Αυτός είναι...

>>>

I Know You Got Soul

“…τα μεγάλα επιχειρηματικά και οικονομικά συμφέροντα του τόπου, το οικονομικό κατεστημένο, εξωθεί τον πρωθυπουργό σε πρόωρες εκλογές προκειμένου να διεκδικήσει νωπή, όπως λέγεται, εντολή. Στην πραγματικότητα, όμως, νωπή εντολή του ενός ή του άλλου κόμματος ή ενδεχομένως και ενός μεγάλου συνασπισμού για να προωθηθούν οικονομικά αντιλαϊκά μέτρα εις βάρος των εργαζόμενων, της νεολαίας, της κοινωνίας που ήδη ασφυκτιά. Και όλος αυτός ο σχεδιασμός, όλο αυτό το σενάριο είναι βασισμένο σε μια και μοναδική επιδίωξη. Να βγει από τη μέση η σύγχρονη ριζοσπαστική Αριστερά. Να βγει από τη μέση διότι αυτό διευκολύνει αυτό τον σχεδιασμό. Διευκολύνει τον σχεδιασμό των αυτοδυναμιών και ενδεχομένως διευκολύνει και το σχεδιασμό, μέσω της απουσίας ενός ριζοσπαστικού, μεταρρυθμιστικού λόγου και την παρουσία του στη βουλή, μεγάλου συνασπισμού που θα μας βγάλει από την κρίση.

…έξω από τη γυάλα, που έχουμε κλειστεί τρεις μήνες τώρα, υπάρχει πάρα πολύς κόσμος που διατηρεί την περηφάνια και την αποφασιστικότητά του, που είναι έτοιμος να δώσει τη μάχη παρά τα απανωτά χαστούκια που του δίνει η εικόνα που παρουσιάζουμε τις τελευταίες ημέρες. Κόσμος ανήσυχος, με διαφορετικές σκέψεις, διαφορετική άποψη για το πώς πρέπει να πάμε αλλά κόσμος που λέει ότι πρέπει να προχωρήσουμε μπροστά. Υπάρχει κενό στην πολιτική ζωή του τόπου και το κενό αυτό μας τραβάει προς τα εμπρός, μας βάζει μπροστά στην πραγματικότητα και τις πραγματικές απαιτήσεις των περιστάσεων. Είμαστε μπροστά σε μια κρίσιμη στιγμή και σε αυτή τη στιγμή δεν περισσεύει κανένας εκτός από όποιους θέλουν να περισσεύουν. Από τις ευρωεκλογές και μετά, κάνουμε ότι μπορούμε για να υπονομεύσουμε τη δημόσια εικόνα της ριζοσπαστικής, σύγχρονης, ανανεωτικής Αριστεράς. Για να υπονομεύσουμε την ελπίδα και την προσδοκία που είχε ο κόσμος από εμάς. Υπήρξαν εκκρεμότητες και ανοιχτά ζητήματα και είναι αλήθεια ότι δεν τα ξεκαθαρίσαμε την ώρα που έπρεπε. Όχι όμως για λόγους τακτικής αλλά για την ανάγκη να προχωρήσουμε μπροστά, να δώσουμε με τους καλύτερους δυνατούς όρους τη μάχη των ευρωεκλογών. Και αυτό το λέω ευθέως και με κάθε ευθύνη. Και μετά τις ευρωεκλογές βρεθήκαμε μπροστά στο αδιανόητο. Μαχαιριές, ξήλωμα, επιθέσεις.

…Αντιλαμβάνομαι ότι στην πολιτική δεν υπάρχουν προσωπικά ζητήματα και προσωπικές αντιδικίες αλλά πολιτικές αντιδικίες και πολιτικές αντιπαραθέσεις. Ψάχνω, όμως, όλο αυτό το διάστημα, με μεγάλη επιμονή για να εντοπίσω το πολιτικό διακύβευμα σε όλο αυτό το θέατρο του παραλόγου που έχει ξεσπάσει στο χώρο μας και ειλικρινά, σας μιλώ, δεν το βρίσκω. Ενδεχομένως να υπάρχουν διάφορα που σέρνονται, υποψίες, καχυποψίες για κάποια μοχθηρά σενάρια που θέλουν την χρησιμοποίηση ενός ενωτικού εγχειρήματος για να πετύχουν τον διεμβολισμό ή τη διάλυση του μεγαλύτερου κόμματος αυτού του εγχειρήματος του ΣΥΝ γιατί έχουν διαχρονικά απωθημένα. Είτε, ενδεχομένως, γιατί πιστεύουν ότι η νέα Αριστερά μπορεί να κτιστεί πάνω στα συντρίμμια της ιστορικής διαδρομής της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς. Ειλικρινά, σας μιλώ, δεν μπορώ να παρακολουθήσω αυτούς τους συνειρμούς. Όπως, άλλωστε, και κάθε νοήμων άνθρωπος δεν μπορεί να τους παρακολουθήσεις.

