Είμαστε κωλολαός τελικά...

Ισως το "κωλολαός" ή "κωλοέλληνες" να είναι φτωχά σε περιεχόμενο για να μας περιγράψουν. Στην πραγματικότητα, αν συγκεντρώσουμε όλα όσα έχουν πει τα τελευταία πέντε χρόνια πολλοί σπουδαίοι διανοούμενοι, φιλόσοφοι, συγγραφείς, μεγάλοι πολιτικοί άνδρες, καθηγητές πανεπιστημίων και έγκριτοι δημοσιογράφοι είμαστε ο,τι χειρότερο έχει γεννήσει ο παγκόσμιος πολιτισμός. Ενα πραγματικό σκουπίδι για την εθνολογία και την κοινωνιολογία. Ο ελληνικός λαός είναι ένας συρφετός απατεώνων, νάρκισσων, κουτοπόνηρων, αγράμματων, ασυνείδητων, με προδιάθεση εγκληματικότητας, ανήθικων, αχάριστων και -παρ' όλα τα προηγούμενα- αχαρακτήριστων ανθρώπων.
Κι επειδή σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγουν πάνω από 29 κατασκευαστές της πραγματικότητας είναι ΑΔΥΝΑΤΟΝ να κάνουν λάθος οπότε είναι καιρός να πάψουμε να λέμε ψέματα στους εαυτούς μας και στους άλλους και να το παραδεχτούμε: είμαστε εντελώς για πέταμα, ένα ιστορικό και κοινωνιολογικό εξάμβλωμα. Ενα έκτρωμα που επιβιώνει μόνο χάρη στη μεγαλοθυμία του υπόλοιπου πολιτισμένου κόσμου που είναι αρκετά γενναιόδωρος ώστε να μην προβεί σε μία λυτρωτική τόσο για εμάς όσο και για εκείνον γενοκτονία έτσι ωστε να απομακρυνθεί το καρκίνωμά μας από τους υγιείς ιστούς της παγκόσμιας κοινότητας.
Είναι βέβαιο ότι "μαζί τα φάγαμε" όπως και το ότι έχουμε όλοι, η κάθε γενιά, η κάθε κοινωνική τάξη ΙΣΕΣ ευθύνες με αυτούς που μας κυβερνούν διότι "μαζί τους εκλέξαμε", όπως τονίζει ο μέγας πολιτικός.
Είναι βέβαιο ότι με δική μας ευθύνη υποβαθμίστηκε η παιδεία μας και έχουμε μείνει αγράμματοι και δεν ξέρουμε που πάνε τα τέσσερα και το μόνο που κάνουμε είναι να λέμε τραγούδια και να ονειρευόμαστε την Ανατολή, όπως έχει αποφανθεί ο μέγας φιλόσοφος.
Είναι επίσης βέβαιο ότι δεν έχουμε πολιτικό κριτήριο και ότι είμαστε άπλυτοι, έξαλλοι και παρδαλοί, όπως καταγράφουν οι μεγάλοι μας δημοσιογράφοι.
Φυσικά δεν χρειάζεται να το τεκμηριώσουν οι έλληνες σοφοί και διανοούμενοι, το λένε και το τονίζουν εδώ και χρόνια οι Γερμανοί: είμαστε τεμπέληδες, άχρηστοι και αχάριστοι.
Και όλα αυτά δεν έγιναν τα τελευταία 30-40 χρόνια. Πάντοτε έτσι ήμασταν και διαρκώς δημιουργούσαμε προβλήματα τόσο στην ίδια μας τη χώρα όσο και στην υπόλοιπη Δύση. Για παράδειγμα, κάναμε το ΕΑΜ και αντισταθήκαμε στις δυνάμεις Κατοχής με αποτέλεσμα αυτές να γίνουν περισσότερο σκληρές και να ξεσπάσουν επάνω μας χωρίς να το θέλουν, όπως έχει γράψει σε μελέτη του ο μεγάλος μας ιστορικός.
Αυτός ο ανεγκέφαλος λαός στέκει μπροστά στον γκρεμό και δεν μπορεί να αποφασίσει αν θέλει "λιτότητα με αλήθεια ή πείνα με ψέματα" όπως λέει ο Μέγας Ορθόδοξος Λογικός.
Ομως ας μην πούμε περισσότερα γι αυτή την μούργα που λέγεται Ελλάδα. Ας πούμε γι αυτούς που αν και Ελληνες κατάφεραν να ξεχωρίσουν και με σπάνια οξυδέρκεια και επιστημονική επάρκεια κατάφεραν να καταλήξουν στα παραπάνω συμπεράσματα. Να βγάλουν δηλαδή το κεφάλι από το βάλτο και να αντικρίσουν την πραγματικότητα κι ύστερα να επιχειρήσουν σαν άλλοι Πρόδρομοι να ανοίξουν τα μάτια των συμπατριωτών τους.
Πως σώθηκαν αυτοί οι άνθρωποι και δεν πήραν τα χαρακτηριστικά της ράτσας τους; Πως δεν παρασύρθηκαν από το πόπολο (λέξη αγαπημένη) και δεν έγιναν σαν τα μούτρα του;
Η απάντηση είναι σχετικά απλή. Οι Μεγάλοι Κριτές κατάφεραν είτε από τύχη είτε από μίμηση είτε από γκομενιλίκι να βρεθούν από πολύ νωρίς σε πραστατευμένα -από την πλέμπα- περιβάλλοντα. Τέτοια καταφύγια υπήρξαν -και πολλά εξακολουθούν να υπάρχουν- κυρίως στο κέντρο της Αθήνας. Μεταξύ αυτών ξεχωρίζουν: το "Φίλιον" (πρώην "Ντόλτσε"), το "GB Corner", οι προθάλαμοι και τα εντευκτήρια μεγάλων τραπεζικών ιδρυμάτων, το Αμερικανικό Κολλέγιο, το ρουφ-γκάρντεν των γραφείων του ΠΑΣΟΚ στην Χαριλάου Τρικούπη, ο εσωτερικός κήπος των γραφείων της ΝΔ ο΄ταν αυτά ήσαν στη Ρηγίλλης, το παλαι ποτέ "Καφέ Μπραζίλ" και βέβαια οι κήποι και τα μπαλκόνια σπιτιών από το Χαλάνδρι μέχρι την Πολιτεία, τη Δροσιά και την Εκάλη.
Αυτά τα στέκια εξασφάλιζαν πάντοτε την αναγκαία απόσταση ώστε να βλέπεις τα πράγματα πιο καθαρά, να μπορείς να ανταλλάσσεις απόψεις με ανθρώπους με κοινές ιδέες και σκέψεις και κυρίως να μην ανακατεύεσαι με την πλέμπα. Διότι η πλέμπα έχει την ικανότητα να παρασύρει και τον πιο οξυδερκή μελετητή. Η επαφή με μια καθαρίστρια, έναν εναερίτη της ΔΕΗ, έναν μικροαγρότη, έναν φοιτητάκο από την Δράμα μπορεί να διαταράξει και να οδηγήσει σε σφαλερά μονοπάτια το πνεύμα σου.
Για τον ίδιο λόγο, οι Πεφωτισμένοι αποφεύγουν και κάθε σχέση με την εργασία και τη μισθωτή σκλαβιά. Οχι γιατί δεν είναι εργατικοί ή ικανοί να μπουν στην παραγωγή αλλά για μην κωλοτρίβονται με άλλους, απλούς εργαζόμενους. Προτιμούν να επιλέγουν οι ίδιοι πια τιμητική θέση από αυτές που τους προτείνονται να καταλάβουν. Κι αυτές με το γάντι. Μια συνάντηση, μια υπογραφή και έξω από την πόρτα.
Ετσι, ανέγγιχτοι και καθαροί από την τριβή με το πλήθος και την καθημερινότητα μπόρεσαν  -παρά την ατυχία τους να γεννηθούν σ' αυτόν τον βραχότοπο- να καταλήξουν στο τελικό τους συμπέρασμα: Είμαστε κωλολαός! Και ως κωλολαός πρέπει να ακούμε τι μας λένε οι Μεγάλοι!