Περί των ελληνικών του Εντολοδόχου

Είχε κι ένα θετικό η εμφάνιση στο πολιτικό μας στερέωμα του Εντολοδόχου: Μιλάει ελληνικά!

Ομολογώ ότι χάρηκα όταν τον είδα χθες στην πρώτη του δήλωση! Σαν να ξεβούλωσαν τα αυτιά μου! Επιτέλους, είπα, ένας Ελληνας πρωθυπουργός που μιλάει σωστά τη γλώσσα των Ελλήνων...

Χρόνια είχε να μας συμβεί τέτοιο πράγμα...
Ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε τους ιδιότυπους "παπανδρεϊσμούς" του. Μια γλώσσα δική του που μετά την μιλούσαν για να φανούν αρεστοί όλα τα στελέχη του...
Ο Μητσοτάκης με μια γλώσσα μικτή, λίγο μαλλιαρή, λίγο καθαρεύουσα, πολλοί αρχαϊσμοί. Μια γλώσσα φιδιού. Να πιάνει δεξιά κι αριστερά κι αυτή σαν του μεγάλου αντιπάλου του, του Ανδρέα! Μόνο λίγο ψυχρότερη...
Ο Σημίτης! Αστα να πάνε! Ο Αρχοντας του Σαρδάμ!
Ο Κώστας Καραμανλής μιλούσε μια γλώσσα που του την φορέσανε για να παριστάνει το λαϊκό παιδί. Λίγο μαγκιά, λίγο..., λίγο από όλα... Παπαμιχαήλ και Ξανθόπουλος με ολίγη από Γκλέτσο. Σαν προέφηβος που μιλάει στο παρεάκι του. Σαχλαμαραντάν!
Ο Γιωργάκης...
Ο Γιωργάκης ΠΟΤΕ του δεν μίλησε ελληνικά. Μίλησε κάτι που μόνο ο ίδιος καταλάβαινε μέσα στην τρικυμία του μυαλού του!

Ο Εντολοδόχος μιλάει ελληνικά. Σωστά. Με ορθοφωνία. Με ειρμό. Σαν τραπεζικό σύμβουλος στη γριά που πάει να ανοίξει λογαριασμό!

Το ΤΙ λέει βέβαια με αυτά τα ολόσωστα ελληνικά είναι άλλο πράγμα.

Περί του περιεχομένου των λεγομένων του, στο επόμενο ποστ!