Και προχωρούσα...

Δρόμοι παλιοί που αγάπησα και μίσησα ατέλειωτα
κάτω απ' τους ίσκιους των σπιτιών να περπατώ
νύχτες των γυρισμών αναπότρεπτες κι η πόλη νεκρή

Την ασήμαντη παρουσία μου βρίσκω σε κάθε γωνιά
κάμε να σ' ανταμώσω κάποτε φάσμα χαμένο του τόπου μου κι εγώ

Ξεχασμένος κι ατίθασος να περπατώ
κρατώντας μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές μου παλάμες


Και προχωρούσα μέσα στη νύχτα

χωρίς να γνωρίζω κανένα
κι ούτε κανένας κι ούτε κανένας


με γνώριζε

με γνώριζε





Σχόλια

  1. μοναδικο... όπως και όλα τα ποιηματα που περιλαμβανονται στις "Μπαλλαντες" νομιζω...

    http://www.youtube.com/watch?v=F-votltL01o

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Στην καρδιά μας και στο μυαλό μας είσαι παρών πάντα, Μανόλη.

    ...Fight on, fare ever
    There as here.

    (από τον Asolando του Robert Browning)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τιμή και πιο πολύ γι' αυτό που έλεγε "σιγώ μιας και δεν έχω τι άλλο να πω"

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τα 15 sites που άλλαξαν το internet

Πως θα έσωζα τους New York Times