Πότε χάσαμε και χαθήκαμε;
Μια φορά κι έναν καιρό, όταν μία εφημερίδα έγραφε ότι "το πεζοδρόμιο επί της οδού Τάδε είναι σπασμένο, πράγμα που δεν ταιριάζει σε μια σύγχρονη πόλη", το ίδιο πρωί ένα συνεργείο του Δήμου έσπευδε να φτιάξει την μικροζημιά.
Κι αυτό το "μια φορά κι έναν καιρό" δεν είναι μακρινό, μιλάω για πριν 10-15 χρόνια.
Σήμερα γράφεις για το εργοστάσιο που καίγεται στον Ασπρόσπυργο δηλητηριάζοντας την ατμόσφαιρα και δεν "παίζει" βλέφαρο. Δεν ψάχνει και δεν ψάχνεται κανείς.
Ξεμάθαμε να ψάχνουμε. Ξεμάθαμε να γράφουμε. Ξεμάθαμε να διαβάζουμε. Ξεμάθαμε να ενδιαφερόμαστε.
Παρακολουθώ την αμερικανική σειρά "Newsroom" στην ΕΡΤ, κάθε Δευτέρα και Τρίτη βράδυ και θυμάμαι πως ήταν κάποτε η δημοσιογραφία και στην Ελλάδα. Τότε που ο μεγαλύτερος φόβος του Διευθυντή αλλά και του τελευταίου συντάκτη ήταν "μην γράψουμε κάτι ανακριβές και χάσουμε την αξιοπιστία μας". Τότε που οι πωλήσεις μιας εφημερίδας ήταν ή δεν ήταν "ψήφος εμπιστοσύνης". Οχι ότι τότε τα πράγματα ήταν ιδανικά. Και τότε υπήρχε και το "νερό του Καματερού" και η σπέκουλα και τα "ρουλεμάν". Ομως υπήρχε ο φόβος. Και η τιμωρία!
Δεν θέλω να προχωρήσω σε κάποια ανάλυση. Βαρέθηκα και να εξηγώ και να αναλύω.
Θυμάμαι μόνο.
Και λυπάμαι...
Κι αυτό το "μια φορά κι έναν καιρό" δεν είναι μακρινό, μιλάω για πριν 10-15 χρόνια.
Σήμερα γράφεις για το εργοστάσιο που καίγεται στον Ασπρόσπυργο δηλητηριάζοντας την ατμόσφαιρα και δεν "παίζει" βλέφαρο. Δεν ψάχνει και δεν ψάχνεται κανείς.
Ξεμάθαμε να ψάχνουμε. Ξεμάθαμε να γράφουμε. Ξεμάθαμε να διαβάζουμε. Ξεμάθαμε να ενδιαφερόμαστε.
Παρακολουθώ την αμερικανική σειρά "Newsroom" στην ΕΡΤ, κάθε Δευτέρα και Τρίτη βράδυ και θυμάμαι πως ήταν κάποτε η δημοσιογραφία και στην Ελλάδα. Τότε που ο μεγαλύτερος φόβος του Διευθυντή αλλά και του τελευταίου συντάκτη ήταν "μην γράψουμε κάτι ανακριβές και χάσουμε την αξιοπιστία μας". Τότε που οι πωλήσεις μιας εφημερίδας ήταν ή δεν ήταν "ψήφος εμπιστοσύνης". Οχι ότι τότε τα πράγματα ήταν ιδανικά. Και τότε υπήρχε και το "νερό του Καματερού" και η σπέκουλα και τα "ρουλεμάν". Ομως υπήρχε ο φόβος. Και η τιμωρία!
Δεν θέλω να προχωρήσω σε κάποια ανάλυση. Βαρέθηκα και να εξηγώ και να αναλύω.
Θυμάμαι μόνο.
Και λυπάμαι...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου