Δεν παράγουμε τίποτα; (by coolplatanos)

Αναδημοσιεύω αυτούσιο ένα εξαιρετικό και ψαγμένο κείμενο-απάντηση (από εδώ: http://www.oraelladas.gr/2009/12/15/greek-exports/) στο Χώρα Ανέργων ή Ανεργη Χώρα;

Ο ANemos έχει αναρτήσει δύο κείμενα (ένα, δύο) με τίτλο «Χώρα ανέργων ή Ανεργη χώρα;» όπου σημειώνει ενδεικτικά:

Τι σημαίνει ΑΝΕΡΓΗ χώρα; Σημαίνει πως δεν παράγουμε τίποτα. Δεν εξάγουμε τίποτα. Δεν έχουμε τίποτα να πουλήσουμε παρά μόνο τα «ασημικά» μας, κάποια λίγα που απόμειναν από την κληρονομιά μας, άντε και κανένα οικοπεδάκι παραθαλάσσιο σε κανένα Γερμανό ή Ρώσσο. Φτάσαμε να μην πουλάμε καν. Να χαρίζουμε. Για να γλιτώσουμε από τα χρέη με τα οποία μας βάραινε ο,τι μας είχε απομείνει.

Διαφωνώ με αυτή την άποψη και έκανα μία μικρή έρευνα να δω πώς πάμε από εξαγωγές και ανακάλυψα αυτή τη σελίδα που έχει ελληνικές επιχειρήσεις και προϊόντα που εξάγονται. Βέβαια η σελίδα αυτή που παρουσιάζει και στηρίζει την ελληνική εξαγωγική δραστηριότητα κανονικά θα έπρεπε να έχει στηθεί από ελληνική και όχι διεθνή εταιρεία. Φαίνεται όμως ότι οι ξένοι μας λαμβάνουν πιο σοβαρά υπόψη από ό,τι εμείς οι ίδιοι τους εαυτούς μας!

Επιχείρησα να αφήσω σχόλιο στην πρώτη ανάρτηση του ANemou, αλλά δεν ευδόκησε να το αποδεχθεί ο blogger. Ισως καλύτερα, διότι θα ήταν τεράστιο ως σχόλιο, ενώ μπορεί να γίνει ένα πλήρες ποστ εδώ στη σελίδα μου.
Σημείωνα, λοιπόν, στο σχόλιο μου, το οποίο διαμοφρώνω κάπως πιο συγκροτημένα τώρα:

Νομίζω ότι οι απόψεις του ANemou είναι ισοπεδωτικές. Μακάρι τα πράγματα να ήταν τόσο εξαιρετικά απλά με το τι παράγουμε και τι εξάγουμε και εάν είμαστε χρήσιμοι ή όχι στη διεθνή σκηνή. Καταρχήν αυτά που παράγουμε μπορεί να συναντάνε δυσκολίες στις εξαγωγές, βλέπε εδώ, λόγω κόστους (κάτι που ισχύει γενικότερα για τις εξαγωγές της Ε.Ε.), ή άλλοτε μπορεί να συμβαίνει και το εξωφρενικό να εισάγουμε δικά μας προϊόντα που έχουν εξαχθεί στο εξωτερικό ως φθηνότερα! (διόρθωσα το σύνδεσμο που δεν λειτουργούσε). Πώς γίνεται αυτό; Πολύ θα ήθελα να ξέρω μα τον Τουτάτη! Πολύ θα ήθελα να μπορώ να καταλάβω όλες τις δαιδαλώδεις διαδρομές και τα κόλπα του καπιταλισμού.

Επειδή κάποιος από τους σχολιαστές αναφέρθηκε σε βιολογικές καλλιέργειες. Οκ, δεν έχουμε σίγουρα αναδιαρθρώσει τη γεωργία όσο θα έπρεπε, έχουμε μείνει πάρα πολύ πίσω, αλλά έχουμε πιο οργανωμένους βιολογικούς καλλιεργητές από ό,τι η Ιταλία (με μικρή διαφορά στα ποσοστά καλλιεργούμενων εκτάσεων του 2005) κι αυτό τυχαίνει να το ξέρω από πρώτο χέρι. Δεν γνωρίζω όμως πώς τα πάμε με τις εξαγωγές. Είχε ανοίξει ο δρόμος για ΗΠΑ, αλλά δεν ξέρω αν διατηρήθηκε αυτή η πύλη εξαγωγών. Αλλά σίγουρακάνουμε πολλές εισαγωγές… μη βιολογικών γεωργικών προϊόντων. Υπάρχουν και νέα πεδία για βότανα ωστόσο που ξεκινούν να αξιοποιούνται δειλά – δειλά, καθώς και σαλιγκαριών, ελληνικής τρούφας. (διόρθωσα επίσης το σύνδεσμο που ήταν λάθος) και άλλα που θα μπορούσα να βρω αν ψάξω ακόμα με βάση όσα έχω ακούσει κατά καιρούς σαν πρωτοπόρες ελληνικές απόπειρες.

Διαβάζω ωστόσο εδώ μία ερευνητική εργασία του 2002:

Παρά το γεγονός ότι οι μεγαλύτερες εξαγωγές Ελληνικών βιολογικών προϊόντων πραγματοποιούνται σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε), κυρίως στη Γερμανία, Γαλλία, Ολλανδία, η διενεργηθείσα έρευνα σε 1.400 αλλοδαπούς επισκέπτες, κατά τη διάρκεια των διακοπών τους στην Κρήτη την τουριστική περίοδο από Απρίλιο-Νοέμβριο 2002, έδειξε ότι η πλειοψηφία αγνοεί σε μεγάλο βαθμό τα Ελληνικά προϊόντα, ενώ παράλληλα εξέφρασαν τις προτιμήσεις τους για μια σειρά Ελληνικών βιολογικών προϊόντων όπως ελαιόλαδο, ελιές, τυρί, κρασί, μέλι κ.ά., που θα επιθυμούσαν να καταναλώνουν στις χώρες τους, εάν αυτά ήταν περισσότερο γνωστά και διαθέσιμα.

Εμ, όταν έξω από τα Χανιά, στα μίνι μάρκετ που είναι κοντά σε τουριστικά συγκροτήματα, υπάρχουν μόνο ξένα τυριά, διότι τάχα μου «αυτά προτιμούν οι ξένοι» (απάντηση που έλαβα όταν ρώτησα γιατί δεν είχαν τοπικό κίτρινο τυρί), πώς να τα γνωρίσουν αυτά τα προϊόντα διάολε;

Εχουμε αρκετά προϊόντα ονομασίας προέλευσης που θα μπορούσαμε να προωθήσουμε πιο δραστικά και ιδιαίτερα τοπικά προϊόντα όπως η μαστίχα(μάλιστα υπάρχει και συνονόματος e- anemos που πουλάει προϊόντα μαστίχας) και ο κρόκος που, ευτυχώς, εξάγονται. Υπάρχουν πάρα πολλές μικρές μονάδες παραγωγής ζυμαρικών που ίσως αν σχημάτιζαν συνεταιρισμό να κατάφερναν να κάνουν εξαγωγές και δεν ξέρω αν το κάνουν ήδη. Παράγουμε επίσης κρασιά, οκ δεν είμαστε Γαλλία, αλλά υπάρχουν κάποια αξιόλογα, αλλά κολλάνε πάλι στο θέμα κόστους, αφού βρίσκουν φθηνότερα κρασιά από αλλού.
Εχω ακούσει ότι ελληνικά γιαούρτια (γαλακτοκομικά) βρίσκεις σε όλη την Ευρώπη. Φέτα; Αλλα τυριά; Μέλι; Με το ελληνικό παστέλι τι κάνουμε;Εξάγεται; Είχα ακούσει άντρα – μοντέλο ότι το τρώει ως πλήρες πρωϊνό. Εχουν σκεφτεί οι ελληνικές εταιρείες να το πλασάρουν σαν τέτοιο διεθνώς; Δεν ξέρω αν έχει γίνει κάτι.

Ο ANemos αναφερόταν επίσης σε θέματα δημιουργίας πανεπιστημιακών εδρών σχετικών με κλασσικές σπουδές κλπ. που θα μπορούσαν να φέρνουν ξένους στην Ελλάδα. Βάζω με πλάγιο γράμμα τις δικές του προτάσεις και σημειώνω από κάτω τις δικές μου παρατηρήσεις ή πληροφορίες.

Σπουδές Αρχιτεκτονικής
(Να προσφέρουμε ΟΛΑ τα δημόσια, αστικά κτίρια στην εκπαιδευτική κοινότητα και να «παίξουν» αρχιτεκτονικά, όπως και όσο γουστάρουν, από το να σαπίζουν ανεκμετάλλευτα)

Εδώ θα πρόσθετα και δεν ξέρω αν λέω μ*^#&@α: Γιατί δεν υπάρχει ένας ή πολλοί επιχειρηματίας/ες, ή ΟΤΑ – ακόμα καλύτερα αν δεν κοιμούνταν από τη μία και αν τους παρείχαν την ανάλογη αυτάρκεια από την κεντρική διοίκηση – που να επενδύσει/σουν σε όλα τα εγκαταλελειμένα κτίρια, να τα ανακαινίσει/σουν και να τα νοικιάζει/ζουν έναντι φθηνού ενοικίου είτε σε ντόπιους, είτε σε ξένους τουρίστες π.χ. που μένουν για κάποιο διάστημα Ελλάδα; Ετσι και ανάδειξη των κτιρίων θα είχαμε και αξιοποίηση και καλύτερο αστικό περιβάλλον. Αλλά οι μόνοι που έχουν αξιοποιήσει μέχρι στιγμής κάποια από αυτά είναι κοινοβιακές ομάδες. Και καλά έχουν κάνει φυσικά! Από το να σαπίζουν αχρησιμοποίητα! Και όχι μόνο στην Αθήνα. Ολη η Στεμνίτσα π.χ. στην Πελοπόννησο έχει άδεια και αχρησιμοποίητα παλιά κτίσματα. Είναι θέμα κληρονομικών διεκδικήσεων κλπ στη μέση. Οκ, δεν υπάρχει κάποια λύση σε σχέση με αυτό; Δεν είναι κρίμα τόσα κτίρια να πεθαίνουν ακατοίκητα;

Σπουδές Τουριστικών Επαγγελμάτων αλλά και Μαγειρικής κλπ κλπ
(Κι όμως! Η Ελλάδα δεν διαθέτει μια τέτοια σχολή επιπέδου ΑΕΙ!!!! Ενώ θα μπορούσε να είναι το Παγκόσμιο Πανεπιστήμιο με τέτοιες Εδρες!!!)
Υπάρχει το διεθνές κίνημα slow food (σε αντιπαράθεση του fast food), το οποίο όπως διάβαζα στην Ιταλία έχει 50.000 ή 80.000 μέλη και σκόπευε να δημιουργήσει πανεπιστημιακή σχολή. Από Ιταλία ξεκίνησε όμως από όσο έχω καταλάβει. Στην Ελλάδα έχω δει εστιατόριο της κίνησης στη Σαντορίνη και κάποια ονόματα κάποια στιγμή που συμμετείχαν και μετά σιωπή! Δεν βρήκα να έχουν κάποια διαδικτυακή παρουσία και δεν λειτουργεί καν η σελίδα τους! Με το που πατάς το σύνδεσμο πας αλλού! Πού βρίσκονται τα μέλη του; Τι κάνουν; Ολα από τα κράτος να τα περιμένουμε; Σε κρατικό -ανώτερο όχι ανώτατο – επίπεδο υπάρχουν οι σχολές του ΕΟΤ.

