Οι Αγράμματοι 3

Ακου "βιασύνη"!

"Είχε μια βιασύνη, η Ελευθερία"!!!

Διότι είχε και ταψί στο φούρνο!

Ασε που περίμενε και τηλέφωνο!

"Βιασύνη". Οπως λέμε "συνωστισμός"!

 Για να μην μαθαίνουν "κακά πράγματα" τα παιδιά μας και γίνουν "κακά παιδιά". Σαν κι εκείνα του Δεκέμβρη!

Αν μπορούσαν μάλιστα, οι ΕΛΛΗΝΑΡΑΔΕΣ και τα φασιστοφρικιά, θα εξαφάνιζαν και το υπόλοιπο ποίημα του Σολωμού. Μην κάνει κανένας φιλότιμος δάσκαλος και το διδάξει στα παιδιά ολόκληρο, διότι ποιός τα μαζεύει μετά!

Κάθε μέρα θα γράφω για τους ΦΑΣΙΣΤΕΣ ακροδεξιούς. Τους αγράμματους "μακεδονομάχους".

Κάθε μέρα!

Που επειδή ΕΝΑΝ δεν έβγαλαν ποτέ που να μπορεί να γράψει μισή αράδα πεζογραφία, ποίηση ή δοκίμιο...

...δεν κάθισαν και οι ίδιοι ποτέ να διαβάσουν μισή αράδα γράμματα. Ελληνικά!

Εκτός από τον Πλεύρη και τον Γεωργαλά, άλλον δεν έχουν, οι μπαμπουίνοι!

Α! Και τον Αδωνη επίσης! Τον "Μπουμπούκο"!

Πως να διαβάσουν και να καταλάβουν το Σολωμό;

Ή τον Ρήγα;;;

Τούρκικα μάθαιναν ευχαρίστως!

Και Γερμανικά επίσης!

Και εγγλέζικα!

Για να συνενοούνται με του "Βασιλιάδες" και τα αφεντικά τους!

Ελληνικά ποιήματα θα διάβαζαν;

Ή μήπως έχουν το Σολωμό ανάμεσα στους 100 Μεγαλους Ελληνες;

Τον Καραμανλή έχουν και τον Μεγα Αλέξανδρο!

Τρομάρα τους! Και τρομάρα μας!

Και προσπαθούν τώρα κάποιοι -οι ίδιοι που προσπαθούν, χρόνια τώρα, να βολέψουν, τη σβάστιγκα ΜΕΣΑ στην ελληνική σημαία- να βγάλουν άκρη...

Αν είναι βία (όπως το έγραψε ο Σολωμός) ή βιά όπως το έκανε για να του βγαίνει το μέτρο, ο Μάντζαρος...

Κι αν είναι βιασύνη όντως, πως κολλάει νοηματικά; Αναρωτιούνται...

Οι ηλίθιοι!

Κι αυτοί που θέλουν να μας κάνουν όλους ηλίθιους!

Κι άλλη μια κατραπακιά από τον Στάθη:

Αυτές είναι οι θλιβερές συνέπειες της αποβλάκωσης.

Και εις ό,τι αφορά την ιστορία (άρα την αυτογνωσία μας) αποβλάκωση είναι η εφαρμογή πρωθύστερων κριτηρίων για την κατανόησή της.

Ετσι ο κυρ Καρατζαφέρης εξανέστη από τις (κατά κυριολεξίαν αλλά και κατ' ερμηνείαν σωστές, όπως αποδεικνύεται -χωρίς να χρειαζόταν να αποδειχθεί) αναφορές του κ. Αλέκου Αλαβάνου στη βία έτσι όπως αυτή αναφέρεται στην πρώτη στροφή του εθνικού ύμνου.

Αγράμματος κι εξυπνάκιας ο κυρ Καρατζαφέρης, νόμισε πως βρήκε την ευκαιρία να κάνει το σόου του αποδίδοντας στη λέξη βία την έννοια μόνον της βιασύνης και να ανακαλέσει έτσι στην τάξη (και τον νόμο) τον κ. Αλαβάνο, δηλώνοντας ότι ο Σολωμός δεν ήταν «ακραίος»!!! Ιδού το πρωθύστερο: η προβολή της έννοιας «ακραίος» όπως την εννοούμε σήμερα στο τότε.

