Το πλυντήριο του δικομματισμού

…κάνει αόρατα τα σκάνδαλά του. Ο επαίσχυντος νόμος περί ευθύνης υπουργών του ΠΑΣΟΚ που είχε ψηφιστεί και από τη Νέα Δημοκρατία, δεν ήταν αρκετός για να καλύψει τη βρώμα και τη δυσωδία των γαλαζοπράσινων σκανδάλων. Οι λεκέδες ήταν πολλοί πιο βαθιοί και επίμονοι. Δεν έβγαιναν ούτε με κοινοβουλευτική χλωρίνη. Γι αυτό αποφάσισαν ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ το κλείσιμο της Βουλής. Την κατάργηση δηλαδή του ίδιου του καθεστώτος που έχτισαν μαζί από το ’74 μέχρι και σήμερα.


Η χθεσινή θεσμική εκτροπή συναποφασίστηκε από τα δύο μεγάλα κόμματα. Πάνω από το τραπέζι, κάτω από το τραπέζι, σε κάποιο άθλιο μπουντουάρ, μέσω τηλεφώνου; Δεν έχει σημασία. Τραγικό πρόσωπο της ιστορίας ο Κάρολος Παπούλιας. Κι αν ακόμη δεν είχε την αρμοδιότητα να αποπέμψει την πρόταση του προεδρικού διατάγματος, μπορούσε να καλέσει τους πολιτικούς αρχηγούς και να τους ενημερώσει. Δεν το έκανε. Ολοι υποψιάζονται πως, δεν μπορεί, τον Γ. Παπανδρέου θα πρέπει να τον ενημέρωσε πριν υπογράψει.



Γεγονός είναι ότι δεν υπάρχει πιθανότητα να μην ήξερε το ΠΑΣΟΚ και να μην συμφώνησε με την απόφαση του Καραμανλή να κλείσει τη Βουλή.
Αυτός άλλωστε ήταν και ο μόνος τρόπος να λυτρωθούν από τα σκάνδαλα του Βατοπεδίου, της MIZENS, του Παυλίδη, της ΜΑΝ, των εξοπλισμών, των υποκλοπών και όσα άλλα θα έβγαιναν στο άμεσο μέλλον.
Το παιχνίδι ήταν πάντα στημένο και στα μέτρα τους. Απλώς τώρα βγήκε εκτός ορίων. Οι δύο παίκτες παίζουν εκτός κανόνων και εκτός σκακιέρας θυσιάζοντας την ίδια τη δημοκρατία. Οι στιγμές δεν ήσαν ποτέ τόσο κρίσιμες για το εποικοδόμημα της Μεταπολίτευσης.
Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ έκαναν χθες, πιασμένοι χέρι-χέρι (ναι! ΚΑΙ με τον Καρατζαφέρη) ένα άλμα προς τα εμπρός. Καταλύοντας κάθε έννοια κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Αυτής που τόσο ΑΚΡΙΤΑ κάποιοι επικρίνουν.
Μήπως να τους «βοηθήσουμε» ώστε αυτό το άλμα να γίνει ένα άλμα στο κενό για τον ίδιο τον δικομματισμό;
Οι πολίτες της ψηφιακής εποχής έχουν ένα μεγάλο όπλο στα χέρια τους: τη Μνήμη.
Τη Μνήμη όλων των σκανδάλων που έχουν υπάρξει από τη δεκαετία του ’90 μέχρι και σήμερα. Ας ξεσκονίσουμε τα αρχεία μας και ας τα κάνουμε επίκαιρα. Κάθε μέρα. Κάθε στιγμή. Ας γίνουμε οι Ερινύες του δικομματισμού και ας στοιχειώσουμε την πραγματικότητά τους.
Μόνο έτσι θα φανεί ποιοι υπερασπίζονται τη δημοκρατία και ποιοι την καταλύουν. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει.