Η χθεσινή συναυλία ήταν πολύ καλή.
Θα μπορούσε να ήταν εξαιρετική αν ο κόσμος...
...ήταν περισσότερος...
...ήταν πιο θερμός...
...δεν περίμενε να ακούσει τα "παλιά-καλά" (τα γνωστά δηλαδή) του Murphy και των Bauhaus. Κι αν διάφοροι ανόητοι δεν κραύγαζαν "παραγγελιές". Μόνο το "Αχ Χελιδόνι μου" και τις "Βεργούλες" δεν του ζήτησαν.
Στα καινούργια του άκουγαν όλοι ακίνητοι. Απαθείς σχεδόν. Τα παλιά ήθελαν.
Διότι ο Ελληνας δεν ακούει πια μουσική. Την θυμάται μόνο.
Κι ο,τι θυμάται χαίρεται.
Περίμενα περισσότερο κόσμο. Λάθος περίμενα. Λάθος περιμένω γενικά. Το συναυλιακό κοινό στην Ελλάδα και μειώνεται και, το χειρότερο, γερνάει επικίνδυνα. Ηδη κοντεύει να φτάσει τα forty-something... Σε καμιά 20αριά χρόνια οι συναυλίες θα γίνονται μόνο με 60άρηδες από κάτω που. Τα Rock-ΚΑΠΗ! Και θα πίνουν σφηνάκια φασκόμηλο.
Ελπίζω απόψε στην Αθήνα να είναι καλύτερα τα πράγματα...
>Definately, a strange kind of feeling
Το έγραψα και στο fb σου σε κάποιο σχόλιο... η πόλη του άνθιμου, του βασίλη και του παναγιώτη, έχει σε κάθε σκυλομάγαζο της παραλίας, όσο κόσμο είχε ο Murphy! Τι να λέμε τώρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΉταν υπέροχος!
Hταν!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜας ταξίδεψε!
Εκείνος δεν ξέρω πόσο καλά πέρασε με εμάς!
Hταν!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜας ταξίδεψε!
Εκείνος δεν ξέρω πόσο καλά πέρασε με εμάς!