Τι γίνεται όταν ένας Ανώνυμος (π.χ. ιστολόγος) παραβιάζει τα προσωπικά δεδομένα ενός επώνυμου (π.χ. ηθοποιού);
Αφορμή για το παραπάνω ερώτημα είναι η "αποκάλυψη" από "ανώνυμους" ή "ψευδώνυμους" ιστολόγους του ονόματος "γνωστής" ηθοποιού η οποία φέρεται να εκβίαζε κάποιον πολίτη. Με την πράξη αυτή κάποιοι "ανώνυμοι" ιστολόγοι -η οποίοι προφανώς υπερασπίζονται το δικαίωμά τους να παραμένουν "ανώνυμοι"- δικάζουν και καταδικάζουν έναν άνθρωπο πριν τον δικάσει ο φυσικός του δικαστής, παραβιάζοντας έτσι ένα στοιχειώδες δικαιώμά του.
Τα "ιστοδικεία" έρχονται να συνεχίσουν και να συμπληρώσουν στην πιο ακραία και αποτρόπαιη μορφή τους τα τηλεδικεία και τους τηλε-εισαγγελείς.
Οι υπερασπιστές λοιπόν ενός δικαιώματος -αυτού της ελεύθερης έκφρασης- παραβιάζουν κατάφορα τα στοιχειώδη δικαιώματα άλλων. Δικαιώματα που έχουν να κάνουν με τα προσωπικά τους δεδομένα και το σημαντικότερο: το δικαίωμα να έχουν έναν φυσικό δικαστή και να μην λιντσάρονται δημοσίως...
Η δίκη Τσιπρόπουλου είναι μια καλή αφορμή να προβληματιστούμε ξανά πάνω σε αυτά τα θέματα. Να ξεχωρίσουμε δηλαδή το δικαίωμα της ελεύθερης δημόσιας έκφρασης από το "δικαίωμα" του δημόσιου εξευτελισμού και της υποκατάστασης της δικαιοσύνης.
Οπως και το θέμα των ορίων και του αυτοπεριορισμού στη δημόσια σφαίρα.
Ζητούμενο η υπεράσπιση ενός δημόσιου χώρου ελευθερίας και δημιουργικότητας και σίγουρα όχι άλλη μια ρωμαϊκή αρένα με λιοντάρια και μονομάχους...
Μήπως θα πρέπει την επόμενη φορά που θα υπερασπιστούμε (και καλά θα κάνουμε) το δικαίωμα της ανωνυμίας αυτό δεν θα πρέπει να γίνει "μονόπατα" και χωρίς να μας προβληματίσει η χρήση αυτού του δικαιώματος.
Την απάντηση "τι να κάνουμε, μπροστά σε ένα τόσο σημαντικό δικαίωμα, ας υποστούμε και κάποιες δυσάρεστες συνέπειες από τη χρήση του" την βρίσκω, αν όχι απαράδεκτη, πάντως σίγουρα "εύκολη" και ανεύθυνη.
Η αθλιότητα παραμένει αθλιότητα ακόμη κι όταν είσαι ελεύθερος να την διαπράξεις...
Και είναι τέτοιες άθλιες πρακτικές που κάποια στιγμή θα δώσουν το "πάτημα" για μια συνολική "ρύθμιση" των δικαιωμάτων μας...
Αφορμή για το παραπάνω ερώτημα είναι η "αποκάλυψη" από "ανώνυμους" ή "ψευδώνυμους" ιστολόγους του ονόματος "γνωστής" ηθοποιού η οποία φέρεται να εκβίαζε κάποιον πολίτη. Με την πράξη αυτή κάποιοι "ανώνυμοι" ιστολόγοι -η οποίοι προφανώς υπερασπίζονται το δικαίωμά τους να παραμένουν "ανώνυμοι"- δικάζουν και καταδικάζουν έναν άνθρωπο πριν τον δικάσει ο φυσικός του δικαστής, παραβιάζοντας έτσι ένα στοιχειώδες δικαιώμά του.
Τα "ιστοδικεία" έρχονται να συνεχίσουν και να συμπληρώσουν στην πιο ακραία και αποτρόπαιη μορφή τους τα τηλεδικεία και τους τηλε-εισαγγελείς.
Οι υπερασπιστές λοιπόν ενός δικαιώματος -αυτού της ελεύθερης έκφρασης- παραβιάζουν κατάφορα τα στοιχειώδη δικαιώματα άλλων. Δικαιώματα που έχουν να κάνουν με τα προσωπικά τους δεδομένα και το σημαντικότερο: το δικαίωμα να έχουν έναν φυσικό δικαστή και να μην λιντσάρονται δημοσίως...
Η δίκη Τσιπρόπουλου είναι μια καλή αφορμή να προβληματιστούμε ξανά πάνω σε αυτά τα θέματα. Να ξεχωρίσουμε δηλαδή το δικαίωμα της ελεύθερης δημόσιας έκφρασης από το "δικαίωμα" του δημόσιου εξευτελισμού και της υποκατάστασης της δικαιοσύνης.
Οπως και το θέμα των ορίων και του αυτοπεριορισμού στη δημόσια σφαίρα.
Ζητούμενο η υπεράσπιση ενός δημόσιου χώρου ελευθερίας και δημιουργικότητας και σίγουρα όχι άλλη μια ρωμαϊκή αρένα με λιοντάρια και μονομάχους...
Μήπως θα πρέπει την επόμενη φορά που θα υπερασπιστούμε (και καλά θα κάνουμε) το δικαίωμα της ανωνυμίας αυτό δεν θα πρέπει να γίνει "μονόπατα" και χωρίς να μας προβληματίσει η χρήση αυτού του δικαιώματος.
Την απάντηση "τι να κάνουμε, μπροστά σε ένα τόσο σημαντικό δικαίωμα, ας υποστούμε και κάποιες δυσάρεστες συνέπειες από τη χρήση του" την βρίσκω, αν όχι απαράδεκτη, πάντως σίγουρα "εύκολη" και ανεύθυνη.
Η αθλιότητα παραμένει αθλιότητα ακόμη κι όταν είσαι ελεύθερος να την διαπράξεις...
Και είναι τέτοιες άθλιες πρακτικές που κάποια στιγμή θα δώσουν το "πάτημα" για μια συνολική "ρύθμιση" των δικαιωμάτων μας...
Θα συμφωνήσω απολύτως με τον προβληματισμός σου. Μερικές φορές οφείλουμε να είμαστε καχύποπτοι, ειδικά με τις αποκαλύψεις. Το ζήτημα είναι συχνά αυτοί που προβοκάρουν επωνύμους, επί της ουσίας προβοκάρουν την ίδια την ανωνυμία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα το ονομα της ηθοποιου το εδωσε η ιδια η αστυνομια στη δημοσιοτητα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχως φοβόμαστε οτι θα βγεις αληθινός και το διαδίκτυο θα αποκτήσει αν δεν εχει αποκτήσει ήδη τους δικους του Ευαγγελάτους οι οποιοι απο τη μια ξεφτιλίζουν ανθρωπους και απο την αλλη υπερασπίζονται με νυχια και με δοντια την ανωνυμία των bloger's
ΑπάντησηΔιαγραφήεγω απανταω αυτο που γραφεις!τι να κάνουμε, μπροστά σε ένα τόσο σημαντικό δικαίωμα, ας υποστούμε και κάποιες δυσάρεστες συνέπειες από τη χρήση του
ΑπάντησηΔιαγραφήεσυ εχεις καποια αλλη λυση?? γιατι να ανοιξεις το κεφαλι καποιων και να τους εξηγήσεις δε γινετε!!
Ανώνυμε, αυτό τώρα που λες το κάνει ακόμη χειρότερο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΙ "ρουλεμάν" της αστυνομίας λοιπόν!
Ενας εκόμη λόγος για επωνυμία στην ενημέρωση...
Μια βασική διάκριση είναι η εξής: η «ανωνυμία» -για την ακρίβεια η ψευδωνυμία- έχει άλλο περιεχόμενο όταν αφορά την εύλογη άρνηση να δημοσιοποιείς υποχρεωτικά τα προσωπικά σου στοιχεία ταυτότητας στο μπλογκ σου (ένα πολύ καλό σχετικό κείμενο έχει δημοσιευτεί στο «Ιστολόγιον») και τελείως διαφορετικό όταν αφορά καταγγελίες ποινικού χαρακτήρα εναντίον συγκεκριμένων προσώπων. Τη δεύτερη πρακτική άλλωστε χρησιμοποιεί πολύ συχνά κι ο επίσημος έντυπος τύπος (όπως και ο ιντερνετικός «ειδησεογραφικός»).