Πρώτον: η λέξη βία στην εν λόγω στροφή -την πρώτη- όπου η Ελευθερία εμφανίζεται με το σπαθί στο χέρι και την τρομερή όψη να μετράει με βία τη γη (που θα ελευθερώσει, μάλιστα που βιάζεται να ελευθερώσει χύνοντας αίμα) κάνει ακριβώς αυτό και δεν βιάζεται απλώς να πάει στην τουαλέτα για πιπί της.

Τούτο αποδεικνύεται (η βίαιη συμπεριφορά της ατίθασης Ελευθερίας που προσπαθεί, η άτακτη, να σπάσει τις αλυσίδες ενός υπόδουλου έθνους) από τις μεταφράσεις του έργου του Σολωμού, όπου η λέξη βία μεταφράζεται ακριβώς έτσι: βία. Ακόμα και η ακράτητη ορμή, αυτή την έννοια έχει, της (εξ)έγερσης εδώ και τώρα.

Προσέτι. Η βία, η καταστροφή, η μάνητα, η σφαγή, το αίμα, ο θρήνος, η δυστυχία, εμφανίζονται στον εθνικό ύμνο ή τον Υμνον εις την Ελευθερία του Σολωμού σε όλες τις στροφές περί τις 85 φορές ή μάλλον 105, πιθανόν 232, θα σας γελάσω.


Δεύτερον: Ακόμα και το πρωθύστερον «ακραίος» να μετέλθουμε, ναι «ακραίος» ήταν ο Σολωμός, διότι ήταν επαναστάτης, δεν ήταν αρσακειάς (παρά τη βία που επίσης ελλοχεύει στα πιο τρελά κι ίσως ωραία όνειρα πολλών αρσακειάδων).

Και τέλος, έχει παραγίνει το κακό!

Η «σχολή» Ρεπούση - Κουλούρη - Λιάκου - Δραγώνα κι άλλων που εισηγείται έναν εν πολλοίς πολιτικώς ορθόν τρόπο ανάγνωσης της ιστορίας με «συνωστισμούς» κι άλλα συναφή, δεν γίνεται κωμικός μόνον όταν συναντιέται με ανάλογες αναγνώσεις τύπου Καρατζαφέρη, αλλά αποβλακώνει από μόνος του. Μας οδηγεί ας πούμε να πιστέψουμε ότι τη σφαγή της Τριπολιτσάς την έκαναν κάτι κακοί άνθρωποι, διότι κατά βάθος ήταν αιμοσταγείς -μη σας πω εκ γενετής- ότι γεννήθηκαν δηλαδή με αυτό το κουσούρι.

...................................

Εχει γίνει γελοία αυτή η κατάσταση κι έχει ρίξει πολύ και το πολιτικό και το επιστημονικό επίπεδο στη χώρα.

Οταν δηλαδή γράφει ο Σολωμός για την Ελευθερία: «αίμα ανθρώπινο διψά» (λες να 'ταν βαμπίρ;) ή «κι όπου φθάση, όπου περάση, φρίκη, θάνατος, ερμιά» ή «δυστυχιά του, ως δυστυχιά του οποιανού θέλει βρεθή στο μαχαίρι σου αποκάτου και σ' εκείνο αντισταθεί» -όταν λοιπόν διαβάζουμε στον Σολωμό (στον Κάλβο, στον Ρίτσο, στον Κολοκοτρώνη κι άλλους ων ουκ έστιν αριθμός) κάτι τέτοια πρέπει να παθαίνουμε

μια μιρμιριάση, μιαν αποστροφή,

και προ παντός να μην τα διδάσκουμε στα παιδάκια για να μην τα κάνουμε άγρια κι ατίθασα -μην σας πω και σίριαλ κίλερς!

Διότι ως γνωστόν ο πόλεμος για την ελευθερία έγινε με ροδοπέταλα, μπούκαρε ο Νικηταράς σε κάτι μποστάνια όπου «συνωστίζονταν» οι τριανταφυλλιές, έκοβε κάτι μπουμπούκια εκατοντάφυλλα, τα εκσφενδόνιζε εναντίον των Τούρκων, τους έβρισκε στο δόξα πατρί, τους άφηνε σέκους και τους έτρεχε μετά ο Κολοκοτρώνης στα νοσοκομεία και τους ψυχίατρους να τους σώσει το... φαντασιακό από τέτοιες οχληρές εμπειρίες.

*****

Α ρε αποκολοκύνθωση! Εσύ είσαι το φρικτό καθωσπρέπει σπαθί και των αγράμματων, και των πολιτικώς ορθών, και της φαιάς πανούκλας.

ΣΤΑΘΗΣ Σ. 11.IV.2009 stathis@enet.gr