ANemos

Οκτώ χρόνια εδώ. Οι καιροί ούτε και τότε εύκολοι. Από φουρτούνα σε φουρτούνα κι από βράχια σε βράχια. Το κακό ερχόταν καλπάζοντας. Οι μεγάλες προδοσίες εξυφαίνονταν από τότε. Κάποιοι τις είχαμε πάρει χαμπάρι. Σκόρπιες πληροφορίες. Τα σημάδια του ουρανού. Τα μισόλογα. Οι φάτσες των πρωταγωνιστών. Τα πρόσωπα με τα μαύρα γυαλιά πίσω τους. Σέρνονταν τα φίδια κάτω από τη γη που πατούσαμε. Πίσω από τα χαμόγελα της πληρότητας. Σαν τίποτα να μην κουνιόταν κι όμως όλα να προειδοποιούσαν για τους σεισμούς που ήλθαν. Εγραφα σαν να είχα πυρετό. Εκατοντάδες post. Με μανία. "Ειναι εδώ! Μας σκάβουν το λάκκο!". Το έλεγαν κι άλλοι. Δεν μας πίστευαν. "Υπερβολές!". Γίναμε γραφικοί προφήτες. "Ολα καλά θα πάνε!". Τίποτα δεν πήγαινε καλά. Το μεγάλο κόλπο ήταν στημένο. Τώρα τα ζούμε...

Συμπληρώνεται διαρκώς... [ View the story "A Greek Family: Papakonstantinou since 1941..." on Storify ]

Μια διαδρομή από το 1941 μέχρι τις μέρες μας ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΔΗΜΟΣΘΕΝΗ ΚΟΥΚΟΥΝΑ Γιώργος Παπακωνσταντίνου. Ο κύριος συντελεστής του μνημονίου, της χρεοκοπίας και της απώλειας της εθνικής κυριαρχίας. Δεν έχει κανένα λόγο να ανησυχεί. Ούτως ή άλλως είναι κάτοχος μεγάλης περιουσίας που προέρχεται από μια υπογραφή του Τσολάκογλου… Ο τότε πρωθυπουργός Κων. Καραμανλής κατά την επίσκεψή του στην Πτολεμαΐδα το 1958, την εποχή που η ΔΕΗ εξαγόρασε το εκεί εργοστάσιο ηλεκτρικής ενέργειας που είχε αποκτήσει η οικογένεια Παπακωνσταντίνου το 1941. Ο τότε υπουργός Συντονισμού της κυβέρνησης Παπάγου Παναγής Παπαληγούρας επισκέπτεται το 1954 την Πτολεμαΐδα. Μετά το ταξίδι αυτό, οργανώθηκε στη δυτικομακεδονική αυτή πόλη επίσκεψη γερμανικής αποστολής υπό τον περίφημο υπουργό Έρχαρτ. Ο Γερμανός φρούραρχος Πτολεμαΐδας φον Λάνγκε, αξιωματικός των Ες Ες. Το εργοστάσιο της ΔΕΗ σήμερα. Το προηγούμενο εργοστάσιο ηλεκτρικής ενέργειας της Πτολεμαΐδας ανήκε στην οικογένεια Παπακωνσταντί

του Ιμάνουελ Βαλερστάιν μετάφραση: Πεδάνιος Αναζαρβέας Ερνστ Λούντβιχ Κίρχνερ, “Δύο λουόμενο锨, 1906 Παντού, σε όλο τον κόσμο,  η πολιτική της λιτότητας είναι πρώτη πρώτη  στην ατζέντα. Για την ακρίβεια, φαίνεται ότι, προς το παρόν, υπάρχουν μερικές εξαιρέσεις: η Κίνα, η Βραζιλία, οι χώρες του Κόλπου, ίσως και κάποιες ακόμα. Αλλά αποτελούν εξαιρέσεις στην πολιτική της λιτότητας που διαπερνά σήμερα πέρα ως πέρα το παγκόσμιο σύστημα. Εν μέρει, η πολιτική αυτή είναι εντελώς κατασκευασμένη. Και εν μέρει αντανακλά ένα πραγματικό οικονομικό πρόβλημα. Πώς έχει το πράγμα; Από τη μια, η απίστευτη σπατάλη του καπιταλιστικού συστήματος έχει οδηγήσει σε μια κατάσταση όπου το παγκόσμιο σύστημα απειλείται από την αδυναμία του να διατηρήσει συνολικά την κατανάλωση  στο σημερινό επίπεδο — ιδίως  αν σκεφτούμε ότι το απόλυτο επίπεδο κατανάλωσης αυξάνεται συνεχώς. Εξαντλούμε βασικούς πόρους για την επιβίωση του ανθρώπινου είδους, δεδομένου ότι ο καταναλωτισμός αποτέλεσε τη βάση των παραγωγι

"Για την ύφεση δεν φταίνε όσα κάναμε. Αλλά όσα δεν κάναμε" ήταν ο τίτλος του προπροηγούμενου edito της Athens Voice. Ενα από τα πολλά κείμενα που το τελευταίο καιρό κάνουν την εμφάνισή τους ως η πιο "προχώ" τεκμηρίωση και υπεράσπιση της μνημονιακής συνταγής. Τι λέει ο Γεωργελές λοιπόν; Πέρα από μια τηλε-νεραϊδοπαρμένη εισαγωγή, του ασχέτου γωνία, με παράδειγμα από τηλεοπτική σειρά της Nova που θυμίζει διάλογο του Μπάμπη Παπαδημητρίου ή του Αλέξη Παπαχελά με Παπακωνσταντίνου/Βενιζέλο/Στουρνάρα, το "ψητό" ξεκινάει από τη δεύτερη παράγραφο, με τη "βασική αρχή": "Τα γεγονότα είναι γεγονότα" ! Το τι θέλει να πει ο ποιητής με αυτή την ταυτολογία το εξηγεί στην επόμενη φράση: "Δεν μπορεί να έχεις απόψεις, άμα δεν ξέρεις τα γεγονότα" . Ποια "γεγονότα"; Μα αυτά που μαθαίνεις μόνος σου, από τον περίγυρό σου ή αυτά που μεταδίδουν ο Γεωργελές, τα δελτία ειδήσεων, οι εφημερίδες, ο Μπάμπης Παπαδημητρίου και η Ολγα Τρέμη με

...ή πως κατασκευάζονται οι οικονομικές και, εν τέλει, οι εθνικές "Μεγάλες Ιδέες". Ο Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος εξηγεί το τι εξυπηρετούν τα παραμύθια για τα πετρέλαια και την ΑΟΖ  : « E θνικό   έγκλημα » χαρακτηρίζει, κορυφαίος οικονομικός παράγων, τον θόρυβο για τα «ελληνικά κοιτάσματα», σχολιάζοντας την έκθεση της  Deutsche Bank   για τους ελληνικούς υδρογονάνθρακες. Και συνεχίζει: «Το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο. Το γνωρίζουν όλοι, όπως κι ότι ο ήλιος ανατέλλει από την ανατολή. Επιπλέον, το πρόγραμμα που ονομάζεται Μνημόνιο προκαλεί πρωτοφανή καταστροφή της ελληνικής οικονομίας, απειλώντας την επιβίωση του ελληνικού λαού και κράτους, αν όχι της ΕΕ. Δεν πρόκειται για υπόθεση, πρόκειται για κάτι αποδεδειγμένο με όλους τους τρόπους. Αυτά έχουν μεγάλη σημασία αν βρεθεί κυβέρνηση να ζητήσει άμεση διακοπή Μνημονίων, μερική διαγραφή χρέους ώστε να καταστεί βιώσιμο και έκτακτη ανθρωπιστική βοήθεια. Ακόμα κι αν δεν βρεθεί, όλοι ξέρουν ότι, αργά ή γρήγορα, το «ελ

Το 2012 έχει χαρακτηριστεί από πολλούς ειδικούς της επικοινωνίας ως η «Χρονιά του Twitter », κυρίως με αφορμή την εκτεταμένη χρήση του κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας στις ΗΠΑ η οποία το καθιέρωσε ως ένα από τα κυρίαρχα κανάλια επικοινωνίας ανάμεσα στα παλιά και νέα ΜΜΕ. Τη «σφραγίδα» για την καθιέρωση της δημοφιλούς πλατφόρμας κοινωνικής δικτύωσης την έβαλε αυτοπροσώπως ο πρόεδρος Μπάρακ Ομπάμα ελάχιστα δευτερόλεπτα μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων της κάλπης όταν έγραψε το περίφημο μήνυμα «τέσσερα ακόμη χρόνια». Ηταν η πρώτη φορά που ένας πρόεδρος των ΗΠΑ ανακοίνωνε ο ίδιος, άμεσα, σε εκατομμύρια πολίτες την εκλογή, χωρίς να ακολουθηθούν επίσημα πρωτόκολλα δηλώσεων από το γραφείο του ή από κάποιον εκπρόσωπό του. Η αλήθεια είναι ότι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είχαν ουσιαστικά καθιερωθεί ως κυρίαρχα από την εποχή της «Αραβικής Ανοιξης» που στην ουσία ήταν το πρώτο ιστορικό γεγονός που μεταδόθηκε από και προς τους ίδιους τους χρήστες παγκοσμίως. Πολλοί μά