…Τα κόμματα δεν είναι τσιφλίκια. Είναι βασικοί πυλώνες της δημοκρατικής λειτουργίας και του πολιτικού συστήματος. Και τα κόμματα έχουν δομή και οργάνωση και δεν είναι δυνατόν να ακούγονται ως συμβιβαστικές λύσεις και προτάσεις, παρά τις θεσμικά κατοχυρωμένες δημοκρατικές λειτουργίες ενός κόμματος που εκλέγει τα όργανά του, τον Πρόεδρο του, να μπαίνουν με εκβιαστικό και πραξικοπηματικό τρόπο προτάσεις αλλά στελέχη του κόμματος να ηγηθούν του εκλογικού αγώνα.

…Προσωπικά, αισθάνομαι την ανάγκη, έστω και την ύστατη στιγμή, να γυρίσουμε σελίδα. Και ταυτόχρονα να κάνουμε μια ύστατη προσπάθεια ενότητας. Όλο το προηγούμενο διάστημα, ο χώρος μας έδινε την εντύπωση στην κοινωνία ότι σπαράσσεται από μια σύγκρουση, δίχως πολιτικό περιεχόμενο, για μια καρέκλα. Ε, λοιπόν, ήρθε η ώρα ο κόσμος που μας παρακολουθεί να καταλάβει ότι η καρέκλα αυτή είναι ένα πουκάμισο αδειανό. Οι ηγεσίες στην Αριστερά δεν κερδίζονται ούτε με εκβιασμούς ούτε με τερτίπια. Επικεφαλής στους δικούς μας αγώνες, όπως πάντα, θα είναι όλοι όσοι θα λιώσουν τα παπούτσια τους για να μεταφέρουν το μήνυμα αντίστασης, ελπίδας και αγώνα και ριζοσπαστικής και ανανεωτικής Αριστεράς και όχι αυτός που θα έχει το δικαίωμα να εκλεγεί χωρίς σταυρό σε δυο εκλογικές περιφέρειες. Σε ότι με αφορά, προτιμώ να είμαι επικεφαλής μαζί με χιλιάδες άλλους και άλλες στους αγώνες και στην προεκλογικής μας εκστρατεία παρά να κάνω χρήση αυτού του δικαιώματος. Μπροστά στην ανάγκη να συμμαζευτεί αυτή η παράλογη κατάσταση και να ανταποκριθούμε μπροστά στις απαιτήσεις του κόσμου δεν με αφορά η εκλογή δίχως σταυρό. Και θα θέσω τον εαυτό μου μπροστά στην κρίση του κόσμου μας στην περιφέρεια όπου ζω και δραστηριοποιούμαι. Το ίδιο ζητώ να πράξουν και όλα τα στελέχη του χώρου μας, στην πρώτη γραμμή και ο πρώην Πρόεδρος του κόμματος μας, να μπει σε γραμμή μάχης, να τεθεί υπό την κρίση του κόσμου της Αριστεράς. Αυτή τη στιγμή δεν περισσεύει κανένας. Την ώρα της μάχης παραμερίζονται διαφωνίες και διαφορές, δεν υπάρχουν στρατηγοί, αυτό που χρειαζόμαστε …

Το κόμμα μας δεν εγκαταλείπει την συνεδριακή επιλογή του, δεν εγκαταλείπουμε την απόφαση του Συνεδρίου μας που είναι ενότητα της Αριστεράς, που είναι Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς, με ευρύτερη πλειοψηφία. Ελπίζουμε, όμως, εξίσου να μην εγκαταλείψουν αυτή την επιλογή και οι σύμμαχοί μας με απαιτήσεις που είναι έξω από κάθε πλαίσιο αλληλεγγύης και συντροφικότητας. Από την πλευρά μας, οφείλουμε να δώσουμε την ευκαιρία σε μια αριστερή και ενωτική πρόταση διεξόδου