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως για τη συγκεκριμένη περίπτωση, διάβασα ότι η δημοσιοποίηση του ονόματος έγινε από το site του γνωστού επώνυμου «κίτρινου» Ταρζάν.
Η αθλιότητα παραμένει αθλιότητα κυρίως όταν είσαι ελεύθερος να την διαπράξεις.Επειδή η ελευθερία είναι εξ ορισμού ενάντια στην αθλιότητα
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκριβώς. Και να μην ξεχνάμε πως αυτοί που θα επιχειρήσουν να ρυθμίσουν τον ψηφιακό δημόσιο χώρο θα το κάνουν "υπέρ των δικαιωμάτων των αδυνάτων" έτσι ώστε να γίνει αποδεκτή η κάθε ρύθμιση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια πρόταση δική μου;
Η απομόνωση όσων κάνουν τέτοιες αθλιότητες...
Η επισήμανση των αθλιοτήτων...
Και κάτι ακόμη: ΚΑΝΕΝΑΣ δημοσιογράφος με ανώνυμο, "δημοσιογραφικό"/"ενημερωτικό" ιστολόγιο...
ΑπάντησηΔιαγραφή1. Διαφωνώ με την απαγόρευση διατήρησης μπλογκ από δημοσιογράφους, διαφωνώ με οποιαδήποτε απαγόρευση. Αν συμβεί αυτό, υπάρχουν ένα σωρό ανεξέλεγκτοι τρόποι διαρροής ακόμα πιο δυσάρεστων "πληροφοριών" και θα είναι αδύνατο να ξεχωρίσουμε πια την αληθινή πληροφορία. Για σκέψου... Τώρα τουλάχιστον γνωρίζουμε ή/και υποπτευόμαστε τι συμβαίνει πίσω από μερικά νικνέημς.
ΑπάντησηΔιαγραφή2. Η κοινωνία του καναπέ (μανιώδεις τηλεθεατές) ζητά αίμα. Το ίδιο πλησιάζει να θέλει και ο χρήστης του διαδικτύου. Είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο και το ζητούμενο είναι πώς διαπαιδαγωγείται μια ολόκληρη κοινωνία, η κοινωνία της αφθονίας και της ανίας. Πιθανότατα με το να πάψει να είναι τέτοια. Ισως η λεγόμενη "κρίση" που διαχέεται σήμερα στον πλανήτη να αποτελεί μια κάποια λύση... Ενα ξυπνητικό χαστούκι!
3. Μεγάλο και ζουμερό θέμα ανοίγεις... :)
Η είδηση ότι μία παντελώς άγνωστη
ΑπάντησηΔιαγραφήηθοποιός,συνελήφθη γιά εκβιασμό
"σόκαρε" πολλούς.Ετσι γέμισε τό διαδίκτυο,
μέ φωτογραφίες της-κυρίως από τά
"ενημερωτικά" blog-τό όνομα της φαρδιά-πλατιά
καί ότι άλλο προσωπικό δεδομένο βρήκαν.
Τό ότι αυτό έγινε πρίν κάν τής απαγγελθεί
κατηγορία καί πρίν καταδικασθεί δέν παίζει
κανένα ρόλο.Αλλωστε στόν δημοσιογραφικό
χώρο,λέξεις όπως:βίζιτα,πουτανιά,πουστιά καί
εκβιασμός,είναι τελείως άγνωστες καί πάντα
σοκάρουν τούς σκερβελέδες τής πληροφόρησης.
Ρέ ούστ από 'δώ ,ψαροκασέλες!
Rodia >>>
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν θα είναι απαγόρευση. Θα είναι δεοντολογικός κανόνας. Κι αυτό για να λειτουργήσει ως παράδειγμα ευθύνης και σε όλους εκείνους που δεν μπορούν να δεσμεύονται δεοντολογικά. Κι ένα δείγμα παιδείας από τους δημοσιογράφους μπας και κάποτε αποκαταστήσουν την τιμή τους ως κλάδος...