Έτσι κρατιέται η Ελλάδα
του Γιώργου Τούλα Τρίτη βράδυ, περασμένες τρεις, ξημερώματα Τετάρτης. Νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ. Εφημερεύει. Ο κόσμος ατέλειωτος στην αναμονή. Οι γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό μοιάζουν υπεράνθρωποι. Ανταποκρίνονται σε όλους. Τους θυμωμένους, τους απογοητευμένους, τους πονεμένους. Νέα παιδιά στην πλειοψηφία τους, αγόρια και κορίτσια, με τεράστια υπομονή, παρά τις ελλείψεις, τους ελεινούς μισθούς, τις αντίξοες συνθήκες, τον ευτελισμό της υγείας από τον τηλεστάρ-κωμικό ηθοποιό-υπουργό υγείας. Τον ευτελισμό της νοημοσύνης μας. Πέντε παρά το πρωί φεύγω από το νοσοκομείο αφήνοντας πίσω τη μητέρα μου μετά από μια αναπάντεχη και επικίνδυνη περιπέτεια υγείας. Νιώθω μια καθησυχαστική αύρα. Νιώθω ότι ακόμα και όταν τα πάντα καταρρέουν τριγύρω υπάρχουν φύλακες άγγελοι, άνθρωποι με αρχές και αυταπάρνηση. Που δεν μοιάζουν με τα τέρατα που σχηματικά περιγράφουν ορισμένοι όλο το δημόσιο τομέα. Λίγες μέρες πριν, σε έναν χώρο ιστορικού ενδιαφέροντος που ανήκει στο Υπουργείο Πολιτι