      Το  Κοινωνικό Κατάστημα Αλληλεγγύης  του ΕΔΟΕΑΠ είναι έτοιμο. Βρίσκεται  στον 3 ο  όροφο του κτιρίου του ΕΔΟΕΑΠ, στην οδό Ορμηνίου 38 . Για να λειτουργήσει χρειάζεται τη δική σας συμμετοχή, προσφορά και δράση. Χαρίστε λίγο από το χρόνο σας και αντικείμενα που εσείς πλέον δεν χρειάζεστε αλλά μπορεί να είναι χρήσιμα σε συναδέλφους που τα έχουν ανάγκη. Ας κάνουμε την αλληλεγγύη πράξη! Χαρίστε στο Κοινωνικό Κατάστημα του ΕΔΟΕΑΠ ρούχα, τρόφιμα, βιβλία, παιχνίδια για τους συναδέλφους μας και τις οικογένειές τους, που έχουν ανάγκη. Ο ΕΔΟΕΑΠ σας προσκαλεί να γίνετε  συνοδοιπόροι  στις  δράσεις κοινωνικής αλληλεγγύης  και προσφοράς που αναλαμβάνει, με σεβασμό και ευθύνη, χάριν των συναδέλφων μας και των οικογενειών τους που δοκιμάζονται από την οικονομική κρίση και την κρίση στα ΜΜΕ. Στόχος μας είναι να στηρίξουμε τους εργαζόμενους στα ΜΜΕ και τις οικογένειές τους, που πλήττονται από την κρίση, την ανεργία, τη συρρίκνωση των εισοδημάτων τους. Τα είδη που θα συγκεντρωθούν

...θα τους γνωρίσεις; Πάλι; Ο κόσμος που ζούμε σήμερα δεν υπάρχει. Σκιές στους τοίχους βλέπουμε, νεκρών ανθρώπων, νεκρών εποχών, νεκρών ονείρων. Ο νέος κόσμος έχει αρχίσει ήδη να θεμελιώνεται μέσα στον κρατήρα, μέσα στον τάφο του παλιού. Κι όμως, μας ξεγελάνε οι σκιές των νεκρών και νομίζουμε σαν τα ορφανά παιδάκια πως μα σε πέντε, μα σε δέκα, μα σε χίλια δεκαπέντε χρόνια, "πάλι δικά μας θα 'ναι"... Τολμούν και κάποια αδέλφια να το ψιθυρίζουν σαν πίστη βαθιά, ενοχική, σχεδόν ανομολόγητη. Οταν, για παράδειγμα, μιλούν για "αποκατάσταση μισθών ή συντάξεων στα προ του μνημονίου επίπεδα". Χαμογελάς. Για τον δοσοεξαρτημένο σου σύντροφο που ακόμη ρέγεται το βυζί της μάνας του και το λογιστήριο του πρώην εργοδότη του που σήμερα συγκαταλέγεται στις λίστες Λαγκάρντ, μέσα σε χαμένα στικάκια. Αλλοι -ολιγοφρενείς, αυτοί- τολμούν και υπόσχονται "περασμένα μεγαλεία"... Και άλλοι σπεύδουν να πιαστούν από τη χλαμύδα του ρήτορα μπας και καταφέρουν να βρεθο

Μνήμη της φωτιάς: Τα πρόσωπα και οι μάσκες Eduardo Galeano μετάφραση: Ισμήνη Κανσή Πάπυρος Εκδοτικός Οργανισμός, 2011 455 σελ. ISBN 978-960-486-049-4,”Δεν ξέρω πού γεννήθηκα, /μήτε ποιος είμαι. Δεν ξέρω από πού έρχομαι, μήτε πού πάω. ‘Ενα κλαδί είμαι, από πεσμένο δέντρο, αλλά δεν ξέρω το μέρος που έπεσε. Πού βρίσκονται οι ρίζες μου; Ποιανού δέντρου κλωνάρι είμαι;” Με αυτό το λαϊκό τραγούδι από την Κολομβία αρχίζει το δεύτερο μέρος της “Μνήμης της φωτιάς”, της επικής τριλογίας του Εδουάρδο Γκαλεάνο, ο οποίος αποδύεται σε ένα ταξίδι στην ιστορία με στόχο “να συμβάλει στη διάσωση της λεηλατημένης μνήμης ολόκληρης της Αμερικής, αλλά κυρίως της Λατινικής Αμερικής, γης αγαπημένης και περιφρονημένης”. Μέσα από τετρακόσιες και πλέον αφηγήσεις που αναπτύσσονται χρονολογικά, “Τα πρόσωπα και οι μάσκες” επισκοπούν τον 18ο και τον 19ο αιώνα, εποχή επώδυνη μα και γόνιμη, κατά την οποία οι λαοί της αμερικανικής ηπείρου αναζητούν την πραγματική τους ταυτότητα, πίσω από τις μάσκες που τους επέβαλα