Χώρα Ανέργων ή Ανεργη Χώρα;
Η ανεργία, λέει, θα ξεπεράσει το 18%... Μπορεί και το 20%... Ισως και παραπάνω... Χιλιάδες άνθρωποι οδεύουν προς την απόλυτη εξαθλίωση. Κάποια εκατομμύρια βλέπουν το πραγματικό ή το πλαστό επίπεδο ζωής τους να παίρνει τον κατήφορο. Ο αγώνας για το ΕΥ ΖΕΙΝ που κάποιοι είχαν τάξει στον εαυτό τους και στους άλλους γίνεται αγώνας επιβίωσης.
Μα, θα πει κάποιος, πρώτη φορά είναι; Εχουμε περάσει και χειρότερα.
Σίγουρα έχουμε περάσει και χειρότερα. Τι πολέμους, τι καταστροφές, τι Κατοχές, τι Εμφύλιους, τι και τι και τι. Και μάλιστα όλο αυτό, η ανεργία, τα χρέη, δημόσια και ιδιωτικά, ο υπερβολικός δανεισμός, τα ελλείμματα, η κατάρρευση των ταμείων, θα μπορούσε κάποιος να πει, ένας ιστορικός για παράδειγμα, που μπορεί να δει τα πράγματα από μια απόσταση, πως θα μπορούσαν να είναι μια τόση δα -άντε λίγο μεγαλύτερη- ρυτίδα πάνω στην επιφάνεια της ιστορικής μας διαδρομής. Ενα συμβάν που θα ξεπεραστεί στου "κύκλου τα γυρίσματα".
Τώρα είμαστε στα "κάτω" μας, αύριο θα είμαστε πάλι στα "επάνω" μας.
Ωραίο σαν σκέψη, ε;
"Σοφόν! Σοφόν!" θα αναστενάξουν κάποιοι! Κι ο παππούς μου τα ίδια έλεγε.
Αμ δε!
Ολα δείχνουν, αν θέλεις να τα δεις βεβαίως, πως τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι.
Τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα.
Οχι όπως τα περιγράφει ο εκάστοτε υπουργός Οικονομικών. Ούτε όπως τα περιγράφει ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας. Ούτε καν όπως τα λένε τα "μεγάλα μας αφεντικά" από την Ε.Ε.
Είναι πολύ. Πολύ χειρότερα.
Στην πραγματικότητα δεν ζούμε σε μια φτωχή και υπερχρεωμένη χώρα. Δεν ζούμε σε μια χώρα ανέργων -ναι, συμβαίνει κι αυτό και μάλιστα χειροτερεύει μέρα με την ημέρα, το είπαμε...
Η φριχτή αλήθεια είναι οτι ζούμε σε μία ΑΝΕΡΓΗ χώρα (πείτε το "κοινωνία", πείτε το "έθνος", πείτε το "πατρίδα", πείτε το κουκκίδα, πείτε το ο,τι θέλετε, το ίδιο είναι).
Τι σημαίνει ΑΝΕΡΓΗ χώρα;
Σημαίνει πως δεν παράγουμε τίποτα. Δεν εξάγουμε τίποτα. Δεν έχουμε τίποτα να πουλήσουμε παρά μόνο τα "ασημικά" μας, κάποια λίγα που απόμειναν από την κληρονομιά μας, άντε και κανένα οικοπεδάκι παραθαλάσσιο σε κανένα Γερμανό ή Ρώσσο.
Φτάσαμε να μην πουλάμε καν. Να χαρίζουμε. Για να γλιτώσουμε από τα χρέη με τα οποία μας βάραινε ο,τι μας είχε απομείνει. Βλέπε την Ολυμπιακή. Μην νομίζει κανείς πως πουλήθηκε. Βλέπε τον ΟΤΕ. Τα λιμάνια. Τον ΟΣΕ αύριο.
Δεν πουλιούνται.
Χαρίζονται όπως είναι επιπλωμένα και το μόνο κέρδος μας είναι οτι παύουμε να πληρώνουμε τα χρέη που συσσωρεύουν.
Γιατί -βαρύ αλλά θα το πω- δεν είμαστε μόνο μια ΑΝΕΡΓΗ χώρα. Είμαστε μια ΑΧΡΗΣΤΗ κοινωνία επίσης. Που -θα το πω και αυτό- χρυσάφι πιάνει, σκατά το κάνει.
