Οι Κολασμένοι

Κάποτε, κάποιος από εμάς ή ίσως κάποιο από τα παιδιά μας θα ανοίξει το τεφτέρι των Ημερών μας, θα φυσήξει τη σκόνη κι ύστερα θα γυρίσει μιά μιά τις σελίδες του. Θα του φανεί πιο βαρετό κι από δελτίο δρομολογίων του ΚΤΕΛ. "Τόσοι μπήκαν, τόσοι πλήρωσαν, τόσοι κατέβηκαν, ποιός ο οδηγός και ποιός ο εισπράκτορας, ημέρες και ώρες, αφετηρίες και τέρματα". Ατέλειωτοι πίνακες. Ατέλειωτα τίποτα...

Με τη σιωπή μας, με την υποταγή μας, με την αδιαφορία μας μουτζουρώνουμε το τεφτέρι της Ιστορίας. Υπογράφουμε την απουσία μας...

Ομως εκεί, προς το τέλος, αν έχει κάποιος από εμάς ή ίσως κάποιο από τα παιδιά μας την υπομονή να φτάσει ως το τέλος, θα δει δύο τόσες δα υπογραφές. Δύο "Παρών": "Σχολικοί Φύλακες", "Καθαρίστριες". Και μια μικρή σημείωση: "Αντιστάθηκαν!".

ΚΑΝΕΝΑΣ άλλος!