ANemos

ΤΡΊΤΗ, 29 ΜΑΪ́ΟΥ 20 ΠΗΓΗ:  http://leftg700.blogspot.gr/2012/05/blog-post_29.html   Στον απόηχο της προπροηγούμενης   ανάρτησής  μας, όπου επιχειρήσαμε να αναλύσουμε τους λόγους που καθιστούν την προεκλογική τακτική τού ΣΥΡΙΖΑ ως τη βέλτιστη δυνατή για την Αριστερά στην παρούσα φάση, και εν μέσω των καθημερινών ομοβροντιών που εξαπολύονται εξ αριστερών εναντίον του για τις ‘‘κωλοτούμπες’’ του σε σχέση με την καταγγελία του μνημονίου, κρίνουμε χρήσιμο να καταφύγουμε στον Βλαδίμηρο. Στον Βλαδίμηρο της εποχής της ΝΕΠ (Νέα Οικονομική Πολιτική). Τι ήταν στην πολιτική ουσία της αυτή η περίφημη  (όσο και απωθημένη και αποσιωπημένη)  ΝΕΠ, μια από τις πιο εμπνευσμένες ιδέες τού Λένιν; Δεν ήταν τίποτε παραπάνω από την αναγνώριση του γεγονότος ότι οι μπολσεβίκοι είχαν απλώσει τα πόδια τους πολύ πιο έξω από όσο τους επέτρεπε το πάπλωμα των αντικειμενικών συνθηκών! Ο ενθουσιώδης αλλά επιπόλαιος βολονταρισμός τους να επιβάλουν  εδώ και τώρα  και μέσω διαταγμάτων και διαταγών τη ριζική αλ

Χωρίς να το έχουμε καταλάβει, μπαίνουμε στην μετακαπιταλιστική εποχή. Στο επίκεντρο της γενικότερης αλλαγής που έρχεται είναι η τεχνολογία των πληροφοριών, νέοι τρόποι εργασίας και η κοινόχρηστη οικονομία. Οι παλιοί τρόποι θα χρειαστεί πολύς χρόνος για να εξαφανιστούν, αλλά ήρθε η ώρα να γίνουμε ουτοπικοί. Οι κόκκινες σημαίες και τα ”επαναστατικά” τραγούδια του ΣΥΡΙΖΑ κατά τη διάρκεια της ελληνικής κρίσης, καθώς και η προσδοκία ότι οι τράπεζες θα εθνικοποιούνταν, αναβίωσε για λίγο το όνειρο του 20ου αιώνα: την αναγκαστική καταστροφή της αγοράς από την κορυφή. Για μεγάλο μέρος του 20ού αιώνα, αυτός ήταν ο τρόπος που η Αριστερά συνέλαβε το πρώτο στάδιο μιας οικονομίας πέρα από τον καπιταλισμό. Η δύναμη θα εφαρμόζονταν από την εργατική τάξη, είτε στην κάλπη είτε στα οδοφράγματα. Η κατάσταση θα ήταν ο μοχλός. Η ευκαιρία θα έρχονταν μέσα από συχνά επεισόδια οικονομικής κατάρρευσης. Αντ’ αυτού τα τελευταία 25 χρόνια υπήρξε ένα σχέδιο της Αριστεράς που πλέον έχει καταρρεύσει.

Φιντέλ, Αυτή τη στιγμή θυμάμαι πολλά πράγματα-όταν σε γνώρισα στο σπίτι της Μαρίας-Αντωνίας, όταν μου πρότεινες να σε ακολουθήσω, την ένταση της προετοιμασίας. Μια μέρα ήρθαν και μας ρώτησαν ποιος θα έπρεπε να ειδοποιηθεί σε περίπτωση θανάτου μας. Τότε η συνειδητοποιήσαμε την πιθανότητα αυτή. Αργότερα μάθαμε ότι ήταν αλήθεια, ότι σε μια επανάσταση νικά κανείς ή πεθαίνει (αν είναι πραγματική). Πολλοί σύντροφοι έπεσαν στην πορεία προς τη νίκη. Σήμερα τα πάντα έχουν ένα λιγότερο δραματικό τόνο, επειδή είμαστε πιο ώριμοι, αλλά το γεγονός επαναλαμβάνεται. Αισθάνομαι ότι έχω κάνει το καθήκον μου προς την Κουβανέζικη επανάσταση, στο έδαφός της, και αποχαιρετώ εσένα, τους συντρόφους, το λαό σου ο οποίος είναι τώρα δικός μου. Παραιτήθηκα επίσημα από τις θέσεις μου στην ηγεσία του κόμματος, το πόστο μου σαν υπουργός, το βαθμό μου σα διοικητής και την υπηκοότητά μου. Δεν έχω κανένα πια δεσμό νομικά με την Κούβα. Οι μόνοι δεσμοί που εχω είναι άλλης φύσεως-αυτοί που δεν σπάνε όπως οι διορ

Ανακοίνωση του Δημήτρη Σεβαστάκη   Βουλευτή Σάμου Ικαρίας Φούρνων   Το δίλημμα είναι σκληρό και απλό. Κάκιστη συμφωνία ή άτακτη χρεωκοπία. Συμφωνία που βρίσκεται μακριά από την αριστερή ιδεολογία, από το προεκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ , αλλά και από την κοινή λογική (με τα υφεσιακά μέτρα που περιλαμβάνει) ή αλλιώς ακαριαία κατάρρευση των τραπεζών, δέσμευση καταθέσεων και εν τέλει χάσιμο των λαϊκών αποταμιεύσεων, συνακόλουθη κατάρρευση κάθε δημόσιας δομής και Grexit. Έτσι αναλύθηκε από το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης η οριακή κατάσταση που βρίσκεται η χώρα μας και μπροστά σε αυτό το τελικό δίλημμα βρέθηκε ο Πρωθυπουργός την Δευτέρα. Διάλεξε το πρώτο: μια κακή συμφωνία, που όμως θα αποκαθιστούσε τη ρευστότητα των τραπεζών (και των πολιτών), αλλά και θα συνοδευόταν από σκληρό (αντι-αριστερό) πρόγραμμα . Επέλεξε το Όχι στο (απροετοίμαστο) Grexit. Το αν έπραξε σωστά ο Τσίπρας και η κυβέρνηση, θα το δείξει η ιστορία. Όμως δεν υπήρχε καμιά λαϊκή, εκλογική εξουσιοδότηση για κατάρρ

Να φαίνεσαι αδύναμος όταν είσαι δυνατός και δυνατός όταν είσαι αδύναμος. ...είχε πει ο Σουν Τζου "Να βγάλεις έρπη πριν τραβήξεις μαχαίρι" ...θα πει ο ιστορικός του μέλλοντος Η Τέχνη του να νικάς δια της ήττας είναι πανάρχαιη... Είναι η Τέχνη... ...του να στρέφεις τους συντρόφους εναντίον μιας δυσάρεστης πολιτικής που αναγκάζεσαι να εφαρμόσεις ενώ ταυτόχρονα εξακολουθούν να σε στηρίζουν! Ετσι, με το δικό τους "ΟΧΙ", οι σύντροφοί σου θα συγκρατήσουν όλους εκείνους που είδαν το "ΟΧΙ" τους να γίνεται "ΝΑΙ". ...του να δυσαρεστείς και να απογοητεύεις τον λαό σου αποκαλύπτοντάς του τον εκβιασμό που έχεις υποστεί και την ανάγκη στήριξης που έχεις ...του να μετατρέπεις τους εξωτερικούς αντιπάλους σου σε συνυπεύθυνους των πράξεών σου και υποστηρικτές των δυσάρεστων πολιτικών σου αφού πρώτα έχεις "αποκεφαλίσει" τους ηγέτες τους. Ετσι, με το δικό τους "ΝΑΙ" όλοι εκείνοι που ψήφισαν "ΝΑΙ" θα δουν ποιος είναι

Να υποχωρείτε στα μεγάλα ζητήματα αν νοιώθετε ότι και εσείς και ο συνομιλητής σας, κατά κάποιον τρόπο, έχετε δίκιο. Και υποχωρήστε στις μικρές διαφωνίες, έστω και αν γνωρίζετε καλά ότι εσείς έχετε δίκιο.

Ο ηγέτης αποκτά κύρος με το να είναι είτε αληθινός φίλος είτε πραγματικός εχθρός. Δηλαδή παίρνει θέση, καθαρά, υπέρ της μιας ή της άλλης πλευράς. Αυτή η τακτική έχει πολύ περισσότερα πλεονεκτήματα από την απλή ουδετερότητα.

Χάρης Σαββίδης Πώς προχωράμε Στις 4 Αυγούστου του 1914 οι Γερμανοί Σοσιαλδημοκράτες ποδοπάτησαν τις αρχές τους, εγκατέλειψαν τον διεθνισμό και σύρθηκαν στην εθνική γραμμή που οδηγούσε. γραμμή στο μακελειό των χαρακωμάτων. Και τότε, όπως μας θύμισε πρόσφατα ο συνάδελφος Γιώργος Μητραλιάς, η «κωλοτούμπα» είχε προκαλέσει γενικευμένη έκπληξη. Οδήγησε, όμως, 13 μήνες αργότερα, στο Συνέδριο του Τσίμερβαλντ, όπου επισημοποιήθηκε η διάσπαση με τους σοσιαλδημοκράτες και η γέννηση της 3 ης  Διεθνούς. Η κορύφωση των ιμπεριαλιστικών αντιφάσεων είχε αποκαλύψει την ουσία των διαφωνιών, ξεχωρίζοντας εκείνους που ποτέ δεν θα προχωρούσαν σε ρήξη, από όσους ήταν αποφασισμένοι να διαβούν τον Ρουβίκωνα. Το θέμα της παραμονής της Ελλάδας στην Ευρωζώνη ανέδειξε ένα παρόμοιο ρήγμα. Το προκάλεσε και πάλι η συσσώρευση των αντιφάσεων, ευτυχώς αυτή τη φορά πρωτίστως σε οικονομικό και όχι (ακόμα;) σε γεωπολιτικό επίπεδο. Η απουσία του περίφημου «σχεδίου Β» βοηθά να καλύπτεται η ουσία της διαφωνίας. Π

Μεις, με τη δόξα, θα λογαριαστούμε αλλιώς – δικιά μας δα κι αυτή έχει λάχει –  ας γίνει για όλους μας ένα μνημείο κοινό ο σοσιαλισμός που εδραιώσαμε στη μάχη. Απόγονοι,  ελέγξετε καλά τα λεξικά σας : μες απ’ τη Λήθη θ’ αναδυθούν  φάσματα λέξεις σαν αυτές : «πορνεία»,  «φυματίωση»,  «αποκλεισμός», όχι άλλες. Για σας,  τους σβέλτους και γερούς, για δες,  ο ποιητής έγλειψε με τη γλώσσα των πλακάτ τις φθισικές ροχάλες. Όσο μακραίνει  των χρόνων η ουρά,  τόσο θα μοιάζω με τ’ απολιθωμένα εκείνα τέρατα. Άντε, λοιπόν, συντρόφι,  να τη διαβούμε πιο γοργά όση ζωή μας μένει με πεντάχρονα. Τα γραφτά μου  κέρδος δε μου’φεραν ούτε ένα ρούβλι για μισό,  ούτε, βεβαίως, από μαόνι έπιπλα λεία,  κι εξόν από φρεσκοπλυμένο  ένα πουκάμισο,  λόγω τιμής δεν έχω τίποτ’ άλλο χρεία. Όταν θα παρουσιαστώ στου φωτεινού σας μέλλοντος την κεντρική επιτροπή θα’ ρθω, πάνω απ’ τη συμμορία της ποίησης των πλεονεχτών και σαλταδόρων,