Την βρήκα εδώ: https://www.facebook.com/sofia.lampiki
Και διάβασα αυτό:
Πριν χρόνια, σε ένα σχολείο που δούλευα, έρχεται μια μάνα στο διάλειμμα να με ρωτήσει πώς πάει ο γιός της, έχει και το παιδί μαζί.
Με πετυχαίνει στο διάδρομο, μπουλούκια τα παιδιά και οι συνάδελφοι, χειμώνας με κρύο, κανείς δεν είχε βγεί στην αυλή.
Το παιδί ήταν ένα ήσυχο παληκαράκι μέτριος μαθητής στα Ελληνικά, αλλά καλός όπως μου είχαν πει οι άλλοι συνάδελφοι στη Φυσικοχημεία και τα μαθηματικά.
Ποτέ δεν αποπαίρνω μανάδες, πάντα βρίσκω κάτι καλό να πω για τα παιδιά τους, αλλά της είπα ότι στα Ελληνικά είναι μέτριος και πρέπει να προσπαθήσει λιγάκι.
Γυρίζει τότε η μάνα και τραβάει ένα χαστούκι στο παληκαράκι εκεί, μπροστά σ΄όλον τον κόσμο.Κοκκινίζει το παιδί, χαμηλώνει τα μάτια έτοιμο να μπήξει τα κλάματα.
Βουτάω τη μάνα απ το μπράτσο και σούρνοντας τη χώνω στην τουαλέτα των καθηγητών, από πίσω έντρομη η διευθύντρια είχε δει τη σκηνή .
Κλειδώνω την τουαλέτα, απέξω η διευθύντρια "άνοιξε Σοφία,να μπω κι εγώ"
Κουφή εγώ.Της λέω της μάνας:"άκου κυρά μου, χτύπησες το παιδί σου, έχω 50 μάρτυρες, φωνάζω την αστυνομία και σε χώνω μέσα, θα φωνάξω και την Πρόνοια."
Άρχισε να φωνάζει αυτή "με ποιο δικαίωμα;" , της λέω "μη με προκαλείς και σου χώσω μπουνιά εδώ που δεν μας βλέπει κανείς,θα βγεις έξω και θα ζητήσεις ΔΥΝΑΤΑ συγγνώμη απ το παιδί μπροστά σ΄όλον τον κόσμο που είδε το χαστούκι κι αν μάθω ότι το ξανακούμπησες θα ρθω σπίτι με τον εισαγγελέα, κατάλαβες;'
Χέστηκε.
έκανε ό,τι της είπα.
Η διευθύντρια είχε χάσει απέξω 10 χρόνια απ τη ζωή της.
"Τί έγινε μέσα;" με ρώτησε μετά
"Μια απλή φιλική κουβέντα,όλα καλά" της απάντησα.
Δεν ξαναχτύπησε το παιδί το οποίο με ακολουθούσε σα σκυλάκι και μου έλεγε όλα του τα προβλήματα μέχρι που αποφοίτησε και πέρασε στο Μαθηματικό Αθήνας.
Δασκάλα!
Και διάβασα αυτό:
Πριν χρόνια, σε ένα σχολείο που δούλευα, έρχεται μια μάνα στο διάλειμμα να με ρωτήσει πώς πάει ο γιός της, έχει και το παιδί μαζί.
Με πετυχαίνει στο διάδρομο, μπουλούκια τα παιδιά και οι συνάδελφοι, χειμώνας με κρύο, κανείς δεν είχε βγεί στην αυλή.
Το παιδί ήταν ένα ήσυχο παληκαράκι μέτριος μαθητής στα Ελληνικά, αλλά καλός όπως μου είχαν πει οι άλλοι συνάδελφοι στη Φυσικοχημεία και τα μαθηματικά.
Ποτέ δεν αποπαίρνω μανάδες, πάντα βρίσκω κάτι καλό να πω για τα παιδιά τους, αλλά της είπα ότι στα Ελληνικά είναι μέτριος και πρέπει να προσπαθήσει λιγάκι.
Γυρίζει τότε η μάνα και τραβάει ένα χαστούκι στο παληκαράκι εκεί, μπροστά σ΄όλον τον κόσμο.Κοκκινίζει το παιδί, χαμηλώνει τα μάτια έτοιμο να μπήξει τα κλάματα.
Βουτάω τη μάνα απ το μπράτσο και σούρνοντας τη χώνω στην τουαλέτα των καθηγητών, από πίσω έντρομη η διευθύντρια είχε δει τη σκηνή .
Κλειδώνω την τουαλέτα, απέξω η διευθύντρια "άνοιξε Σοφία,να μπω κι εγώ"
Κουφή εγώ.Της λέω της μάνας:"άκου κυρά μου, χτύπησες το παιδί σου, έχω 50 μάρτυρες, φωνάζω την αστυνομία και σε χώνω μέσα, θα φωνάξω και την Πρόνοια."
Άρχισε να φωνάζει αυτή "με ποιο δικαίωμα;" , της λέω "μη με προκαλείς και σου χώσω μπουνιά εδώ που δεν μας βλέπει κανείς,θα βγεις έξω και θα ζητήσεις ΔΥΝΑΤΑ συγγνώμη απ το παιδί μπροστά σ΄όλον τον κόσμο που είδε το χαστούκι κι αν μάθω ότι το ξανακούμπησες θα ρθω σπίτι με τον εισαγγελέα, κατάλαβες;'
Χέστηκε.
έκανε ό,τι της είπα.
Η διευθύντρια είχε χάσει απέξω 10 χρόνια απ τη ζωή της.
"Τί έγινε μέσα;" με ρώτησε μετά
"Μια απλή φιλική κουβέντα,όλα καλά" της απάντησα.
Δεν ξαναχτύπησε το παιδί το οποίο με ακολουθούσε σα σκυλάκι και μου έλεγε όλα του τα προβλήματα μέχρι που αποφοίτησε και πέρασε στο Μαθηματικό Αθήνας.
Δασκάλα!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου