ANemos

Από σήμερα ξεκινάει μια σειρά από παραδείγματα αυτοδιαχειριζόμενων, λιγότερο ή περισσότερο επιτυχημένων εφημερίδων, με πρώτο αυτό της "Μανιφέστο" : Ο διευθυντής της εφημερίδας εκλέγεται με ενισχυμένη πλειοψηφία των μελών του εκδοτικού συνεταιρισμού σε εκλογές οι οποίες διενεργούνται κάθε 3 χρόνια, ενώ ο κάθε διευθυντής μπορεί να εξαντλήσει μέχρι 2 θητείες (6 χρόνια). Στο "Μανιφέστο" αυτή τη στιγμή απασχολούνται 120 άνθρωποι, από τους οποίους οι 70 είναι δημοσιογράφοι. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι οι αμοιβές όλων των εργαζομένων κυμαίνονται στα ίδια περίπου επίπεδα, αφού το μόνο κριτήριο που τις διαφοροποιεί είναι τα χρόνια υπηρεσίας και οι διαφορετικού είδους συλλογικές συμβάσεις εργασίας (δημοσιογράφων- υπαλλήλων). Ενδεικτικό αυτού είναι ότι ο διευθυντής αμείβεται με 1350 ευρώ, μόλις 150 ευρώ δηλαδή παραπάνω από έναν νεοπροσληφθέντα εργαζόμενο στην εφημερίδα. Οι πηγές των εσόδων προέρχονται κατά 70% από τις πωλήσεις, κατά 25% από χρήματα που διαθέτει το

Solving this ‘will call upon levels of creativity, innovation and entrepreneurship infrequently found in newspapers in recent years.’ By Robert G. Picard The recent sale and breakup of Knight Ridder is symptomatic of the broader problems newspaper companies face due to their difficulties in creating value for readers and investors. These problems have resulted in a capital crisis in the industry because financing through the stock market, which is the primary way in which the nation's leading and midsized newspapers get capital, is increasingly regarded as a less viable investment option by financial firms. This circumstance also has led to apprehension among journalists and industry observers, since managerial behaviors have changed in an attempt to satisfy investors. This crisis arrives at a time when the newspaper industry is struggling, too, to respond to changes in technologies, society and in how consumers use media. Audiences are less willing to spend time and money on n

Aς δούμε το θέμα της Κοινωνικής Οικονομίας και των Κοινωνικών Επιχειρήσεων με αφορμή και το νομοσχέδιο που σύντομα θα κατατεθεί στη βουλή από το Υπουργείου Εργασίας. Στόχος του νομοσχεδίου είναι η αντιμετώπιση της ανεργίας στις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες και η ανάπτυξη των κοινωνικών επιχειρήσεων που μπορούν να συνεισφέρουν μεγάλο αριθμό θέσεων εργασίας αλλά εισοδήματος σε ομάδες του πληθυσμού που κύρια πλήττονται από την ανεργία (ΑΜΕΑ, νέοι, άνεργοι άνω των 50 ετών, άνθρωποι με ψυχικές παθήσεις κλπ). ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ. Το νομοσχέδιο ορίζει ως  Κοινωνική Οικονομία   το χώρος της οικονομίας που βρίσκεται ανάμεσα στον ιδιωτικό και το δημόσιο τομέα της οικονομίας και στον οποίο διεξάγονται οικονομικές δραστηριότητες με κοινωνικούς σκοπούς και στόχους και ασκείται από νομικά πρόσωπα, όπως  κοινωνικές επιχειρήσεις, συνεταιρισμούς, μη κυβερνητικές οργανώσεις, ιδρύματα  κλπ. Στόχος της κοινωνικής οικονομίας είναι η διασφάλιση του συλλογικού συμφέροντος των μελών των επιχει

