Ενας σύντομος αποχαιρετισμός στις εφημερίδες…

Η εφημερίδα μου είναι εκεί. Και δεν είναι. Εχω φάει κόλλημα με το e-paper στο νέο site της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ. Εχω δει δεκάδες φορές αυτή την εφαρμογή σε πολλές παραλλαγές. Κυρίως σε περιοδικά. Όμως είναι η πρώτη φορά που κάνοντας «κλικ» έκανα κι εγώ … «κλικ». Ισως γιατί το περιεχόμενο μου είναι πολύ γνώριμο. Τι συμβαίνει; Εδώ και χρόνια, όποτε έμπαινα στο site ενός εντύπου που το παρακολουθώ χρόνια, είτε αυτό ήταν εφημερίδα είτε περιοδικό, κάτι μου έλειπε. Κάτι αρχικά απροσδιόριστο. Παίρνει χρόνο να το συνειδητοποιήσεις αυτό το «κάτι» κι όμως είναι πολύ εύκολο. Είναι η αναγνωστική συνήθεια. Ο καθένας μας διαβάζει με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Με μια συγκεκριμένη σειρά από την οποία ελάχιστα παρεκκλίνουμε κάθε φορά. Για παράδειγμα, όταν παίρνω μια από τις εφημερίδες που αγοράζω (ή και όλες, τότε που είχα στη διάθεσή μου ολόκληρο το «σώμα» των εφημερίδων, ως αρχισυντάκτης ή διευθυντής) ξεκινώ από τη σελίδα με την ΑΠΟΨΗ, πηγαίνω στην τελευταία σελίδα, ύστερα γυρίζω μέσα στα παραπολιτικά, μετά πάω στις πολιτιστικές σελίδες, ξαναγυρίζω στα άρθρα κτλ κτλ. Αν καταγράψεις τις κινήσεις μου είναι σχεδόν πάντοτε ίδιες και απαράλλαχτες. Κι όταν, μία στις τόσες αλλάζει ο σχεδιασμός του εντύπου, μπερδεύομαι αφόρητα. Τόσο αφόρητα που έχω «κόψει» εφημερίδα ή περιοδικό επειδή άλλαξε ακόμη κι αν η αλλαγή ήταν σαφώς προς το καλύτερο. Οσο περισσότερο παρακολουθώ ένα έντυπο, όσο του είμαι πιο «πιστός», τόσο «τσιμεντάρει» αυτή η συνήθεια.

Να λοιπόν τι μου έλειπε στις Online εκδόσεις. Και να γιατί έφαγα κόλλημα με το e-paper (που έχει ακόμη και τον ήχο του «χριτς-χράτς» του χαρτιού…).

Όμως το θέμα δεν είναι αυτό. Το θέμα είναι ότι ξεφυλλίζοντας την ηλεκτρονική έκδοση κατάλαβα ότι ήλθε η ώρα να αποχαιρετίσουμε το χαρτί. Η εφημερίδα όπως την ξέραμε τελειώνει. Μετράει χρόνια. Ισως να μετράει και μήνες. Πολλοί είναι εκείνοι ότι αρχικά θα κοπούν τα ημερήσια φύλλα και θα απομείνουν μόνο τα Κυριακάτικα. Αυτά που ούτως ή άλλως φέρνουν το χρήμα και τρέφουν και τις υπόλοιπες εκδόσεις.

Θα μου λείψουν οι μυρωδιές από τα μελάνια και το χαρτί. Θα μου λείψουν τα σκιτσάκια που ζωγράφιζα στα περιθώρια… Θα μου λείψουν οι γωνίτσες από το χαρτί που έκοβα και έτρωγα διαβάζοντας…

Μπαίνουμε σε μια καινούργια εποχή. Η κρίση «βοήθησε». Επιτάχυνε τα πράγματα. Ο Τύπος πεθαίνει. Ελπίζω όχι και η δημοσιογραφία…

Στο επόμενο διάστημα θα μιλάμε όλο και περισσότερο σε αυτά που έρχονται…

Και δεν έχουμε χρόνο για θλιμμένους αποχαιρετισμούς. Είναι πολλά αυτά που έχουμε να κάνουμε…