Τι σήμερα, τι αύριο, τι τώρα

Διαβάζοντας χθες τα όσα ανάρτησα στο προηγούμενο πόστ, η αλήθεια είναι πως μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι για μια ακόμη φορά. Τόσους μήνες απλήρωτος και παλεύοντας με τα τέρατα έχω γίνει κομμάτι ευερέθιστος. Γι' αυτό και δεν έπιασα αμέσως το πληκτρολόγιο να αρχίσω να πυροβολώ δεξιά κι αριστερά...
Σήμερα, κάτι ο ήλιος, κάτι ο ποδαρόδρομος με ηρέμησαν. Ανέβηκα και λίγο ψηλά και είδα τα πράγματα από μια απόσταση, όσο πρέπει μικρά αλλά και όσο πρέπει ξεκάθαρα...
Σαν να μην αφορούν εμένα κι άλλες 800 ζωές συν τους "αιχμαλώτους" τους, γυναίκες και παιδιά.
Και το πρώτο που μου ήλθε ήταν ένα "που πας, ρε Καραμήτρο;"!
Διότι μόνο στο Φιλελευθεριστάν του καζινοκρατικοδίαιτου καπιταλισμού μία επιχείρηση συνεχίζει να υπάρχει ακόμη και όταν δεν μπορεί να πληρώσει το εργατικό της δυναμικό. Πουθενά αλλού!
Στον κανονικό καπιταλισμό (βλέπε Γερμανία, ας πούμε) την επόμενη ημέρα έχει βάλει λουκέτο και πάει για βρούβες.
Αλλά ας πάει στην οργή κι αυτό!
Στο Φιλελευθεριστάν του καζινοκρατικοδίαιτου καπιταλισμού ζούμε με τους όρους τους δικούς του θα μιλήσουμε.
Ακόμη και σε αυτόν λοιπόν ισχύει το ΕΞΟΔΑ  - ΕΣΟΔΑ!
Εχω να πληρώνω, άρα έχω και το μαγαζί ανοιχτό, άρα προσδοκώ να έχω ΚΑΙ έσοδα...
Αν δεν έχεις να πληρώσεις, όχι μαγαζί, ούτε σπίτι δεν μπορείς να έχεις. Σκληρό αλλά έτσι έχουν τα πράγματα...
Πάμε παρακάτω: Για να έχεις μαγαζί, υποτίθεται ότι παράγεις και κάτι και ότι αυτό που παράγεις το αγοράζουν τόσοι χριστιανοί ώστε να ισοφαρίζεις τα έξοδα με έσοδα και να βγάζεις και κανένα κέρδος της προκοπής.
Αν πουλάς λιγότερα από όσα ξοδεύεις πάλι βάζεις λουκέτο, λες "χάσαμε" και πας για βρούβες...
Αυτό το απλό πράγμα ισχύει από το μικρό γωνιακό τοστάδικο μέχρι τη μεγαλύτερη εφημερίδα!
Απλά πράγματα!

Αν ΔΕΝ πουλάς προϊόντα αλλά ακόμη πιστεύεις σε αυτά και στην αξία τους κοιτάς να δεις τι φταίει. Μπας και φταίνε οι κουμανταδόροι του μαγαζιού;
Οι διευθυντάδες;
Οι ταμίες;
Οι πωλητές;
Οι εργάτες, τέλος-τέλος;
Φταίνε κάποιοι;
Τους λες πως το θες!
Δεν το κάνουν;
Τους αλλάζεις!!!
Φταίνε όλοι;
Ολοι ΔΕΝ αλλάζουν!
Και πάλι βάζεις λουκέτο, λες "χάσαμε" και πας για βρούβες...

ΕΠΙΣΗΣ, βάζεις λουκέτο, λες "χάσαμε" και πας για βρούβες, αν εξακολουθείς να έχεις στο Φιλελευθεριστάν που λέγεται Ελλάδα της κρίσης, ένα μαγαζί με 800 εργαζόμενους! Ομως...

