Οι Ευρωπαίοι δείχνουν μάλλον
χαρούμενοι και ανακουφισμένοι με την επανεκλογή του Μπάρακ Ομπάμα, αν κρίνει
κανείς από τα τηλεγραφήματα των Ευρωπαίων ηγετών προς την Ουάσινγκτον, αλλά και
από τα πρώτα σχόλια των ευρωπαϊκών εφημερίδων φαίνεται πως όλοι είχαν «ψηφίσει»
Ομπάμα και ελπίζουν στα «καλύτερα που θα έλθουν», όπως είπε ο ίδιος.
Η εικόνα αυτή, όμως, μάλλον
απεικονίζει συναισθήματα παρά την πραγματικότητα. Σε μία Ευρώπη της κρίσης όπου
το κυρίαρχο, μονολιθικό, δόγμα είναι η λιτότητα και οι περικοπές των δαπανών, η
χαρά για τη νίκη του Δημοκρατικού προέδρου είναι τουλάχιστον αντιφατική, αφού
για τους Αμερικανούς η συνταγή για την αντιμετώπιση της κρίσης είναι ακριβώς η
αντίθετη, παρότι και εκείνοι είναι αναγκασμένοι να περιορίσουν τις δαπάνες
τους: φρέσκο χρήμα στην αγορά. Πράγμα που το Βερολίνο δεν θέλει, προς το παρόν,
ούτε να το ακούει.
Πόσο ειλικρινές θα μπορούσε,
λοιπόν, να είναι το «προσβλέπουμε στην από κοινού αντιμετώπιση της κρίσης» της Άνγκελα
Μέρκελ όταν η οικονομική πολιτική της Γερμανίας είναι εκ διαμέτρου αντίθετη με
εκείνη των ΗΠΑ;
Οι σχέσεις της Γερμανίδας
καγκελαρίου με τον Μπαράκ Ομπάμα δεν έφτασαν ποτέ να είναι όσο θερμές υπήρξαν
αυτές με τον Τζορτζ Μπους. Λέγεται, μάλιστα, ότι ο Αμερικανός πρόεδρος δεν
συγχώρεσε ποτέ τη Μέρκελ για το γεγονός ότι δεν του έδωσε την ευκαιρία να
μιλήσει, όπως επιθυμούσε, μπροστά από την Πύλη του Βραδεμβούργου, στο Βερολίνο,
κατά τη διάρκεια της πρώτης προεκλογικής εκστρατείας του.
Σε επίπεδο συμμαχίας, οι
σχέσεις Ουάσινγκτον και Βερολίνου διατηρήθηκαν, βεβαίως, άριστες σε μία σειρά
ζητημάτων, όπως το Αφγανιστάν αλλά και η Μέση Ανατολή. Όχι όμως και στην κρίση
της Ευρωζώνης η οποία ανησυχεί ιδιαίτερα τους Αμερικανούς, πράγμα που δηλώνουν
με κάθε τρόπο. «Μας ανησυχεί ιδιαίτερα το ενδεχόμενο κατάρρευσης της Ευρωζώνης»,
είπε πρόσφατα ο Τίμοθι Γκάιτνερ, ο οποίος γνωρίζει καλά πως οι… σεισμικές
δονήσεις θα περνούσαν τον Ατλαντικό και θα έθεταν σε κίνδυνο κάθε προσπάθεια
ανάκαμψης της αμερικανικής οικονομίας.
Οι ΗΠΑ, με το βλέμμα
στραμμένο προς την Κίνα και το ένα τρισ. δολάρια που υπάρχουν στα
θησαυροφυλάκιά της, έχει κάθε λόγο να θέλει σταθερότητα στην Ευρώπη, ενώ
παράλληλα την προβληματίζει σοβαρά το «παράθυρο» που έχει ανοίξει το Βερολίνο
στο Πεκίνο.
Μέχρι χθες Ομπάμα και Μέρκελ
βρίσκονταν στην ίδια αφετηρία: επιθυμούσαν και οι δύο την επανεκλογή τους.
Πράγμα που τους οδηγούσε σε μία άτυπη «ανακωχή». Από χθες τα πράγματα έχουν
αλλάξει. Τώρα όλο το βάρος πέφτει στις πλάτες της Γερμανίδας καγκελαρίου εν
όψει των εκλογών του 2013. Με τις ΗΠΑ να πιέζουν από εδώ και πέρα για μία
γρήγορη και μόνιμη λύση διάσωσης των χωρών του Νότου, με σύμμαχο τη Γαλλία του
Φρανσουά Ολάντ αλλά και την Ιταλία του Μόντι, η Γερμανία έχει τρεις επιλογές:
να εξωθήσει τα PIIGS εκτός ευρώ, να υποχωρήσει
διασώζοντάς τες -μαζί και το κοινό νόμισμα- ή να αποχωρήσει η ίδια από την Ευρωζώνη.
Με όποιες συνέπειες θα έχει η κάθε μία από αυτές. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει.
Ούτε και χρόνος.
Και αν υπήρχε ένας λόγος για
την Άνγκελα Μέρκελ να επιθυμεί την εκλογή του Μιτ Ρόμνεϊ, θα ήταν ακριβώς
αυτός: να κερδίσει λίγο ακόμη χρόνο, τουλάχιστον μέχρι την επίσημη ανάληψη των
καθηκόντων του στα μέσα Ιανουαρίου, διάστημα κατά το οποίο ο απερχόμενος
πρόεδρος ουσιαστικά δεν κυβερνάει.
Από την πλευρά του, ο
Ομπάμα, ενισχυμένος από την ανανέωση της θητείας του στο Λευκό Οίκο, έχει έναν
και διπλό στόχο: την ανάκαμψη της αμερικανικής οικονομίας και την πτώση της
ανεργίας και ταυτόχρονα να εμποδίσει την Κίνα να χρησιμοποιήσει «κατά το
δοκούν» τα αποθεματικά σε δολάρια. Οποιοδήποτε ευρωπαϊκό «ατύχημα» μπορεί να
τινάξει κάθε προσπάθειά του στον αέρα. Η διαφοροποίηση του ΔΝΤ εδώ και αρκετούς
μήνες από την κυρίαρχη ευρωπαϊκή πολιτική είναι ενδεικτική της στάσης που θα
κρατήσουν πλέον οι ΗΠΑ απέναντι στη Γερμανία, ενώ θα πρέπει να μη λησμονείται
ότι η αμερικανική οικονομία καθορίζεται από τις αποφάσεις του Κογκρέσου, ενώ οι
εξωτερικές οικονομικές σχέσεις είναι στα χέρια του προέδρου, ο οποίος γνωρίζει
καλά ότι η ισχυρή εξαγωγική δύναμη της Γερμανίας μπορεί να αποδειχθεί και η
αχίλλειος πτέρνα της.
Το πρώτο μπρα ντε φερ ΗΠΑ
και Γερμανίας σε σχέση με την κρίση στην Ευρωζώνη αναμένεται σύντομα και έχει
ελληνικό χρώμα. Μέχρι τις 16 Νοεμβρίου η Άνγκελα Μέρκελ θα πρέπει να αποφασίσει
για την τύχη της Ελλάδας, της Ευρωζώνης και τη δική της…
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου