Οι Αγράμματοι 2

Επιμένουν οι Αγράμματοι στη «βιασύνη» τους…

 

…Επιμένουν διότι ποτέ δεν κάθισαν να διαβάσουν τον «Υμνο στην Ελευθερία» (ούτε φυσικά και τα υπόλοιπα ποιήματα του Σολωμού)

Ετσι δεν έφτασαν ποτέ στον στίχο 18…

 

Εγαλήνευσε και εχύθη

Καταχθόνια μία βοή,

Και του Ρήγα σού απεκρίθη

Πολεμόκραχτη η φωνή

 

Ποια ήταν και τι έλεγε η «πολεμόκραχτη φωνή» του Ρήγα;

Ο Θούριος φυσικά!!!

Που τι λέει ο Θούριος του Ρήγα;

 

Πως οι προπάτορές μας, ορμούσαν σα θεριά,

για την ελευθερία, πηδούσαν στη φωτιά.

Έτσι κι ημείς, αδέλφια, ν' αρπάξουμε για μια

τα άρματα, και να βγούμεν απ' την πικρή σκλαβιά.

 

Να σφάξουμε τους λύκους, που στον ζυγόν βαστούν,

και Χριστιανούς και Τούρκους, σκληρά τους τυραννούν.

Στεργιάς και του πελάγου, να λάμψη ο σταυρός,

και στην δικαιοσύνην, να σκύψη ο εχθρός.

 

«Δεύτε παίδες Ελλήνων…» έλεγε ο Ρήγας και το σημειώνει και ο ίδιος ο Σολωμός!

Δηλαδή;

«Allons enfants de la Patrie…»

Η Μασσαλιώτιδα του Ρουζέ ντε Λιλ… Μετέπειτα ύμνος της Γαλλικής Επανάστασης κι αργότερα της ίδιας της Γαλλίας…

Διότι αυτή είναι η ΜΗΤΡΑ και του Θούριου ΚΑΙ του Υμνου στην Ελευθερία…

 

Τι λέει η Μασσαλιώτιδα;

Σηκωθείτε παιδιά της Πατρίδας
Η μέρα της δόξας έφθασε
Ενάντια της τυραννίας μας
Το ματωμένο λάβαρο υψώθηκε
Ακούστε τον ήχο στα λιβάδια
Το ουρλιαχτό αυτών των φοβερών στρατιωτών
Έρχονται ανάμεσά μας
Να κόψουν τους λαιμούς των γιων και των συζύγων σας.

Στα όπλα πολίτες
Σχηματίστε τα τάγματά σας
Προελάστε, προελάστε
Αφήστε το μολυσμένο αίμα
Να ποτίσει τα αυλάκια στα χωράφια μας

Ιερή αγάπη για την Πατρίδα
Οδήγησε και στήριξε τα εκδικητικά μας όπλα.
Ελευθερία, λατρευτή Ελευθερία
Μπες στον αγώνα με τους υπερασπιστές σου
Κάτω από τις σημαίες μας, άσε τη νίκη
να σπεύσει σε σένα, ρωμαλέα δύναμη
Έτσι ώστε στο θάνατο οι εχθροί σου Να δουν το θρίαμβό σου και τη δόξα μας.

Στα όπλα πολίτες
Σχηματίστε τα τάγματά σας
Προελάστε, προελάστε
Αφήστε το μολυσμένο αίμα
Να ποτίσει τα αυλάκια στα χωράφια μας

 

Πάμε όμως πάλι στον «Υμνο» του Σολωμού που «δεν είχε σχέση με τη Βία»:

 

Ιδού, εμπρός σου ο τοίχος στέκει

Της αθλίας Τριπολιτσάς

Τώρα τρόμου αστροπελέκι

Να της ρίψεις ‘πεθυμάς.

(στίχος 35)

 

Και στους επόμενους στίχους περιγράφει την τρομερή σφαγή της Τριπολιτσάς για να φτάσει στους στίχους 68 και 69:

 

Ολιγόστευαν οι σκύλοι, 
και «Αλλά», εφώναζαν, «Αλλά», 
και των Χριστιανών τα χείλη 
«φωτιά», εφώναζαν, «φωτιά». 

Λιονταρόψυχα, εκτυπιούντο, 
πάντα εφώναζαν «φωτιά», 
και οι μιαροί κατασκορπιούντο, 
πάντα σκούζοντας «Αλλά». 

Ο «Υμνος στην Ελευθερία» είναι και Υμνος του Μπαλτά και του Τσεκουριού…

Της Εκδίκησης και του Αίματος!

 

(Όπως ΚΑΙ η Μασσαλιώτιδα. Όπως ΚΑΙ ο Θούριος)

 

Και όχι βέβαια της ΒΙΑΣΥΝΗΣ!

 

Ηλίθιοι!!!

 

-----