ANemos

"We see in order to move; we move in order to see." — William Gibson Και είχαμε μείνει εκεί που κοιτάζεις τον Φόβο –κάθε φόβο ξεχωριστά και όλους μαζί- στα μάτια. Κι εκείνος εξαφανίζεται. Οχι ως άγνοια του κινδύνου αλλά ως πλήρη επίγνωση. Ούτε ως παθητική αποδοχή του θανάτου αλλά ως ένα ενδιαφέρον ταξίδι προς την τελική αναμέτρηση μαζί του. Το κρυφτούλι με τις σκιές και τις αυταπάτες τελειώνει. Είναι η στιγμή που ο Φόβος δίνει τη θέση του στον δεύτερο, εχθρό. Πρόκειται για τον φυσικό διάδοχο του χρόνου και ως τέτοιος είναι ολόλαμπρος αλλά και διπλά επικίνδυνος: τη Διαύγεια! Ετσι, απαλλαγμένος από τους φόβους του, ο πολεμιστής της γνώσης, αντιλαμβάνεται τα πάντα γύρω και εντός του ξεκάθαρα και με πλήρη συνείδηση. Ή έτσι τουλάχιστον νομίζει. Το συναίσθημα είναι απολαυστικό. Ο κόσμος αποκτά λεπτές αποχρώσεις, τα όρια γίνονται ξεκάθαρα, κάθε τι που συμβαίνει έχει μια φανερή πλέον αλληλουχία, οι προκαταλήψεις υποχωρούν, ο ορίζοντας διευρύνεται στη νιοστή και σε κάθε σταυροδρόμι

Σαν το λίβα που καίει τα σπαρτά επελαύνει η κρίση στα ΜΜΕ, έντυπα και ηλεκτρονικά. Οι πωλήσεις πέφτουν, οι διαφημίσεις το ίδιο, οι απολύσεις είναι πλέον ομαδικές, τα λουκέτα λίγα ακόμη, αναμένονται να αυξηθούν τους επόμενους μήνες. Πρωτοφανή πράγματα για την άλλοτε ακμάζουσα αγορά της Επικοινωνίας. Μα για σταθείτε! «Πρωτοφανή»; Τι το πρωτοφανές ακριβώς; Και πότε οι επιχειρήσεις των ΜΜΕ ήσαν υγιείς; Πότε έβγαζαν τα λεφτά τους από τις πωλήσεις, την πτώση των οποίων θεωρούν ως αίτιο της συμφοράς; Ποτέ! Ποτέ –μα ΠΟΤΕ!- μια εφημερίδα δεν στηριζόταν στις πωλήσεις για την επιβίωσή της αφού ούτε καν «ίσα βάρκα – ίσα νερά» δεν ήσαν... Ούτε το λάδι (λειτουργικά, χαρτί, εκτυπωτικά) ούτε το ξύδι (αμοιβές δημοσιογράφων, φωτογράφων, γραφιστών, κόστος παραγωγής ειδήσεων) «έβγαινε» ποτέ... Πόσο μάλλον όταν –οι άφρονες!- έβαλαν και τις πανάκριβες προσφορές μέσα! Βεβαίως και πάντοτε έπαιζε ρόλο η κυκλοφορία των εφημερίδων, όχι οι πωλήσεις τους! Κι έπαιζε ρόλο διότι όσο μεγαλύτερη η κυκλοφορία

του Νίκου Ξυδάκη Για τον Σπύρο Παντ. Μπουκάλα, ετών 20 Αβάσταχτη. Ανείπωτη. Αδιανόητη. Απαρηγόρητη. Κι εντούτοις πικρό μέτρο του κόσμου. Η απώλεια, μάλιστα η απώλεια του παιδιού, η απώλεια του παλικαριού, είναι η μόνη που δίνει το μέτρο να ζυγίσεις τις άλλες θλίψεις, τις άλλες έγνοιες, τις ήττες και τις καταστροφές, συλλογικές, κοινωνικές, ιστορικές· να τις μετρήσεις με τα σταθμά του πόνου, που ξεπερνά τον άνθρωπο και τον ορίζει. Που του θυμίζει τι είναι. Οναρ σκιάς. Πώς θα ζήσουν οι γονείς; Το γοερό ερώτημα μ’ έσκισε στο τηλέφωνο. Πώς θα ζήσουν η Σάσα και ο Παντελής χωρίς τον Σπύρο; Πώς επιζεί ο γονιός που χάνει το εικοσάχρονο παιδί του; Ακαριαία μπήκα στη θέση των συντέκνων, έχω παιδί στην ίδια ακριβώς ηλικία, κι έπεσα στα γόνατα ξέπνοος άλαλος μουσκεμένος, σε μια σκοτεινή εσοχή, να μη με βλέπει μάτι. Ακουγα στο κινητό τον άνεμο της Ελευσίνας, και τον γόο. Είδα μπροστά μου πρόσωπα βρεφών και νηπίων, την πρωτότοκη στο Αιγαίο, γκριμάτσες, τσουλούφια, φακίδες, επικά βαφτίσια μ

Το σχόλιο στο προηγούμενο πόστ είναι ένα σκούντημα στον ώμο... "Προχώρα!". Σαν να μην έχω δικαίωμα να μην προχωρήσω, σαν να μην έχω δικαίωμα να μην γράφω... Η ελευθερία του να γράφεις όπως θέλεις, όσο θέλεις, για ό,τι θέλεις έχει γίνει, με τα χρόνια, ευθύνη! Μεγάλη... Και η αλήθεια είναι, όπως έχω ξαναπεί, ότι εδώ και καιρό με έχει παρασύρει η δύναμη των κοινωνικών δικτύων και κυρίως του twitter και έχω παραμελήσει αρκετά, αυτό εδώ, το πρώτο μου καράβι! Ομως αυτή η δύναμη - των 140 χαρακτήρων - είναι απίστευτα ισχυρή, απείρως ισχυρότερη από τα blogs αλλά και έτη φωτός από εκείνη των παλιών, παραδοσιακών ΜΜΕ. Είναι μια δύναμη παρεμβατική αλλά ελάχιστα αναλυτική. Κι αυτό είναι το μόνο της μειονέκτημα. Για όλα τα άλλα την τρέμουν. Την τρέμουν τα καθεστώτα της Ανατολής, τώρα άρχισαν να την τρέμουν και οι ολιγαρχίες της Δύσης, όπως η Βρετανία. Ερχονται καιροί ακόμη πιο δύσκολοι αλλά και εξαιρετικά ενδιαφέροντες. Οι θάλασσες που πλέουμε είναι φουρτουνιασμένες και τα ρεύματα μας

Μ' αυτά και μ' αυτά να 'μαστε στην Αθήνα. Δηλαδή όχι ακριβώς στην Αθήνα, λίγο πιο έξω, σε απόσταση ασφαλείας από την ένταση της πόλης αλλά και αρκετά κοντά ωστε να μην (ξανα)αποκοπούμε... Τα δύσκολα ήταν η μετακόμιση που κράτησε περίπου δύο εβδομάδες και τα παιδιά, που ίσως τους πάρει λίγο περισσότερο για να προσαρμοστούν αν και δεν δείχνουν σημάδια αποπροσανατολισμού! Το καινούργιο σπίτι έχει φως, πολύ φως και αέρα, πολύ αέρα! Εχει ηρεμία, έχει ήσυχους ανθρώπους και ήσυχους δρόμους, έχει πανέμορφα σχολία και αλάνες. Ναι αλάνες! Δεν έχω ξαναμείνει σε περιοχή με αλάνες ξανά στη ζωή μου εκτός από μια διετία στη Βέροια, όταν ήμουν 7-8 χρόνων! Κι έτσι, μέσα στον Δεκαπενταύγουστο του '11, γυρίσαμε γρήγορα-γρήγορα σελίδα. Ή μάλλον κεφάλαιο. 'Η πιο σωστά, ολόκληρο βιβλίο! Επανεκίνηση λοιπόν!

