Υστερόγραφο #2034

Περιμένουμε ένα καλό νέο από κάπου, από κάποιον, για κάτι. Μέρα με την ημέρα. Ωρα με την ώρα.
Λες: από αυτό το τηλέφωνο που χτυπάει θα ακούσω κάτι καλό.
Ενα σχέδιο που προχωράει.
Εναν άνθρωπο που προχωράει.
Μάταια.
Κάθε φορά ακούς για μια μικρή ή για μια μεγάλη συμφορά.
Ακούς τη φωνή της αγωνίας ή της παραίτησης.
Ακούς για κάτι που δεν έχει αλλάξει. Στην καλύτερη των περιπτώσεων.
Δεν ακούγεται τίποτα καλό κι από κανέναν.
Και περιμένεις...

...ή δεν περιμένεις πια. Απλώς ησυχάζεις όταν δεν χτυπάει ούτε τηλέφωνο ούτε κουδούνι ούτε πόρτα...

Οταν δεν ακούς τίποτα και για κανέναν

Κι είσαι όλο και πιο βέβαιος ότι αργά ή γρήγορα θα θέλεις να κλείσεις τα αυτιά σου για να μην ακούς τον τσιριχτό ήχο της βόμβας που πέφτει από τα αεροπλάνα, τις δεκάδες οβίδες που θα κατεδαφίζουν τα διπλανά σπίτια, τα ουρλιαχτά των παιδιών με τα κομμένα χέρια και πόδια.

Ντριιιν...