Στις αρχές του Νοεμβρίου που μας πέρασε και εν μέσω κρίσης στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ επιχείρησα να ρίξω ένα σποράκι . Δεν ήμουν ούτε ο πρώτος ούτε ο μόνος... Ούτε φυσικά διεκδικώ πατρότητα και πρωτοτυπία... Ελεγα τότε στη Συνέλευση των εργαζομένων (2/11/11) : Πείραμα 3 ο : Ως δανειστές της εφημερίδας! Διεκδικούμε την ίδια την εφημερίδα. Δηλαδή την ίδια μας την τρέλα. Διότι περί τρέλας πρόκειται! Ως δανειστές της εφημερίδας που καλούμαστε να στηρίξουμε την εφημερίδα για να μην πάρουμε επάνω και την ευθύνη ότι την κλείσαμε εμείς συνεχίζουμε να τη στηρίζουμε. Ομως χωρίς υποσχετική τα πράγματα αλλάζουν άρδην! Διεκδικούμε: Τη δημιουργία εκλεγμένης Συντακτικής Ομάδας που θα αναλάβει τη διεύθυνση της εφημερίδας Τη λειτουργία καθημερινής συντακτικής συνέλευσης που θα καθορίζει τα της επόμενης ημέρας. Αμεση συμμετοχή στη διαμόρφωση νέας τιμολογιακής πολιτικής και στρατηγικής για τις διαφημίσεις Αναδιάρθρωση της διανομής με άμεση απομάκρυνση από τον Αργως. Εξίσωση όλων των αμοιβ

Διεθνής καμπάνια για την Ελευθεροτυπία: Το κείμενο των συναδέλφων σε διάφορες γλώσσες (greek, english, french, german, spanish, catalan) Οι ζωές των εργαζομένων είναι πιο σημαντικές από την απληστία των εταιρειών Η «Ελευθεροτυπία» («ελευθερία της έκφρασης») είναι μια μεγάλη ελληνική εφημερίδα, η οποία πρωτοεκδόθηκε στα μέσα της δεκαετίας του ’70, αμέσως μετά την πτώση της δικτατορίας, ως «εφημερίδα από τους ίδιους τους συντάκτες». Το πείραμα αυτοδιαχείρισης δεν πέτυχε και ο τίτλος της μαζί με τους εργαζόμενους αγοράστηκε από έναν ικανό επιχειρηματία με προοδευτικές απόψεις. Επί τρεις δεκαετίες, μέχρι τον θάνατό του, η εφημερίδα αυτή αναδείχθηκε σε μια από τις πιο ανεξάρτητες φωνές του ελληνικού Τύπου, αποκαλύπτοντας σκάνδαλα και  μένοντας μακριά από τη διαπλοκή με άλλα επιχειρηματικά συμφέροντα και εργολαβίες προς το κράτος.  Η εισαγωγή της στο Χρηματιστήριο απέφερε πολλά χρήματα στον ιδιοκτήτη μέχρι την πτώση του Χρηματιστηρίου το 2000. Ο ιδιοκτήτης της, όμως, ο οποίος έδινε

Αίτηση υπαγωγής στο άρθρο 99 του πτωχευτικού Κώδικα κατέθεσε η ιδιοκτησία της Χ.Κ. Τεγόπουλος. To ΤΡΑΓΙΚΟ ΤΕΛΟΣ για μια ιστορική εφημερίδα, ο Καιάδας για 850 εργαζόμενους!

Διάβασα όλα όσα ρωτάς εσύ για την συνεργασία της Αριστεράς και την προοπτική εξουσίας. Τα αντέγραψα και στο προηγούμενο ποστ... Εχω όμως και εγώ, βρε συντρόφισσα Αλέκα. Μία μόνο: Δηλαδή, φαντάζεσαι, τότε, παραμονές της 27ης του Σεπτέμβρη του 1941, 70 χρόνια πριν, όταν με απόφαση της Ολομέλειας του ΚΚΕ ( «...καλεί τον ελληνικό λαό, όλα τα κόμματα και τις οργανώσεις του σ' ένα εθνικό μέτωπο της απελευθέρωσης»  ), όταν καθίσαν οι σύντροφοί μας στο ίδιο τραπέζι με το Σοσιαλιστικό Κόμμα Ελλάδας, την Ενωση Λαϊκής Δημοκρατίας και το Αγροτικό Κόμμα για ΝΑ ΙΔΡΥΣΟΥΝ ΤΟ ΕΑΜ, να έβαζαν τα ζητήματα που βάζεις εσύ σήμερα; Καλά κάνεις και τα βάζεις! Οσα ρωτάς, πολλά από αυτά, ίσχυαν και τότε... Ομως το φαντάζεσαι; Ποιο ΕΑΜ θα φτιάχναμε αν τότε, οι Αριστεροί, αναρωτιόμασταν "και τι θα γίνει μετά που θα φύγουν οι Γερμανοί", πχ.; Αλέκα πάμε! ΠΑΜΕ! Το ρολόι της Ιστορίας χτυπάει! Για εμάς, για την κοινωνία μας, για τα παιδιά μας, για το μέλλον μας! Δεν σου λέω να ξυπνήσεις.

Υπάρχει το τελευταίο διάστημα επαναλαμβανόμενα, από δυνάμεις όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, το κάλεσμα για ένα αντιμνημονιακό μέτωπο που θα εξελιχθεί σε μια συνεργασία με στόχο τη κυβερνητική εξουσία. Πως βλέπετε και πως απαντάτε σ’ αυτές τις προσκλήσεις και τα καλέσματα; ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ:    «Το πρώτο πράγμα που σου έρχεται με αυτή την πρόταση, επειδή ξέρεις ποιοι την κάνουν, είναι πολιτική εκλογική μπλόφα. Καθαρά πράγματα. Διότι ο χώρος αυτός παρότι έχει μια λίγο - πολύ ενιαία ιδεολογική αφετηρία, ταυτόχρονα είναι ένα συνονθύλευμα διάφορων απόψεων. Άλλοι λένε τη δραχμή, άλλοι λένε αντικαπιταλιστικό μέτωπο, άλλοι αντινεοφιλελεύθερο, άλλοι λένε μόνο αντιμνημονιακό, άλλοι λένε πατριωτικό, άλλοι λένε δημοκρατικό, άλλοι λένε χωράνε όλες οι πατριωτικές δυνάμεις. Πάρτε κόσμε. Είναι ένα μέτωπο μέχρι τις εκλογές και την άλλη μέρα ο καθένας θα τραβήξει το δρόμο του.     Προσδοκούν ή θέλουν να αναδειχθεί μία αριστερή κυβέρνηση. Δεν μας έχουν πει όμως τι θα κάνει αυτή η αριστερή κυβέρνηση. Εμείς ξέρουμε τι

Η οικονομική κρίση έχει πλήξει και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, και ιδιαίτερα τα έντυπα και έχει οδηγήσει τους εργαζόμενους σε αυτά στην εργασιακή αβεβαιότητα και τη συρρίκνωση των απολαβών τους, ενώ ο κλάδος των εργαζόμενων στον Τύπο έχει ένα από τα υψηλότερα ποσοστά ανέργων στη χώρα. Οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ, αφού λόγω της κρίσης δεν μπορούν να αναζητήσουν, όπως ήταν συνηθισμένοι, κεφάλαια από τη διαπλοκή, τιςεργολαβίες και άλλες αδιαφανείς πηγές χρηματοδότησης, προχωρούν σε αθρόες απολύσεις, σε μειώσεις μισθών και σε κλείσιμο των επιχειρήσεων του Τύπου. Και αφού η στρόφιγγα των δανείων από τις τράπεζες, ανοίγει κατά το δοκούν και τα δάνεια δίνονται επιλεκτικά και με κριτήρια που εξυπηρετούν μικροπολιτικές σκοπιμότητες, η κατάσταση στο χώρο, διαρκώς επιδεινώνεται. Ιστορικές εφημερίδες, όπως η ‘’Ελευθεροτυπία’’, η οποία πρωτοστάτησε σε πολλές αποκαλύψεις και έδωσε βήμα πολυφωνίας ήδη από τα πρώτα βήματά της, έως και σήμερα, δεν λαμβάνουν την αρχικώς συμφωνημένη δανειοδότηση από συγκεκρ