...αν το πρώτο που σκέφτεσαι είναι να μειώσεις τα ΕΞΟΔΑ, ξεκινώντας μάλιστα από την περικοπή του 50% του μισθοδοτικού κόστους, αντί να δεις ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΛΟΓΟ δεν πουλάς και ΠΩΣ θα πουλήσεις και ΠΟΣΟΥΣ χρειάζεσαι για να φτιάξουν το προϊόν που θα πουλήσεις, ξέρεις...

...βάζεις λουκέτο, λες "χάσαμε" και πας για βρούβες!!!

Τα πράγματα σε μια ΑΓΟΡΑ έχουν ως εξής:

1. Ορίζεις ΤΙ πουλάς
2. Το κοστολογείς
3. Βρίσκεις τα κατάλληλα στελέχη να στο φτιάξουν κι όχι όποιον βρεις μπροστά σου
4. Βρίσκεις πόσους εργάτες χρειάζεσαι για να φτιαχτεί αυτό το προϊόν και να αξίζει να πουληθεί
5. Τιμολογείς
6. Πουλάς

Μα, ΤΟΣΟ απλά!

Αν τα κάνεις αυτά ένα-ένα μετά λες "δεν θέλω 800, θέλω 400. Θέλω 200. Θέλω 40. Δεν θέλω τη συμπόνοια κανενός, τον έμαθα τον κόσμο και τον είδα!'.

Ανάποδα ΝΤΕΝ ντουλεύει το πράγμα! Κι αν κάποιοι σου λένε άλλα πράγματα δείξε τους την πόρτα διότι κοροϊδεύουν!

Με άλλα λόγια:

Ακόμη, και πες ότι οι απλήρωτοι επί μήνες εργαζόμενοι αποφασίζουν να ξαναγυρίσουν στο μαγαζί και να δουλέψουν απλήρωτοι και πάλι ή με ένα ξεροκόμματο, μετά;

Γιατί αυτό το πράγμα θα ανεβάσει τα έσοδα;

Γιατί θα αυξηθούν οι πωλήσεις;

Γιατί θα έλθουν περισσότερες διαφημίσεις;

Από οίκτο;

Επειδή τόσους μήνες η γαλανόλευκη κυμάτιζε μεσίστια στην Ακρόπολη και δεν αντέχουν άλλο να την βλέπουν;

Το προϊόν θα αλλάξει;

Το χαρτί θα αρχίσει να φεύγει σταδιακά να φεύγει από τη μέση; (ΝΑ! Μείωση κόστους! Πραγματική)

Θα βγει κάτι φρέσκο;

Και γι αυτό που θα βγει φτάνουν πλέον τα χέρια για να το βγάλουν;

Ή μήπως μετά από δύο-τρεις μήνες, ένα 6μηνο (βαριά, βαριά) όλα θα είναι όπως σήμερα και χειρότερα, θα βάλεις λουκέτο, θα πεις  "χάσαμε" και θα πας για βρούβες;


Και σε μια τέτοια περίπτωση " τι σήμερα, τι αύριο, τι τώρα , ας καθαρίσουμε μια ώρα αρχύτερα"...


Εν κατακλείδι: Νόημα δεν έχει μία "πρόταση" σαν αυτή που έγινε προχθές. Δεν λέει τίποτα διότι τίποτα δεν την εγγυάται. Ούτε καν οι καλές προθέσεις!

Νόημα έχει να μάθουμε αν αυτό το μαγαζί έχει ακόμη ζωή (όχι για όλους, αυτά τελειώσανε!) αλλά για όσους πραγματικά θα δουλέψουν, έστω και απλήρωτοι.

ΠΩΣ και ΤΙ (νέο) θα πουλήσει για να έχει ΕΣΟΔΑ και να μπορεί να πληρώνει;

Μια τέτοια πρόταση περιμένω να ακούσω το μεσημέρι της Δευτέρας!

Ολα τα άλλα, να 'χαμε να λέγαμε!