Κι ύστερα κλαίει και κλαίγεται!
Και όταν πάψει να κλαίει, απαιτεί πίσω αυτό που η ίδια έσπασε, χάλασε, πούλησε, διέλυσε...
Τα κεκτημένα της.
(Ποια κεκτημένα βρε καρμίρο; )
Μια αναγκαία διευκρίνιση επειδή καταλαβαίνω οτι κάποιοι έχουν ήδη αρχίσει να "φορτώνουν": Οταν λέω "άνεργη" και "άχρηστη" κοινωνία αυτό δεν αφορά τον κάθε πολίτη ξεχωριστά ή και σε ομάδες ή και σε τάξεις. Οι Ελληνες, είναι γνωστό, το λένε οι μετρήσεις, δουλεύουν πολύ παραπάνω από τον μέσο όρο του Ευρωπαίου εργαζόμενου. Και βέβαια με μισθούς, αμοιβές και συντάξεις πολύ κατώτερες του ευρωπαϊκού μέσου όρου.
Οι περισσότεροι Ελληνες -όσοι δεν είναι άνεργοι δηλαδή ή συνταξιούχοι- δεν δουλεύουν απλώς. Τους βγαίνει νυχθημερόν το λάδι σε μία, δύο και τρεις δουλειές για να τα φέρουν βόλτα.
Αλλο το ένα και άλλο το άλλο.
Και εδώ μιλάμε για το άλλο!
Και το άλλο λέει:
Η κοινωνία μας δεν παράγει ούτε καρφίτσα, ούτε τούβλο, ούτε μαρούλι. Ούτε το σώβρακο που φοράμε δεν το παράγουμε εμείς.
Ακόμα και η σημαία μας... αυτή η πολύκλαυστη σημαία όταν καίγεται... είναι MADE in CHINA! Δείτε το στην ούγια, την άλλη φορά που θα τη βγάλετε στο μπαλκόνι σας.
Η κοινωνία μας δεν παράγει, πρώτον και κύριο, υλικά αγαθά.
Η κοινωνία μας δεν παράγει –ως συνέπεια του προηγούμενου- πολιτιστικά αγαθά.
Η κοινωνία μας δεν παράγει –ως συνέπεια και των δύο- Γνώση.
Δεν παίρνουμε μέρος σε κανέναν καταμερισμό, σε κανένα παζάρι, σε καμιά αγορά, σε καμιά γιορτή...
Από το 2004 και μετά η ελληνική κοινωνία ζει ως ένα μεγάλο παράσιτο που δεν έχει πλέον ούτε ξενιστή για να τρέφεται. Ενας τεράστιος κισσός τυλιγμένος γύρω από ένα πεθαμένο –αν και «ευρωπαϊκό»- δέντρο!
Φοβάμαι οτι όλο αυτό δεν το έχουμε ακόμη πάρει χαμπάρι.
Κάτι πάνε να υποψιαστούν οι "εταίροι" μας.
Αλίμονο έτσι και το συνειδητοποιήσουν!
Αν όμως -λέμε τώρα- το συνειδητοποιήσουμε πρώτη εμείς ίσως -λέμε τώρα- να βρούμε και τη λύση. Αφού βρούμε το αληθινό πρόβλημα δηλαδή.
Που δεν είναι το χρέος. Ούτε το έλλειμμα.
Αυτά κουτσά στραβά είτε με περικοπές είτε με δημιουργική λογιστική είτε και με χρήμα πάνω ή κάτω από το τραπέζι -για να μη χαλάσει το πρεστίζ της Ευρωζώνης- θα το μαζέψουμε σε ένα-δύο χρόνια.
Μετά τι θα γίνει;
Ξανά τα ίδια!
Του άνεργου το πρόβλημα δεν είναι οτι έχει χρέη. Είναι οτι δεν έχει δουλειά.
Το ίδιο και την ΑΝΕΡΓΗΣ ΧΩΡΑΣ.
Και δουλειά σημαίνει παράγω κάτι χρήσιμο και το πουλάω στον άλλον που δεν το έχει.
Δουλειά σημαίνει έχω μια ιδιότητα χρήσιμη για τους άλλους. Που οι άλλοι θα με πληρώσουν, θα με δανείσουν, θα με βοηθήσουν να συνεχίσω να την έχω αυτή την ιδιότητα.
