Η Γερμανική Αριστερά - δύο άρθρα

>Γερμανία: αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού με ισχυρή Aριστερά



>Ο Όσκαρ Λαφονταίν στο επίκεντρο της προσοχής...

Απόσπασμα:

Η επίφοβη απώλεια

Αντίθετα, η τοπική οργάνωση της Αριστεράς στο Ζάαρ -όπου ο Λαφονταίν έγινε και πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής της Ομάδας- επιθυμούσε διακαώς να κυβερνήσει μαζί με τους Σοσιαλδημοκράτες και τους Πράσινους. Αριθμητικά ήταν εφικτό, πολιτικά αποδείχθηκε ανέφικτο. Οι Πράσινοι στο Ζάαρ προτίμησαν να στηρίξουν το αστικό στρατόπεδο, με μοναδική αιτιολογία ότι δεν εμπιστεύονται τον Λαφονταίν -ο οποίος προεκλογικά τους κατηγορούσε ότι έχουν πουληθεί στη δεξιά. Πιθανά να είναι κι έτσι. Όμως το κυβερνητικό πείραμα στο Ζάαρ -μετά και την παραδόξως σταθερή κυβερνητική συμμαχία Χριστιανοδημοκρατών- Πρασίνων στο μίνι κρατίδιο του Αμβούργου- μπορεί να αποδειχθεί καταλυτικό για όλη τη Γερμανία. Αίφνης οι Πράσινοι δεν είναι πλέον δεδομένοι για το αριστερό στρατόπεδο, κάτι που και τους ίδιους διχάζει -έξαλλη ήταν η μισή ηγεσία του κόμματος για την επιλογή της τοπικής οργάνωσης του Ζάαρ- αλλά και καθιστά εξαιρετικά δύσκολη την επίτευξη μιας αριστερής κυβερνητικής πλειοψηφίας.

>Η γερμανική πολιτική πολυχρωμία

Μαύρο-κίτρινο (CDU- FDP): Σε έξι κρατίδια (Βάδη Βιρτεμβέργη, Βαυαρία, Έσση, Κάτω Σαξονία, Βόρεια Ρηνανία Βεστφαλία, Σαξονία) και οσονούπω στο Σλέσβιχ Χόλσταϊν και βεβαίως στο ομοσπονδιακό επίπεδο.

Μαύρο-πράσινο: Για πρώτη φορά από πέρσι στο Αμβούργο.

Μαύρο - κίτρινο - πράσινο: Οσονούπω στο Ζάαρ, επίσης για πρώτη φορά.

Μαύρο - κόκκινο (CDU- SPD): Στο Μεκλεμβούργο - Πομερανία με πρωθυπουργό Σοσιαλδημοκράτη, οσονούπω στη Θουριγγία με πρωθυπουργό Χριστιανοδημοκράτη.

Κόκκινο - κόκκινο: Στο Βερολίνο και οσονούπω στο Βρανδεμβούργο.

Κόκκινο - πράσινο: Στη Βρέμη.

Κόκκινο σκέτο: Στη Ρηνανία - Παλατινάτο απόλυτη πλειοψηφία για το SPD.