ΔΡΟΜΟΙ Του Ρούσσου Βρανά ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Δευτέρα 08 Αυγούστου 2011 Σαν να ξυπνήσαμε... ... και να ανακαλύψαμε ξαφνικά πως ολόκληρος ο κόσμος καταρρέει πάνω στα κεφάλια μας. Ομως, στην πραγματικότητα, τίποτα από όλα αυτά δεν έγινε τόσο ξαφνικά όσο υποκρίνονται οι ηγέτες μας. Ειδήσεις... ... των τελευταίων ημερών από τις ΗΠΑ: αμερικανικά αεροδρόμια δεν μπορούν πια να πληρώνουν για προσωπικό ασφαλείας, επειδή η αρμόδια Αρχή δεν έχει λεφτά. Σε πολλές πόλεις, τα φανάρια που ρυθμίζουν την κυκλοφορία στους δρόμους ανάβουν μόνο συγκεκριμένες ώρες, όχι για οικολογικούς λόγους, αλλά επειδή δεν υπάρχουν λεφτά. Στους σκοτεινούς και ανεξέλεγκτους δρόμους πληθαίνουν οι βιασμοί, επειδή έχουν περιοριστεί οι αστυνομικές περιπολίες για λόγους οικονομίας. Σχολεία κλείνουν. Και αναμένονται περισσότεροι θάνατοι από τη βαρυχειμωνιά στις βόρειες πολιτείες, επειδή οι τοπικές Αρχές έκοψαν το επίδομα θέρμανσης στους φτωχούς. Εργαζόμενοι που αποταμίευαν μια ζωή και έχασαν τις δουλειές τους το 2008, παραμένο

Οπως ΟΛΟΙ ξέρουμε, με απόφαση του εξαιρετικού υπουργού Δικαιοσύνης Μιλτιάδη Παπαϊωάννου , ενός Ελληνα πολιτικού με μεγάλη ιστορία, αγώνες, έργο, βαθιά κουλτούρα κτλ κτλ, συστήνεται ειδική νομοπαρασκευαστική επιτροπή που θα ασχοληθεί με την ταυτοποίηση των διαχειριστών ιστολογίων (blogs) και τη διεύρυνση του καταλόγου των εγκλημάτων για τα οποία θα επιτρέπεται η άρση του απορρήτου. Η επιτροπή, υπό τον αντιπρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας Αθανάσιο Ράντο , προβλέπεται να ολοκληρώσει το έργο της έως το τέλος Σεπτεμβρίου. Τα μέλη της δεν θα λάβουν καμία αποζημίωση. Εκτός του προέδρου κ. Ράντου, στην επιτροπή μετέχουν ως μέλη οι: Αθανάσιος Κατσιρώδης , αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Χαράλαμπος Μαχαίρας , πρόεδρος Εφετών, Εμμανουήλ Σφακιανάκης, αστυνομικός διευθυντής της υποδιεύθυνσης δίωξης ηλεκτρονικού εγκλήματος, Ηλίας Θεοδωράτος , νομικός σύμβουλος της Αρχής Διασφάλισης Απορρήτου των Επικοινωνιών, Ζωή Καρδασιάδου , διδάκτωρ νομικής, προϊσταμένη του τμήματος Ελεγκτών της Αρχής

[ View the story "GLOBAL DEBT CRISIS - The Story is Here" on Storify]

Και η αλήθεια είναι ότι με βολεύει αυτό... Εχω τόσα πολλά να πω και να γράψω τους τελευταίους μήνες που αν συνέχιζα να γράφω εδώ μέσα δεν θα έβαζα τελεία... Με βολεύει πολύ ο περιορισμός των 140 χαρακτήρων του twitter. Είναι εξάλλου και μια άσκηση. Να λες περισσότερα γράφοντας λιγότερα. Και οι καιροί μας δεν είναι για πολλά-πολλά. Ούτε για φιλοσοφικά δοκίμια ούτε για μακροσκελή ανάπτυξη. Οταν βαριέσαι να διαβάζεις τις ατελείωτες αναλύσεις επί αναλύσεων των άλλων, κυρίως των επαγγελματιών του είδους, τότε πως να κάτσεις να γράψεις το δικό σου σεντόνι; Αφήστε που έχω βαρεθεί και τους μονολόγους. Το προηγούμενο από αυτό διάστημα είχα την εντύπωση ότι μόνος μου τα γράφω, μόνος μου τα διαβάζω αν και ήξερα ότι αυτό δεν είναι και εντελώς αλήθεια... Παρ' όλα αυτά, τα blog ποτέ δεν έχτιζαν κοινότητες και ποτέ δεν αισθανόσουν τη συμμετοχή και την αλληλοεπίδραση που υπάρχει στα Social Media. Ηταν και είναι το soap-box που ανέβαινες κι έλεγες την παρόλα σου σε μια γωνίτσα του ψηφιακού

[ View the story "The Proton Bank Case" on Storify]