Και οι άλλοι σίγουρα δεν έχουν ανάγκη τους χιλιάδες γιατρούς που βγάζουμε κάθε χρόνο (και γιατρό δεν βλέπουμε ούτε εμείς), τους χιλιάδες δικηγόρους, τους χιλιάδες μηχανικούς, τους χιλιάδες δημοσιογράφους, τους χιλιάδες κούριερ, τους χιλιάδες σκληρά εργαζόμενους με πτυχία ή χωρίς που όμως, συνολικά, κάνουμε μια δουλειά που δεν προσφέρει τίποτα... Που δεν μας δίνει μια ξεχωριστή ιδιότητα στο παγκόσμιο γίγνεσθαι.
Ετσι πουλάμε τις υπηρεσίες μας ο ένας στον άλλον και όλοι μαζί στο Κράτος που υποδύεται το ρόλο του "πελάτη". (Να άλλη μια λάθος αντίληψη: Δεν έχουμε ένα "πελατειακό κράτος' όπως συνηθίζουμε να λέμε. Ενα Κράτος-Πελάτη έχουμε. Κρατικοδίαιτων βιομηχάνων, βιοτεχνών, επαγγελματιών.
Αυτή είναι η δυστυχία μας.
Και γι αυτή μας τη δυστυχία, ΝΑΙ, φταίνε ΟΛΕΣ οι κυβερνήσεις που μας κυβέρνησαν.
Φταίμε όμως κι εμείς.
Οι ίδιοι.
Ή, όπως γράφει σήμερα ο Νίκος ο Ξυδάκης: Δεν φταίει το spread, εμείς φταίμε
Αντί λοιπόν να κάνουμε διάλογο (ΠΡΕΠΕΙ να τον κάνουμε) για το ασφαλιστικό, αντί να κάνουμε διάλογο (ΠΡΕΠΕΙ να τον κάνουμε) για την οικονομία, αντί να κάνουμε διάλογο (ΠΡΕΠΕΙ να τον κάνουμε) τη φορολογία...
...ΠΡΕΠΕΙ τώρα να κάτσουμε κάτω και να βρούμε τι δουλειά θα κάνουμε τώρα που ...μεγαλώσαμε και πέφτουμε στο γκρεμό!
Τώρα που πλέον δεν υπάρχουν επιδοτήσεις και "πακέτα" για να μας ζήσουν. Ούτε χρηματιστήρια, ούτε πολλά "ασημικά" να πουλήσουμε.
Και είναι βέβαιο οτι δεν μπορούμε να επιζήσουμε ως Χώρα-Παράσιτο διότι κανένας "σκύλος" δεν είναι διατεθειμένος, σε καιρούς Παγκόσμιας Κρίσης να ανεχτεί ένα "τσιμπόυρι" στην πλάτη του.
Και μάλιστα ένα αναξιόπιστο "τσιμπούρι". Οπως είμαστε εμείς.
Και το ερώτημα ΤΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ πρέπει να το απαντήσουμε όλοι μαζί.
Αυτή είναι η μία και μοναδική πρόταση που θα πρέπει να κάνει το κάθε κόμμα ως εκφραστής της επιθυμίας και της θέλησης πολλών, ο κάθε πολίτης ξεχωριστά.
Και η απάντηση να είναι ρεαλιστική.
Ούτε το Σίλικον Βάλεϊ μπορούμε να γίνουμε ούτε και ο σιτοβολώνας της Δύσης.
Οι δυνατότητες και οι "κλίσεις" μας είναι συγκεκριμένες.
Ούτε πετρέλαια έχουμε ούτε απέραντες πεδιάδες ούτε τη "λίνγκουα-φράνκα" που θα μας επέτρεπαν μια υπερβολικά φιλόδοξη σταδιοδρομία, ως χώρα.
Θα μπορούσαμε, ας πούμε, με δύο τρία πράγματα ως εφόδια, να πορευτούμε στον διεθνή καταμερισμό εργασίας, στις διεθνείς αγορές κι αυτά είναι τα "2 Π": Πολιτισμός και Περιβάλλον (ΠΡΟΣΟΧΗ! Οχι τον Τουρισμό, γενικώς και αορίστως). Κάποιος -λίγο πιο αισιόδοξος- θα μπορούσε να προσθέσει και την Παιδεία.
Και ύστερα...
...να κάνουμε το Job Description που λένε. Πως δουλειά μας είναι κάνουμε αυτό, αυτό κι εκείνο.
Και ύστερα...
...να κάνουμε "πωλήσεις". Οχι ξεπούλημα. Πωλήσεις.
Και ύστερα...
ΝΑ ΔΟΥΛΕΨΟΥΜΕ!
Στα σοβαρά!
Με την ίδια σοβαρότητα που δουλέψαμε για τους Ολυμπιακούς κάνοντας μια ΥΠΕΡΟΧΗ δουλειά για ένα ΑΘΛΙΟ πανηγύρι.
Οποιαδήποτε πολιτικό πρόγραμμα, όραμα, ιδέα θα δοκιμαστούν σε σχέση με αυτά!
Και όχι με το πως θα συμμαζέψουμε το χρέος μας μένοντας ανεπάγγελτοι.
>>> Πριν από έναν ακριβώς χρόνο έγραφα αυτό το κείμενο: Εμείς τα παράσιτα
Σήμερα ισχύει μόνο εν μέρει. Τα πράγματα σήμερα είναι πολύ χειρότερα!
Φοβάμαι πως τζάμπα και βερεσέ τα γράφω όλα αυτά!
Ας είναι!
δεν το εγραψες τσαμπα!τουλαχιστον για μενα ειναι οτι καλυτερο διαβασα αυτες τις μερες....
ΑπάντησηΔιαγραφήτα έχει πει ο μάνος εδώ και πολλούς μήνες, ποιος τον ακούει
ΑπάντησηΔιαγραφήο ξυδάκης λέει στο άρθρο του το ακριβώς αντίθετο, ότι φταίει η εργαλειακή αντίληψη και η τεχνοκρατική νοοτροπία (η ποιά;) ενώ αυτά ακριβώς λείπουν απο την ελλάδα
Δεν νομίζω οτι λέει τίποτα αντίθετο ο Ξυδάκης. Κι εγώ δεν πιστεύω στις εργαλειακές αντιλήψεις. Δεν έχουν καταφέρει τίποτα μέχρι τώρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε κάνεις να αισθάνομαι κάπως καλύτερα OSTRIA
ΑπάντησηΔιαγραφήδιαβασα με προσοχη το μεγαλο κειμενο σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολυ ενδιαφερουσα η οπτικη σου, αλλα πολυ ελληνικη ρε γαμωτο.. πολυ ελληνικη... τι εννοω; μα ποιο ειναι το κυριο χαρακτηριστικο του σημερινου ελληνα; Μα, η μιζερια, η γκρινια και η απαισιοδοξια!
Να λοιπον που βρηκες με εναν πολυ ομορφο τροπο το προβλημα της ελληνικης κοινωνιας και το περιεγραψες σε 1340 λεξεις εφαρμοζοντας μεσα απο το κειμενο σου σε κλιμακα, ακριβως το προβλημα της Ελλαδας που εντοπισες. Οπως στατικη ειναι η ελληνικη κοινωνια, αλλο τοσο και το κειμενο. Αυτο φαινεται απο το οτι μολις σε μια παραγραφο 47 λεξεων προτεινες λυσεις κι αυτο γενικολογωντας!
Μα φιλε μου.. οταν παει καποιος να απογοητευσει με τα γραφομενα του, τους ηδη μιζερους, γκρινιαριδες και απαισιοδοξους συμπολιτες του πρεπει να το κανει προτεινοντας στο τελος λυσεις διεξοδου κι εμενα μου ελλειψαν αυτες.
Δεν ξερω αν ειναι τοσο φοβερο που ειμαστε ελληνες, ενω οι αλλοι λιθουανοι (λογου χαρη), ομως ξερω πως αν ξεκινωντας απο την παιδεια, αλλαξουμε νοοτροπια και βλεπουμε τα πραγματα πιο θετικα, θα γινουμε πιο δημιουργικοι, βρισκοντας λυσεις πιο ευκολα και πετυχενοντας τελικα κατι που θεωρητικα πιστευα οτι ποτε δε θα μπορουσαμε :[
Πάρα πολύ καλό κείμενο και πολύ διυσδητική η σκέψη σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυσστυχώς δεν έχω τον χρόνο να συμπληρώσω μερικά πράγματα...