…Προχωράμε χωρίς ηγεμονισμούς μπροστά. Δεν κλείνουμε τις πόρτες της συνεννόησης. Είμαστε ανοιχτοί στη συνεννόηση, χωρίς ηγεμονισμούς και χωρίς διάθεση να βάλουμε στο περιθώριο οποιονδήποτε, ακόμα κι αν έχει σπάσει τους κώδικες συντροφικότητας, κάτι που εμείς συνειδητά αποφύγαμε όλο το προηγούμενο διάστημα. Και θέλουμε να πιστεύουμε ότι οι σύντροφοι που συναπαρτίζουν αυτό το ενωτικό εγχείρημα θα είναι εκεί, δίπλα μας. Ο κόσμος της Αριστεράς που βάσισε τις ελπίδες του σ΄ αυτό το εγχείρημα δεν χρωστάει τίποτα να τον απογοητεύουμε μέρα με τη μέρα ολοένα και περισσότερο. Ο αντίπαλος δεν είναι μέσα στις γραμμές μας. Είναι έξω και λεηλατεί την κοινωνία, το τελευταίο διάστημα εν απουσία μας. Και πρέπει μαζί του να αναμετρηθούμε και όχι μεταξύ μας.

…Και σε κάθε περίπτωση θα είμαστε στη μάχη με όσους δεν επιλέξουν να φυγομαχήσουν, ρίχνοντας νερό στο μύλο σχεδίων αυτοδυναμίας, σχεδίων εξαφάνισης της ριζοσπαστικής Αριστεράς από τον πολιτικό χάρτη. Κι ορισμένοι απ΄ αλλού τα περίμεναν αυτά τα σχέδια κι από αλλού τα βρήκαν. Όλοι και όλες μαζί, όσοι βρισκόμαστε σ΄ αυτή την αίθουσα, θα δώσουμε τη μάχη μαζί, μαζί με τους δημοκρατικούς πολίτες ώστε αυτά τα σχέδια να μην μείνουν ανεκπλήρωτα.”

Ομιλία του Αλ. Τσίπρα για την ενότητα της Αριστεράς και του κόσμου της.



Σχόλια

  1. Φίλε ANemos,


    Μία διόρθωση και μία υπενθύμιση: Η ομιλία του Αλ.Τσίπρα δεν ήταν για την ενότητα της Αριστεράς και του κόσμου της. Έγινε την Κυριακή στην ΚΠΕ του ΣΥΝ και ήταν πρωτίστως για την ενότητα του ΣΥΝ και του κόσμου του.

    Όσο για την υπενθύμιση; Χμ... Η προσωπολατρεία δεν έχει καταργηθεί από το 1956, ή εμείς κάνουμε λάθος;


    Τα λέμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. οταν η ψυχολογια του κοσμου γινεται υποκειμενο της πολιτικης οι πρωθυπουργοι επιθετικα εκβιαζουν την ψηφο μας ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανεμομαζώματα διαολοσκορπίσματα... Και προσωπολατρίες και δήθεν τάχαμ "όλοι σε φωνάζαν αρχηγό κι ήξερες ΜΟΝΑΧΑ να διατάζεις" και αστικοδημοκρατική υποκρισία και έλλειμα ήθους-δημιουργικότητας-φαντασίας και στα στερνά ΠΡΑΚΤΟΡΙΛΙΚΗ ΥΠΟΝΟΜΕΥΣΗ ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ με το πριόνι του τόπου μας του κλαδιού όπου όλοι καθόμαστε...
    Δεν πάτε στο ...Πασόκ να κάνετε κυβερνητική σύμπραξη με τον Καρατζαφύρερ να τελειώνουμε με τη χοντρή αυτή κοροϊδία την πασπαλισμένη με τόνους μαμακίας επί30 χρόνια τώρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Η "Αριστερά" ΩΣ ΟΛΟΝ είναι πιά έννοια ψευδής, ανύπαρκτη. Παραπειστική.
    Λέω κι εγώ με την αδύνατη φωνή μου: "Το ΚΚΕ δεν είναι Αριστερά". Ούτε και οι όψιμοι μαοικοί (!), αριστερίστες και λοιπά "αυτόνομα" σχήματα.
    Για μια ακόμη φορά, ας παραφράσουμε τον Οδυσσέα Ελύτη: Τώρα που μας βρήκε το κακό, αδελφοί, όσο και να θολώνει ο νους μας, να μνημονεύουμε Μιχάλη Παπαγιαννάκη και να μνημονεύουμε Άγγελο Ελεφάντη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. H "προσωπολατρεία" καταργήθηκε το 2009 από τη λεγόμενη γενιά των 700ευρώ που παραμένει η γενιά των 700ευρώ και θα παραμείνει για πολύ ακόμη η γενιά των 700ευρώ. Μια γενιά που βρυχάται ενάντια σε πρόσωπα και υπερασπίζεται ομάδες απρόσωπες, χωρίς ψυχή, που κοντόστεκονται για λίγο στην έρημο ίσα ίσα για να γεμίσουν το παγούρι τους με λίγο γλυφό, καυτό νερό της όασης...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου