...η συζήτηση για την "ανωνυμία" στο διαδίκτυο είναι ΛΗΓΜΕΝΗ!
Ή μήπως αυτοί δεν κινδυνεύουν; Κάθε δύο μέρες αλλάζει μέρος που κοιμάται ο ιδρυτής του.
Ή μήπως αυτοί δεν κινδυνεύουν; Κάθε δύο μέρες αλλάζει μέρος που κοιμάται ο ιδρυτής του.
Γιατί οι αποκαλύψεις δεν γίνονται από σουβλακοθρεμμένους μπλόγκερ ούτε από τον καναπέ!
Το γεγονός ότι κάποιοι δεν θέλουν και ίσως να μην αντέχουν οικονομικά να κρύβονται κάθε δύο μέρες, μάλλον δεν το παίρνεις υπόψη σου. Ούτε το ότι αυτοί που τα δίνουν όντως ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ανώνυμοι. Απορώ πώς έβγαλες ήδη το συμπέρασμα πως έχει λήξει ένα θέμα. Τι να πω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια μένα ήταν ληγμένη εδώ και χρόνια. Ελευθερία σημαίνει αναλαμβάνω την ευθύνη με το όνομά μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυθύνη και ανωνυμία δεν συνυπάρχουν.
"Ελευθερία σημαίνει αναλαμβάνω την ευθύνη με το όνομά μου."
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάτι σαν το βαθύ λαρύγγι ας πούμε;
xBerliner
Ωραία λοιπόν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνώνυμοι και κιοτήδες οι Ελασίτες με τα ψευδώνυμά τους, ανεύθυνος και κιοτής ο Ανώνυμος της Ελληνικής Νομαρχίας, αμελητέες ποσότητες οι ανώνυμοι συνθέτες των δημοτικών τραγουδιών και των μεσαιωνικών χρονικών, ουτιδανοί όλοι μπρος στη μεγαλειώδη και λεβέντικη επωνυμία του Ανδρέα Παναγόπουλου, που τους κατακεραυνώνει με τον δείχτη τεντωμένο.
Ζήτω και Ούρα στον Επώνυμο!
Επώνυμοι οι:
ΑπάντησηΔιαγραφήΝίκος Μπελογιάννης
Ηλέκτρα Αποστόλου
Νίκος Πλουμπίδης
Ναπολέω Σουκατζίδης
Βασίλης Ζάννος
Παύλος Παπαμερκουρίου
Γρηγόρης Λαμπράκης
Σωτήρης Πέτρουλας
Και χιλιάδες άλλοι... Χιλιάδες επώνυμοι που δεν φοβήθηκαν, δεν φόρεσαν κουκούλες, είχαν το όνομα και τις ιδέες τους ψηλά!
Οχι σε μένα αυτά, ανώνυμε!
Ρε ναφτίλε μην μπλέκεις τους ήρωες με καθημερινούς ανθρώπους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν μπορείς να απαιτείς να είναι όλοι ήρωες.
Σου έδωσα παραπάνω ένα παράδειγμα: Το βαθύ λαρύγγι θα έδινε ποτέ τις πληροφορίες του επώνυμα; Αμφιβάλλω. Οι δημοσιογράφοι που έβγαλαν την ιστορία βασιζόμενοι στις πληροφορίες του μπορεί να ήταν επώνυμοι αλλά είχαν από πίσω και μια εφημερίδα να τους στηρίζει. Ο πολίτης ποιον έχει;
xBerliner
Αυτό μου έλειπε! Να πάψω να μπλέκω τους ήρωες με τους καθημερινούς ανθρώπους!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλο ΤΙ θα ακούσω πλέον;
Οχι, αγαπητέ μου, αυτό δεν πρόκειται να το κάνω ποτέ. Να πω πως ο Κολοκοτρώνης ή ο Τσε ή ο Λαμπράκης ή ο Δαβάκης ή ο Μπελογιάννης ΔΕΝ ήσαν καθημερινοί άνθρωποι.
Απλώς ήξεραν οτι η διαλεκτική της Ελευθερίας προϋποθέτει την Ευθύνη έναντι όλων.
Αυτό δεν είναι ηρωισμός.
Αυτό είναι στάση ζωής!