Keep Working
Πολύ καλό κείμενο, και ευχαριστώ τον Αντώνη που μου το υπέδειξε. Καλημέρα άνεμε :)
ΑπάντησηΔιαγραφή"καταχωρηση τσι μερας" για το Σαββατο συμφωνα με την ομωνυμη λιστα του yannidakis live, η καταχωρηση σου τουτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαληνωρισματα :[
Έχω "δουλέψει" άνεργος και ξέρω πως είναι δε θέλω να το ξαναζήσω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνακάζομαι να κανω κάτι που δε μου αρέσει αλλά πρέπει να ζήσω(λέμε) τώρα και να κουτσουρέψω τα ονειρά μου σχετικά νέος.Το κειμενό σου θα έπρεπε να το διαβάσει ένας ανόητος αθλητικογράφος που πέρσι τέτοιο καιρό μας έλεγε πως έπρεπε να είμαστε ευγνώμονες που ζούμε στην ευημερέστερη Ελλάδα όλων των εποχών...είχε δίκιο είναι ευημερέστερη για τους τσάτσους του είδους του.
yannidakis >>> Κατ' αρχήν, σε ευχαριστώ που έκατσες και το διάβασες. Για την έκτασή του θα σου πω αυτό που είπε ο Βολτέρος στον Φερδινάνδο: "Δυστυχώς δεν είχα χρόνο να γράψω λιγότερα".
ΑπάντησηΔιαγραφήΟσο για τη μικρή σχετικά έκταση των προτάσεων, επειδή έχω κάποιες ψυχιατρικές-ψυχαναλυτικές καταβολές, είμαι από εκείνους που πιστεύουν οτι η παραδοχή είναι η μισή λύση.
Την άλλη μισή να τη συζητήσουμε. Εχω προτάσεις. Υπάρχουν πολλοί που έχουν προτάσεις, θέλω να πιστεύω.
TO KOYNOYPI >>> Ευχαριστώ. Ας γίνουμε πιο δημιουργικοί.
AATON >>> Ευχαριστώ κι εσένα και τον Αντώνη
moodytimes >>> Ξέρουμε τι πίνει;
Συγγνώμη, όχι στον Φερδινάνδο. Στον Μέγα Φρειδερίκο της Πρωσσίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς Καπ έτσι όπως τα λες είναι. Και δυστυχώς τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα και θα χειροτερέψουν κι άλλο. Βέβαια τέτοιου είδους κοφτερά κείμενα αρκετοί τα εκλαμβάνουν ως γκρίνια και απαισιοδοξία αλλά η πραγματικότητα είναι πολύ σκληρή και δεν υπάρχει χρόνος για αισιοδοξίες και σκέψεις "κάτι θα αλλάξει δε μπορεί". Τίποτα δεν θα αλλάξει αν δεν κάνουμε κάτι συνολικά. Ηδη αρκετές εταιρίες τρεκλίζουν, πολλοί πτυχιούχοι άνεργοι έχουν απελπιστεί και κοιτάζουν τα πτυχία τους στον τοίχο με απογοήτευση, ενώ ολόκληρες κοινωνικές ομάδες προσπαθούν με κόπο να επιβιώσουν. Η λύση υπάρχει στην αλλαγή νοοτροπίας: Δεν γίνεται όλοι να είναι γιατροί, δικηγόροι, σύμβουλοι επιχειρήσεων, δημοσιογράφοι, IT managers, web designers, διαφημιστές και λοιπά εξωτικά επαγγέλματα σε μια χώρα που δεν τα χρειάζεται όλα αυτά και σε τόσο μεγάλη έκταση. Πρέπει επιτέλους να αρχίσουμε να παράγουμε κάτι με σοβαρότητα και σκληρή δουλειά. Πρέπει επιτέλους να το πάρουμε χαμπάρι ότι τα κονδύλια της ΕΕ τέλειωσαν και μαζί τους τέλειωσε μια ολόκληρη εποχή πλασματικής ευημερίας. Κάποιοι θα επιβιώσουν, άλλοι θα ζήσουν αλλά κανείς δε θα βγεί αλώβητος, δυστυχώς...
ΑπάντησηΔιαγραφήΖουμε σε μια χώρα που και οι πέτρες είναι διευθαρμένες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ ασθενής είναι βαριά άρρωστος.
