποσοστό που είχε λάβει υποψήφιος πρόεδρος του Συνασπισμού, χωρίς να προσμετράται η επανεκλογή του Νίκου Κωνσταντόπουλου από το 2ο Συνέδριο το Μάρτιο του 1996, όταν δεν υπήρξε συνυποψήφιος.
Πολλές ομοιότητες, ε;
Μπα! Ας παραμείνουμε στη φωνή και στο ...φρύδι! Μερικοί εμμονικοί συνεχίζουν, βεβαίως, να βλέπουν τον "Παπανδρέου τον Β'".
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου