Το αντέχουν;

Του Νίκου Κωτσικόπουλου

Καθώς η διαπραγματευτική ισχύς της κυβέρνησης αυξάνεται όσο περνάει κάθε λεπτό και θα κορυφωθεί πιθανότατα το Σαββατοκύριακο, οι δανειστές, δυσκολεύονται ακόμα να κατανοήσουν μερικά πράγματα:

*Πως στο καλό μπλέξανε με ένα «μη κανονικό κόμμα» και μια κυβέρνηση που επιμένει να διαπραγματευθεί όσο μπορεί κι όχι να υπογράψει ότι αναδύεται (από το ποτάμι;). Το μεγαλύτερο κομπλιμέντο στην κυβέρνηση από το Γιούνκερ, επιβεβαιώνει σαφώς, πως «αυτοί, δεν είναι σαν εμάς»!!!

*Πως κατάφεραν να ενισχύσουν τα ατού της κυβέρνησης στη διαπραγμάτευση, αποδυναμώνοντας κάθε λεπτό που περνάει, τα δικά τους όπλα. Ότι οι ίδιοι θα δώσουν παράταση αλλά με λεφτά (ξαναγυρίζουμε στις 20 Φλεβάρη για όποιον δεν κατάλαβε) κι ότι η Ελλάδα θα είναι «ελεύθερη βαρών» από τα μέσα Αυγούστου, να στρώνει παιχνίδι για το Podemos και την Πορτογαλία και να βοηθά το Ρέντσι στην Ιταλία, να απεκδυθεί το υπεροπτικό υφάκι και τη γραβάτα, είναι ένα άλλο θέμα.

Ουσιαστικά εκείνο που παίζεται είναι στα ΠΡΟΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΑ. Στα λεγόμενα prior actions. Γιατί δηλαδή η κυβέρνηση να δεσμευτεί, αν οι άλλοι δεν δεσμεύονται; Στόχος της κυβέρνησης διαφαίνεται πως είναι η συμφωνία, μόνον αν δώσουν συγκεκριμένη δέσμευση για το χρέος ή άλλοι. Εναλλακτικά ως ισοπαλία; Αν βγάλουν έξω τις πολλές- πολλές δεσμεύσεις που περιμένουν από την κυβέρνηση, τότε πάμε σε μικρό πακέτο συμφωνίας…

Όλα αυτά, καθώς ο χρόνος πιέζει και οι ίδιοι οι δανειστές, έχουν παγιδευτεί στην τακτική που επέλεξαν εξαρχής: ένα παιχνίδι χρονικής φθοράς, μια τακτική καθυστέρησης, με τη μπάλα στην εξέδρα.

Ρεπορτάζ του Bloomberg από την καγκελαρία ήδη από τη Φλεβάρη ήταν αποκαλυπτικό: Πηγές του Βερολίνου είχαν πει, ότι θα εξαντλήσουν με φθορά και κούραση (και έλλειψη ρευστού βεβαίως- βεβαίως) τους πολιορκούμενους Έλληνες ακόμα και μέχρι τα τέλη Ιουνίου. Να ο Ιούνιος λοιπόν και να, που το παιχνίδι γύρισε σε βάρος τους…

Το παιχνίδι με το χρόνο, είναι πάντα το πιο δύσκολο, γιατί όλοι μας έχουμε μια εγγενή δυσκολία κατανόησής του, λειτουργώντας από τη φύση μας, σε παρόντα χρόνο. Οι δανειστές και όλα αυτά τα σπουδαία μυαλά του παιχνιδιού του φόβου, με τις συγκρούσεις και τα τραινάκια, αντιλαμβάνονται την απλοϊκή εξίσωση της δύναμης.  Του χρόνου;

Όσοι έχουν ασχοληθεί με τα παράγωγα στα χρηματιστήρια (και είναι ελάχιστοι στην Ελλάδα) ξέρουν πως το επικίνδυνο αυτό στοίχημα, έχει μια τεράστια διαφορά από τον άλλο τζόγο. Το παράγωγο, έχει ημερομηνία ΛΗΞΗΣ. Κοντά στη λήξη διαμορφώνεται μια τιμή και ή κερδίζεις ή χάνεις. Ενδιαφέρον; Πολύ κοντά στη λήξη, η ΤΙΜΗ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ και είναι η ίδια μετά τη λήξη ασφαλώς. Το στοίχημα είναι παράγωγο, δηλαδή βασίζεται στην τιμή που γράφει κάτι άλλο. Εν προκειμένω; Ένα «ατύχημα» ίσως;

Το μεγάλο όπλο των δανειστών ήταν η ρευστότητα. Αν την έκοβαν, οι πολιορκούμενοι Έλληνες θα έπεφταν και θα άνοιγαν μόνοι τους τις πύλες του κάστρου, στην πρώτη βολή με ψωμιά, αντί για μολύβι. Έλα όμως που οι Έλληνες άντεξαν…

Πλησιάζοντας όμως στο τέλος του παιχνιδιού που λέει κι ο Τουσκ, το όπλο τους, δηλαδή η ρευστότητα, γύρισε μπούμερανγκ. Και φάνηκε η μπλόφα και η γύμνια.

Αν δεν δώσουν ρευστό οι δανειστές, τότε η χώρα χρεοκοπεί. Το ΔΝΤ (δηλαδή η Λαγκάρντ) έχει παραλείψει κάτι βήματα στις διαδικασίες μη πληρωμής της οφειλής της Ελλάδας για να πιέσει τους άλλους δύο: Την Ελλάδα κυρίως όμως το Eurogroup…

Αυτό ισοδυναμεί, με «ατύχημα» και χρεοκοπία εντός Ευρωζώνης. Δεν πα να λένε οι οίκοι Moodys και S&P; Αυτοί ξέρουν πως το ΔΝΤ έκανε ένα φάουλ, πετώντας για δεύτερη φορά το μπαλάκι στο Σόιμπλε. Το μπαλάκι είναι η χρεοκοπία της Ελλάδας. Μπαλάκι μας έκαναν οι δημοκράτες του ΔΝΤ, ας είναι…

Αν πάλι η ΕΚΤ και ο Ντράγκι που έχουν κρυφτεί μη τυχόν και τους πάρουν τα σκάγια, αφήσει τις ελληνικές τράπεζες χωρίς ρευστό, η Ελλάδα χρεοκοπεί πάλι. Μέσα στην Ευρωζώνη…

Αν το Eurogroup και η Γερμανία δώσουν εντολή να κοπεί το ρευστό στην Ελλάδα, ΠΟΙΟΙ θα τους ακολουθήσουν; Χμ. Δεν προβλέπεται. Ως εδώ γιατί το μέτωπο έχει ήδη σπάσει υπό την πίεση του χρόνου και την αντίσταση της ελληνικής πλευράς.

Με άλλα λόγια; Δεν έχουν πια το όπλο του ELA και του ρευστού. Γυρίζει πάνω τους. Αν κόψουν το ρευστό ισούται με Grexit.  Εντός Ευρωζώνης. Αν δεν συμφωνήσουμε πάλι έχουν Grexit. Εντός Ευρωζώνης. Αν μας αφήσουν έτσι; Δεν θα πάρουν τα λεφτά τους, το ταμείο και οι ίδιοι και δεν έχει πρόβλημα ΜΟΝΟΝ η Λαγκάρντ. Έχουν πάλι Grexit εντός Ευρωζώνης.

Πως το προτιμούν; Γιατί θα είναι Grexit και μας έχουν κάνει σαφές πως είναι προετοιμασμένοι, πως δεν τους νοιάζει πως, πως, πως…

Ναι, αλλά ο χρόνος πέρασε και η απειλή έληξε. Τώρα ή το κάνουν ή κερδίζουν χρόνο…

Η απειλή ως απειλή, δεν υφίσταται. Υφίσταται μόνον η ενέργεια. Θέλουν ένα Grexit;

Ότι κάθονται εκεί και το παζαρεύουν σαν κάτι παλιοί σαράφηδες της αγοράς, δείχνει κάτι άλλο. Αυτό που δείχνει κι η ανησυχία της Μέρκελ, η οποία φέρεται να δήλωσε σε μέλη του ΕΛΚ πως «δεν θα με εκβιάσει εμένα ο Τσίπρας», σύμφωνα με το Reuters τουλάχιστον.

Εκείνος που το έχει πει ευθέως σε ανύποπτη στιγμή είναι ο Ντράγκι. Το καλοκαίρι του 2012 έλεγε: Το ευρώ, είναι μη αναστρέψιμο και βασίζεται στο ότι ΟΛΑ τα μέλη συμμετέχουν…

Το ευρώ, δεν είναι σχεδόν ένα νόμισμα ακόμα. Είναι περισσότερο, ένας μηχανισμός σταθερής νομισματικής ισοτιμίας και φυσικά ένας αγωγός που μεταφέρει άκοπα το ρευστό στη Γερμανία και παντού σε όλο τον κόσμο. Το δεύτερο αποθετικό νόμισμα διεθνώς.

Αν φύγει ο πρώτος, η εμπιστοσύνη χάθηκε, οι καρχαρίες θα επιτεθούν, το σύστημα θα χαλάσει. Ποιος θα κλείσει τελευταίος την πόρτα και ποιος θα θέλει να κάνει συναλλαγές σε ένα νόμισμα που δεν ξέρεις κάθε μέρα τι θα σου ξημερώσει; Ελκύει συναλλαγές και επενδύσεις αυτό;

Και οι ΗΠΑ επίσης, είναι ιδιαίτερα χαμένες, από αυτό. Όποιος έβλεπε τα ρεπορτάζ του Bloomberg με τα παράπονα όλων των μεγάλων εταιριών στις ΗΠΑ, επειδή το ευρώ χαλάρωνε και το δολάριο γινόταν ακριβό, εμποδίζοντας εξαγωγές και ανάπτυξη στις ΗΠΑ, μόλις το ευρώ χτύπησε κάτω από 1,10 δολάρια ήξερε…

Αυτές τις ημέρες το ευρώ κρατιέται με επιμονή, πάνω από τα 1,10 δολάρια. Δώστε συγχαρητήρια στην αμερικανική Fed. Αυτή παρεμβαίνει.

Η ΕΚΤ πάλι, είναι πολύ απασχολημένη με τις αγορές ομολόγων. Γράφτηκε μόλις στο αμερικανικό marketwatch κάτι για τις 5 φούσκες του Ντράγκι στα ομόλογα… Το ρεπορτάζ έλεγε πως η ΕΚΤ είχε ξεπεράσει το μηνιαίο όριο των αγορών σε ομόλογα (60 δις ευρώ) και το πρόγραμμα αυτό (QE) είχε γίνει στην πράξη, «εμπροσθοβαρές», με μηνιαίες αγορές 100 δις ευρώ. Μη νομίζετε ότι δεν τα ξέρουν αυτά οι καρχαρίες στις αγορές. Στην πράξη τα βλέπουν…

Έχει δαπανηθεί τεράστια προσπάθεια και τεράστια ποσά, για να κρατηθούν οι –εντελώς φούσκες- αγορές σε υψηλά επίπεδα. Αυτό πληρώνεται άσχημα στο μέλλον. Ότι δεν πλήρωσες τώρα στις αδηφάγες αγορές, θα το πληρώσεις στο μέλλον ΜΕ ΤΟΚΟ…

Και δεν έχουμε καν αναφερθεί στο γεωπολιτικό παράγοντα που μπορεί να είναι και σοβαρότερος.

Ας το θέσουμε κι αλλιώς: Χρειάστηκαν τρεις δεκαετίες για να δημιουργηθεί και να λειτουργήσει το πείραμα του ευρώ.  Πόσες ακόμα, θα χρειαστούν για να ξαναγίνει ώστε να μπορέσουν οι δημιουργοί του και σχεδιαστές της επόμενης κίνησης  να προχωρήσουν;  Πρέπει να ξεκινήσουν πάλι από την αρχή, ΤΩΡΑ, που είναι αναγκαίο;

Ή ακόμα κι αν η κατεύθυνση αλλάξει, πάντα έχουν το ευρώ για να δρομολογήσουν το πλάνο τους;

Μπορούν να δοκιμάσουν αν αντέχει το ευρώ και χωρίς το 2% του ΑΕΠ της Ευρωζώνης. Αλλά ΑΝ Lehmann Brothers επί όσο;

Το διανοούνται; Και το αντέχουν;

Νίκος Κωτσικόπουλος