Με το χέρι στην καρδιά... πιστεύεις ότι θα 'χουμε κάποια μορφή εξεγερτικής "διαδικασίας" στους μήνες που έπονται;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κείμενό σου είναι εξαιρετικό, σαν πορτραίτο της σημερινής πραγματικότητας, όπως έχει διαμορφωθεί, με την "καθοδήγηση" της κοινωνίας από τους (πολιτικούς) ταγούς μας και την αποδοχή της "καθοδήγησης" αυτής, από την Πολιτεία (δηλαδή ημών των πολιτών) για τον δρόμο αυτόν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο "διά ταύτα" για την αντιμετώπιση της ανεργίας, φαίνεται ότι αρχίζει ήδη να διαμορφώνεται, από δυνάμεις γνήσια λαϊκές, από ενεργούς πολίτες.Με συγκεκριμένες πράξεις που ακολουθούν συγκεκριμένες προτάσεις. Η δημοσίευση μίας "πρόσκλησης προς τους ανέργους της Θεσσαλονίκης" (dimokratikoianergia.blogspot.com) αυτό δείχνει.
Θα συμφωνήσω με το κείμενό σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιδικά στο ότι το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι ότι δεν παράγει κανένας. Δεν εξάγουμε τίποτα. Δεν παράγουμε πλούτο.
Και η λύση δεν είναι η σκληρή οικονομική πολιτική. Αυτή είναι απαραίτητη άμεσα για να μπει λίγο μια τάξη στην οικονομία. μακροχρόνια αν κάποια στιγμή δεν αρχίζουμε να παράγουμε, πάλι στα ίδια προβλήματα θα πέσουμε.
Διαφωνώ όμως στις λύσεις που προτείνεις.
Εντάξει το Περιβάλλον μπορεί να το καταλαβαίνω ως λύση γιατί μπορείς να επενδύσεις σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (λιγότερη εξάρτηση από εξωτερικές πηγές ενέργειας, φθηνότερη ενέργεια).
Τον Πολιτισμό όμως ως πηγή πλούτου δεν τον κατάλαβα. Θυμάμαι ότι από την εποχή που η Μελίνα Μερκούρη λάνσαρε το σύνθημα "Ο πολιτισμός είναι η βαριά βιομηχανία μας", αυτό μου καθόταν στο λαιμό. Ακόμα δεν έχω καταλάβει πως κάποιος μπορεί να εξάγει πολιτισμό ως προϊόν και να εισάγει πλούτο. Και μη μου πει κανένας ότι ο πολιτισμός δεν είναι προϊόν. Αν θες να βγάλεις λεφτά από αυτόν (και αυτό είναι το ζητούμενο) πρέπει να τον δεις ως προϊόν που πουλιέται και αγοράζεται. Ή μήπως προτείνεις ότι ο πολιτισμός εντάσσεται σε ένα γενικότερο πλαίσιο της τουριστικής βιομηχανίας σύμφωνα με το οποίο η διοργάνωση φεστιβάλ θα φέρει ποιοτικούς τουρίστες. Μπορεί να είναι και έτσι, αλλά συνήθως στο ελλαδιστάν αυτού του είδους οι προτάσεις χρησιμοποιούνται για να υπάρξουν κρατικές/δημοτικές/νομαρχειακές επιδοτήσεις (σε καλλιτέχνες, μάνατζερ κτλ.) για φεστιβάλ και εκδηλώσεις που αλλιώς θα πήγαιναν άπατες.
Έχεις μήπως καμιά ιδέα πως μπορούμε να εξάγουμε (και άρα να παράγουμε πλούτο) τον πολιτισμό ως προϊόν;
xBerliner
και επανέρχομαι σε δύο σημεία του άρθρου σου:
ΑπάντησηΔιαγραφήΛες ότι δεν είμαστε ο σιτοβολώνας της Δύσης. Σωστά. Αλλά θα μπορούσαμε να επενδύσουμε στη γεωργία, κτηνοτροφία, βιομηχανία τροφίμων, αν δεν είχαμε αγρότες δημόσιους υπαλλήλους (αναφέρομαι κυρίως στους μεγαλο-γαιοκτήμωνες της Θεσσαλίας). Παράδειγμα: Οι Ιταλοί έχουν καταφέρει και πουλάνε μια σειρά από γεωργικά ή προϊόντα της βιομηχανίας τροφίμων σε όλη την Ευρώπη γιατί έχουν ένα ποιοτικό και εκλεπτυσμένο προφίλ σε αυτά τα προϊόντα.