81,4 εκατ. ευρώ από την Proton στην Πειραιώς ΤΕΣΣΕΡΑ ΚΑΥΤΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΣΤΟ ΠΟΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΤτΕ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΟΥΝ ΔΙΑΣΥΝΔΕΣΕΙΣ ΜΕ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΚΡΙΚΟ ΤΗ SCIENS ΤΟΥ Ι. ΡΗΓΑ της   Αριστέας Μπουγάτσου  /  Κ.Ε. Ο Λαυρεντιάδης, δυο Ρήγες (ο Ιωάννης και ο Θεόδωρος Ρήγας) και οι δύο «ντάμες» (η Proton Bank και η Τράπεζα Πειραιώς) αποτελούν ένα ξεχωριστό κεφάλαιο -απόληξη του σκανδάλου της Proton- το οποίο, όμως ουδείς ερευνά προς το παρόν, παρά τα όσα καταγράφονται στο πόρισμα της ΤτΕ. Ολους αυτούς τους συνδέουν τουλάχιστον 150 εκατ. ευρώ αλλά και κοινά συμφέροντα σε επενδυτικές εταιρείες που άντλησαν κεφάλαια από την Proton Bank με διαδικασίες εξπρές, χωρίς τα αναγκαία δικαιολογητικά και τις εξασφαλίσεις, με μανδύα μια πλειάδα υπεράκτιων εταιρειών πίσω από τις οποίες κρύβονται οι πραγματικοί ιδιοκτήτες, ακόμα και όταν ρωτά η Τράπεζα της Ελλάδος! Η τριμερής εμπλοκή Λαυρεντιάδη και Proton με εταιρείες συμφερόντων Ρήγα και την Τράπεζα Πειραιώς είναι δαιδαλώδης, αδιαφανής και παραμένει αδιευκρίνιστη. Περιγράφετ

Εδώ και αρκετές ημέρες οι δημοσιογράφοι που εργάζονται στα δημόσια ΜΜΕ έχουν ξεκινήσει έναν απεργιακό αγώνα με πολύωρες στάσεις εργασίας, 24ωρες και 48ωρες απεργίες. Τα δημόσια ΜΜΕ είναι η ΕΡΤ και το Αθηναϊκό και Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων . Το αποτέλεσμα αυτού του απεργιακού αγώνα ίσως να μην είναι άμεσα ορατό για πολλούς πολίτες. Πολλοί όμως είναι εκείνοι που αν δεν έχουν πλήρως συνειδητοποιήσει, πάντως, ως ένα βαθμό διαισθάνονται πως η ενημέρωση, σε ότι αφορά την τρέχουσα ειδησεογραφία, έχει σημαντικά απομειωθεί. Το φαινόμενο μπορεί να το παρατηρήσει κάποιος καλύτερα σε ενημερωτικά website που δεν έχουν πίσω τους ένα μεγάλο παραδοσιακό Μέσο (εφημερίδα, κανάλι, ραδιόφωνο) και στα λεγόμενα ενημερωτικά blog. Κι αυτό διότι ένα μεγάλο μέρος της "μάζας" των ειδήσεων που αναρτούν στηρίζεται στο  Αθηναϊκό και Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων . Γιατί συμβαίνει αυτό; Συμβαίνει διότι το ΑΠΕ συλλέγει και στη συνέχεια διανέμει στα άλλα ΜΜΕ (κάποια την υφαρπάζουν παρανόμως) ένα μ