Σπουδές Περιβαλλοντικών Επιστημών
(Και πάλι είμαστε μια χώρα-εργαστήριο για οτιδήποτε αφορά τον κλάδο -εκτός από πάγους έχουμε τα ΠΑΝΤΑ!!!)
Τέτοιες σπουδές υπάρχουν στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Εχει ξεκινήσει το 1984 από ό,τι είδα, νόμιζα ότι ήταν πιο πρόσφατη η ίδρυσή του. Εχει έδρα στη Μυτιλήνη.

Πέρα από σπουδές και πάντα σε σχέση με τον Πολιτισμό:

Ας «προσφέρουμε» τη Σύρο στους μουσικούς κλασσικής μουσικής όλου του κόσμου. Να έρχονται να δουλεύουν, να μένουν, να δημιουργούν, να συναντούν συναδέλφους τους, να κάνουν εργαστήρια και «στούντιο»
Υπάρχουν μάλλον πάρα πολλά μουσικά εργαστήρια ανά την Ελλάδα, αλλά δεν υπάρχει ένας κεντρικός φορέας που να συντονίζει τη δράση τους και να πολλαπλασιάζει τη δύναμή τους και να δίνει τη δυνατότητα συμμετοχής ξένων σπουδαστών. ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΟΡΓΑΝΩΣΗ!
Αυτό που δεν έχει προκόψει να κάνει η ελληνική πολιτεία, ήλθε και το έκανε ένας Ιρλανδός, ο Ross Daly. Θα έχουν φύγει όλοι οι παραδοσιακοί οργανοπαίχτες όταν η Ελλάδα αποφασίσει να δημιουργήσει ένα κέντρο ελληνικής – μεσογειακής μουσικής… Αυτό και αν είναι εθνικό κεφάλαιο που θα μπορούσε να αξιοποιηθεί διάολε! Δεν είναι ζήτημα να παραχωρήσουμε ένα νησί στους μουσικούς της κλασικής μουσικής. Ανετα μπορούμε να «πουλήσουμε» το δικό μας εθνικό προϊόν εάν είχαμε αυτοεκτίμηση και μυαλό και δεν καταπίναμε αμάσητο ότι είμαστε οι φτωχομπινέδες της Ευρώπης…

Ας «προσφέρουμε» την Αίγινα στους συγγραφείς όλου του κόσμου να κάνουν τα ίδια.
Υπάρχουν και οι Δελφοί επίσης… για ανάλογη δραστηριότητα.
Την Κω στην παγκόσμια ιατρική κοινότητα.
Αυτό ήδη έχει συμβεί. Εκεί γίνονται ήδη πολλά ιατρικά συνέδρια κλπ.

Την Ικαρία στους Πολιτικούς Επιστήμονες και Φιλοσόφους
Στην Ικαρία γίνονται μαθήματα ελληνικής γλώσσας σε ξένους τουρίστες, αλλά από ό,τι έχω καταλάβει είναι ιδιωτική πρωτοβουλία και χωρίς κάποια ιδιαίτερη στήριξη μάλλον. Αλλά δεν είμαι και σίγουρη. Εχω ψάξει ήδη πολλά, ας ψάξει και κάποιος άλλος εάν θέλει. Το πρόβλημα μας, νομίζω, είναι ότι είμαστε σκορποχώρι. Σπαταλιέται δυναμικό με το να υπάρχουν ασυντόνιστες μεμονωμένες ενέργειες.

Οταν δημιουργήθηκε στην Αλόνησο (Πανεπιστήμιο Αιγαίου) τμήμα Ομοιοπαθητικής Ιατρικής (πρωτοβουλία Βυθούλκα), όπου έρχονται γιατροί από όλο τον κόσμο, λυσσάξανε οι «λάτρεις» της επιστήμης ότι φτιάξαμε σχολή για τσαρλατάνους, αντί να δουν τα θετικά της κίνησης αυτής.

