Πετεφρής έφα

His master's boys

Εκεί που βλέπετε πληγή να χαίνει, βλέπω ένα σώμα που πέθανε.

Εκεί που βλέπετε τον φασισμό να ξαναζεί, βλεπω τον φασισμό να περνάει στην εφηβεία.

Εκεί που βλέπετε τους Κλαζομενίους να ασχημονούν, βλέπω τους φιλοσόφους να κoάζουν.

Εκεί που βλέπετε την μαύρη αντίδραση να σηκώνει κεφάλι, βλέπω τον πυρσό του Ιόλαου σβησμένο.

Εκεί που βλέπετε την αριστερά να γίνεται ελαστικώς αμήχανη, βλέπω πως έχει παραχωρηθεί ανελαστικα στους αρνητές της.

Ηταν εντέλει παρένθεση ο αιώνας που πέρασε;

Θα ΄ρθει ο μακάβριος καιρός που προφήτεψε ο Γκάτσος, ο Χατζιδάκις, ο Κάλας, ο Σινόπουλος,ο Πεντζίκης, ο Εγγονόπουλος, ο Σαχτούρης, ο Ρεμπώ και ο Έλιοτ;

Μήπως ολόκληρη η ζωή μας πέρασε παρακολουθώντας έναν καραδεξιό γείτονα να αλλάζει πλευρό για να ροχαλίσει πιο άνετα;

Όχι, η δικαιοσύνη δεν είναι δεδομένη.

Όχι, η πρόοδος δεν είναι ανοδική αξία.

Όχι, δεν πέθανε ποτέ ο φασισμός, πόσο περισσότερο σήμερα.

Όχι, κανένας ένοχος δεν υπάρχει. Ολοι πέρασαν στην ανυπαρξία επειδή πρέπει να κατέβουν τα σπρέντς.

Ναι, ομολογώ τις αμαρτίες μου. Στ΄αρχίδια μας, απάντησαν εκείνοι.

Ναι, ομολογώ την αλητεία μου. Και την δική μας, αντέτειναν εκείνοι.

Ναι, ομολογώ πως ψήφιζα τους καημένους. Καλά έκανες, δήλωσαν εκείνοι.

Ναι ,θα εκδικηθώ τον προσωπικό μου όλεθρο. Σιγά μη εκδικηθείς τους Μηλίους, απάντησαν εκείνοι.

Εκείνοι. Εκείνοι.Και όνειρο πάντα θα μείνει. Εκείνη. Εκείνη. Εκείνη.

Διότι (κατέληξε ο πατέρας μου) ο μέτοικος διαφέρει από τον κάτοικο σε μια παρωνυχίδα.

Ο μέτοικος δεν έχει μπλεξει την μαλακία με την καλαμιά.Ο κάτοικος μετράει ίδια γράμματα. Και γιά τα υπόλοιπα, φταίνε οι Αφγανοί.