Επιπλέον, σε 5 με 10 χρόνια δεν θα μπορείς να εξάγεις στη δυτική ευρώπη προϊόν που δεν είναι πιστοποιημένο ως βιολογικό (σήμερα οι τιμές των βιολογικών είναι λίγο ακριβότερες από αυτές των "συμβατικών" και όπως είναι φυσικό σε λίγα χρόνια τα "συμβατικά" θα εξαφανιστούν από τα ράφια).
Εμείς ως χώρα έχουμε μια σχετικά καλή φήμη για την κουζίνα μας. Από την άλλη έχουμε περιβαλλοντικές συνθήκες (ηλιοφάνεια, γεωθερμικές πηγές σε πολλά σημεία κτλ.) που αν τα εκμεταλλευθούμε σωστά μπορούμε να παράγουμε υψηλής ποιότητας προϊόντα. Αντ' αυτού τί κάνουμε; Παράγουμε χαμηλής ποιότητας βαμβάκι και ζούμε από τις επιδοτήσεις (η Τουρκία παραδίπλα που δεν έχει τις δικές μας επιδοτήσεις παράγει υψηλότερης ποιότητας βαμβάκι και είναι μάλιστα ο μεγαλύτερος παραγωγός βιολογικού βαμβακιού στην Ευρώπη).
Λες ότι δεν είμαστε η silicon valey της Ευρώπης. Σωστά, και δεν χρειάζεται να γίνουμε. Μπορούμε όμως να εκμεταλλευτούμε το εξειδικευμένο προσωπικό που διαθέτουμε στην προσφορά (και εξαγωγή) υπηρεσιών στον τομέα της πληροφορικής. Τουλάχιστον στην ευρύτερη περιοχή της ν.α. Ευρώπης. Τί χρειάζεται αυτό. Επενδύσεις είτε από έλληνες είτε από ξένους (πιο πιθανό επιχειρηματίες). Αντ' αυτού τί κάνουμε; Σπρώχνουμε το εξειδικευμένο μας προσωπικό στο αντιπαραγωγικό δημόσιο. Για την ακρίβεια αυτο-σπρώχνεται. Όταν ο μέσος έλληνας νέος προτιμά τη σιγουριά του δημοσίου για λιγότερα από τα μισά λεφτά, τότε ποιος και γιατί να επενδύσει στην ελλάδα, όταν ξέρει ότι προσωπικό που εκπαιδεύει (ακριβά) μπορεί ξαφνικά του φύγει ακόμα και για πολύ λιγότερες αποδοχές;
xBerliner
Ετσι!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔες και το σημερινό μου ποστ, στο ίδιο θέμα.
Οι προτάσεις που κάνεις στέκονται ισάξια και επάξια δίπλα σε αυτές που προσπαθώ να κάνω κι εγώ.
Ας κάνουμε κάτι!
(Ακόμη και το να μαζέψουμε όλες αυτές τις προτάσεις μαζί. Θα πούμε και "μαλακίες", δεν πειράζει. Καλές είναι κι αυτές από το να μη λέμε και να μην κάνουμε τίποτα!)
Προχωράμε;
Και για να μη λέω λόγια (πήξαμε στα λόγια): Διαθέτω το "περιοδικό" μας, το OpenMag για το σκοπό αυτό.
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.openmag.gr/
Σε όποιον ενδιαφέρεται!
Δεν παίρνει το σχόλιο που θέλω να αφήσω
ΑπάντησηΔιαγραφήΕχει ξανασυμβεί με τον DarkAngel. Τι να πω;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο έστειλα με email... και μάλιστα όχι μόνο ένα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣου απαντώ με 1760 τόσες λέξεις! http://www.oraelladas.gr/2009/12/15/greek-exports/
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω "δουλέψει" άνεργος και ξέρω πως είναι δε θέλω να το ξαναζήσω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνακάζομαι να κανω κάτι που δε μου αρέσει αλλά πρέπει να ζήσω(λέμε) τώρα και να κουτσουρέψω τα ονειρά μου σχετικά νέος.Το κειμενό σου θα έπρεπε να το διαβάσει ένας ανόητος αθλητικογράφος που πέρσι τέτοιο καιρό μας έλεγε πως έπρεπε να είμαστε ευγνώμονες που ζούμε στην ευημερέστερη Ελλάδα όλων των εποχών...είχε δίκιο είναι ευημερέστερη για τους τσάτσους του είδους του.