Οπως μάλιστα μας πληροφορεί η Ορθόδοξη Ομάδα Δογματικής Ερευνας 62 καθηγητές πανεπιστημίου υπέγραψαν κατά της δημιουργίας αυτού του τμήματος. Δεν είδα όμως κανέναν από αυτούς να αντιπροτείνει τη δημιουργία κάποιας άλλης σχολής υποδοχής ξένων σπουδαστών. Είδα όμως αρκετά προοδευτικά, κατά τα άλλα, (δεν ειρωνεύομαι, αλλά θλίβομαι με κάποιες ταυτίσεις…) μυαλά, να είναι (αθέλα τους) υπέρ των απόψεων της Ορθόδοξης Ομάδας Δογματικής Ερευνας…, χωρίς να έχουν επίσης αντιπροτάσεις. Η Ελλάδα της αιώνιας κριτικής… και της λογικής: Να καεί το βίντεο του γείτονα, αφού εγώ ακόμα δεν έχω…

Ο Κορρές είναι από τις πιο εξωστρεφείς ελληνικές επιχειρήσεις, αλλά σε κάποιους ξυνίζει, επίσης, επειδή είχε ξεκινήσει σαν ομοιοπαθητικό φαρμακείο. Είδα ότι πρόσφατα μπήκε μέτοχος και στον Κρόκο Κοζάνης.

Μόνιμα βλέπουμε όλα τα ποτήρια μισογεμάτα, σε όποιο τομέα και αν γίνει κάτι, ειδικά εάν δεν το έχω κάνει ΕΓΩ και αν δεν συμφωνώ ΕΓΩ. Σπάνια, δε, προβάλονται παραδείγματα όπως το Πανεπιστήμιο Κρήτης με τις προωθημένες έρευνες και την εξαγωγή υψηλής τεχνολογίας. Διότι τα κύμβαλα αλλαλάζουν περισσότερο από όσους εργάζονται σε αυτή τη χώρα σιωπηλά και δημιουργούν παρακαταθήκες προσφοράς. Ετσι τα αρνητικά διογκώνονται, ενώ τα θετικά αποσιωπούνται πλήρως, κατά κανόνα. Είμαστε της δραματικής σχολής ANeme, αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάς ποτέ!

Ενώ: Οι ελληνικές επενδύσεις έχουν δημιουργήσει 200.000 θέσεις εργασίας, μέσω των 4.000 ελληνικών επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στην ευρύτερη περιοχή (δική μου σημείωση: των Βαλκανίων) και των 3.200 παραρτημάτων των ελληνικών τραπεζών. Με επενδύσεις άνω των 16 δισ. ευρώ και με το ελληνικό τραπεζικό σύστημα να κατέχει μερίδιο αγοράς σχεδόν 20%, υπάρχει ο φόβος να μεταδοθούν οι κραδασμοί από τα Βαλκάνια στην Αθήνα. Καθημερινή
Πού παράχθηκε αυτός ο πλούτος που επενδύθηκε στα Βαλκάνια άραγε;

Να πω και για ναυτιλία και άλλα ακόμα που θα μπορούσα να βρω; Αν τα μαζέψουμε όλα, μικρά και μεγάλα, θα διαπιστώσουμε ότι δεν είμαστε ΑΝΕΡΓΗ χώρα που δεν παράγει τίποτα. Το θέμα είναι πότε επιτέλους θα πάρουμε στα σοβαρά τους εαυτούς μας και τη χώρα μας, πότε θα οργανωθούμε, θα πάψουμε να κλαψουρίζουμε και θα πλασάρουμε κατάλληλα τα θετικά μας για να τονώσουμε το ηθικό μας, αντί να αναλωνόμαστε σε μιζέρια και γκρίνια.
Επίσης το θέμα είναι πότε επιτέλους μέρος του πλούτου που παράγεται θα επιστρέψει στην κοινωνία που τον παράγει. Βλέπε κι εδώ. Είπα ό,τι μου κατέβηκε, διότι διαφορετικά θα έπρεπε να κάνω έρευνα μηνών, ευελπιστώντας μέσα στα πολλά να υπάρχουν και κάποιες ουσιαστικές προτάσεις και όχι μόνομ*^#&@ες.
Ουφ! Διαλύθηκα για να δώσω συνδέσμους σε όλα αυτά. Ελπίζω σε κάτι να φανεί χρήσιμο σαν κείμενο και επιχειρηματολογία.