Να! Γράφω άλλο ένα. Και;
Να γράψω, τι;
Να κλαφτώ; Για τα χάλια μου; Για τα χάλια μας;
Ε, και;
Δεν πρόκειται!
Να πω πως και ο άνεμος χρειάζεται άλλους ανέμους;
Πρωτότυπο! μμμμ...
Να ευχαριστήσω όλους εκείνους που σχολίασαν το προηγούμενο Post;
Μα το κάνω από καρδιάς με κάθε ένα Post από όσα έχω γράψει. Το ξέρουν.
Να, τι;
Ή μήπως να παραστήσω πως δεν τρέχει τίποτα; Πως όλα καλά θα πάνε και πως η ζωή συνεχίζεται;
Υποκρισία!
Δεν ξέρω...
Λαλούν πολλοί κοκόροι και πνίγονται τα κακαρίσματα.
Λέμε, λέμε, λέμε... Και μαζί λέω, λέω, λέω κι εγώ... Και δεν κάνουμε τίποτα...
Τίποτα όμως...
Ουσιαστικά αμίλητοι είμαστε, ακίνητοι, αγέλαστοι.
Πετρώσαμε.
Χειρότερη σφαγή από αυτή δεν υπάρχει.
Σε λίγες ημέρες ξεριζώνομαι και πάλι. Πολλά κουράγια δεν έχω.
Οι λέξεις βγαίνουν με δυσκολία.
Δεν ξέρω τι τελειώνει και τι αρχίζει.
Αν ξέρει κανείς ας μου το πει κι εμένα.
Τέλος πάντων. Θα το παλέψω.
Κι όπου βγει...
Ενα μόνο ξέρω: Ηδη έχω αλλάξει πολύ.
Μεσα στη ζωη ειναι οι ...πτωσεις αρκει να παλεψεις για να ξανασηκωθείς να γίνεις πάλι δυνατός και να προχωρησεις μπροστα. Να πέσεις 10 αλλά να σηκωθεις 11...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλη τυχη και καλη συνεχεια σε οτι κι αν κανεις! Θα μας λειψουν οι αναρτησεις σου. Καταλαβαινω οτι ειναι ψυχοφθορος για σενα ο καταγγελτικος λογος οταν διαπιστωνεις οτι δεν αλλαζει τιποτα προς το καλυτερο και οτι το παιχνιδι ειναι σικε. Ολοι μας ειμαστε απιστευτα ξενερωμενοι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠιστεύω πως θα συνεχίσω να γράφω. Το "τέλος" πάντως σίγουρα σημαίνει Τέλος Εποχής. Μιας εποχής που κράτησε σχεδόν δέκα χρόνια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνεμε... το τέλος είναι πάντα μόνο ένα. Αυτό το οριστικό και αμετακλητο. Όλα τα άλλα ...περασματα. Απλά περασματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΞερεις ποσες φορές νομίζαμε ο καθένας μας ή όλοι μαζί ότι ήταν τέλος ...εποχής. Ποτέ δεν ήταν. Αλλαζουν τα σκηνικά, αλλάζουν οι σκηνοθέτες, αλλάζουν οι θεατές, αλλά δεν αλλάζει ποτέ η αφηγηση.
Η γραφή ειναι κραυγή. Μα μπορεί να μην ακουμε παρα μόνο την ηχώ της. Αλλά η ηχω της ειναι αυτή που ακουει ο καθένας μας. Το τι ακουν οι άλλοι, ποτε δεν θα το μάθουμε.
Δεν ξερω σε τι συγκεκριμένα αναφερεσαι, και δεν εχει και καμμια σημασία. Σισυφοι όλοι μας, ανεβάζουμε την πετρα μας, για να ...ξανακυλήσει. Αν εισαι στην φάση της κορφής, όποιας κορφής, αν αυτή την στιγμή τα χερια σου ειναι ελευθερα απο το βάρος της πετρας, αν την κοιτάς εκει χαμηλά στην χαραδρα που κατρακυλησε, αν σκεφτεσαι το αν αξιζει τον κόπο να την ξανασηκώσεις... ο Καμύ ισχυριζόταν ότι αυτή η υπερτατη ελευθερία ειναι απολυτα τραγική. Είναι η απωλεια της ελπιδας. Και έτσι Σισυφε, σου ευχομαι απο καρδιάς το μπεκετικό ...Try again. Fail again. Fail better. Αλλωστε είναι μονοδρομος.
the worst post ever!
ΑπάντησηΔιαγραφήSinelthe & sovarepsou...
Σήμερα δεν έχεις κουράγιο
ΑπάντησηΔιαγραφήΑύριο θα βρεις. Ενας Ανεμος Ναυτίλος, μπορεί για λίγο να ξαποστάσει σε μια μπουνάτσα αλλά γρήγορα 'γεμίζει' και ορτσάρει.
Υ.Γ. Θα ανησυχούσα μόνο αν δεν είχες αλλάξει καθόλου.
Μπα, άνθρωπος είσαι εσύ; Σιγά μην σταματήσεις να γράφεις. Απλά μπορεί να γράφεις από την άλλη μεριά.. Ξέρεις εσύ. Έλα δεν πειράζει, πρώτα απ' όλα είναι ο εαυτός μας!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε καταλαβαίνω νομίζω απόλυτα. Και άλλα 5.700 ποστ να κάνεις, πάλι δε θα αλλάξει τίποτα. Ίσως διότι το ανέβασμα ενός ποστ είναι τόσο εύκολο, όπως εύκολη και η ανάγνωσή του από τους άλλους. Ενώ το να αλλάξουν τα πράγματα είναι πολύ πολύ δύσκολο. Και τα δύσκολα δεν καταφέρνονται με εύκολους τρόπους...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλε Άνεμε όπως αλλάζει η ζωή μας, αλλάζουν και αυτά που έχουμε να πούμε. Πιστεύω ότι το βάρος που δίνουμε στα πράγματα πρέπει να μην τα κάνει ασήκωτα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι και "ε και;"!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜεγάλη χαρά πήρα που συνεχίζει να υπάρχει αυτό το μπλογκ. Το χρειαζόμαστε! Ό,τι κι αν έχει γίνει, να πάρεις δύναμη κι απ' αυτό, ότι δηλαδή οι προσπάθειες σου αγγίζουν βαθιά κάποιους ανθρώπους που με τη σειρά τους παίρνουν δύναμη από εσένα.