Μόλις είχα πάρει το πρώτο μου "δώρο" ως δημοσιογράφος. Πρέπει να ήταν γύρω στα 50 χιλιάρικα. Μεσημέρι παραμονής... Το φύλλο είχε κλείσει και ο Νίκος ο Κακαούνης είχε φέρει κεράσματα, μεζέδες και άφθονη τσικουδιά. Από το γραφείο, στη Χρήστου Λαδά, δίπλα ακριβώς από το "Συγκρότημα" από το οποίο είχε "αποσκιρτήσει" πριν λίγους μήνες, έκαναν "παρέλαση" για ευχές παλιοί και νέοι συνάδελφοι του Νίκου. "Ιερά τέρατα" και σκέτα τέρατα της δημοσιογραφίας της εποχής. Ανάμεσά τους ο Λιάνης και ο Δημαράς (οι "Ρεπόρτερ").Και βέβαια ήμασταν εκεί όλοι οι συνεργάτες του. Ο Αρης, Σήφης, ο Χρήστος, ο Βασίλης, η Ολυμπία, ο Κώστας, ο Τάκης, ο σκιτσογράφος μας, ο Πάσσαρης, διορθωτές, συντάκτες ύλης, φωτοσυνθέτες, μοντέρ. Κάποια στιγμή κι ενώ νόμιζα πως θα το "διαλύσουμε", να πάμε σπίτια μας, ακούω τον Νίκο να φωνάζει: "Βάλτε ένα χέρι να ενώσουμε τα γραφεία". Σε δευτερόλεπτα είχαν ενωθεί 3-4 γραφεία και είχε στρωθεί η ...τσόχα κ