Η πραγματική Generation X

Ο Παύλος Τσίμας αναφέρεται σήμερα στα NEA σε ένα άρθρο του Thomas L. Friedman που δημοσιεύτηκε την Κυριακή 7 Δεκεμβρίου στους New York Times.
Γράφει μεταξύ άλλων ο Π.Τ.:

Την περασμένη Κυριακή, λίγες ώρες μετά τη δολοφονία ενός εφήβου στα Εξάρχεια που έβγαλε χιλιάδες ανθρώπους στους δρόμους κι έθεσε σε κίνηση τη χιονοστιβάδα της οργής που συνεχίζει να κατρακυλά προς άγνωστη κατεύθυνση, στους «Τάιμς της Νέας Υόρκης» δημοσιευόταν ένα άρθρο ενός από τους διασημότερους αρθρογράφους της εφημερίδας, του Τόμας Φρίντμαν, με τίτλο «Η αληθινή γενιά Χ».

Σύμφωνα με τον Φρίντμαν, «τα παιδιά μας θα έπρεπε να είναι πολύ πιο ριζοσπαστικοποιημένα απ΄ όσο είναι σήμερα». Ο αρθρογράφος (υπεράνω πάσης υποψίας για ριζοσπαστικές ή «αριστερές» συμπάθειες και τάσεις) δηλώνει έκπληκτος με την παθητικότητα των νέων- που την αποδίδει στην αγωνία τους να βρουν μια δουλειά ή να πληρώσουν τα δίδακτρα του επόμενου χρόνου, στη βαθιά τους ανασφάλεια. Αλλιώς- υποστηρίζει- θα είχαν ήδη εξεγερθεί. Θα είχαν εξεγερθεί εναντίον μας, εναντίον της γενιάς των γονιών τους, μιας γενιάς που σπατάλησε φυσικούς και οικονομικούς πόρους για να ζήσει καλύτερα από κάθε άλλη στην ιστορία.

Σε αντίθεση με τη γενιά των ηρωικών πατεράδων μας, τη γενιά του Μεγάλου Πολέμου που αποδέχθηκε τόσες θυσίες για να έχουν ένα καλύτερο μέλλον τα παιδιά της (εμείς), η δική μας γενιά δανείστηκε από το μέλλον των παιδιών της για να χρηματοδοτήσει τη δική της, δίχως προηγούμενο, ευημερία- γράφει ο Φρίντμαν. Και προτείνει υποψήφιους τίτλους για το βιβλίο που κάποιο από τα παιδιά μας θα έγραφε κάποτε για εμάς. «Η άπληστη γενιά». «Η αυτάρεσκη γενιά». Ή ίσως «Η γενιά των ενυπόθηκων δανείων (ή πώς οι γονείς μου εξαγόρασαν τις σπατάλες τους χρεώνοντάς τες στη δική μου πιστωτική κάρτα)».

Ο συντάκτης του άρθρου δεν είχε ιδέα, όταν έγραφε, για το τι συμβαίνει στην Αθήνα. Αλλά πολλοί αναλυτές ύστερα από αυτόν επισήμαναν στον ευρωπαϊκό Τύπο πως ό,τι συμβαίνει στην Αθήνα αυτές τις ημέρες, θα μπορούσε να συμβεί οπουδήποτε αλλού, με οποιαδήποτε, περισσότερο ή λιγότερο δραματική, αφορμή. Θα μπορούσε να συμβεί οπουδήποτε, μια γενιά ανοίγει τα μάτια της σε έναν κόσμο αφιλόξενο, που της υπόσχεται ότι θα ζήσει- πρώτη αυτή απ΄ όλες τις μεταπολεμικές γενιές- χειρότερα από ό,τι έζησαν οι γονείς της.

Εδώ ολόκληρο το άρθρο του Thomas L. Friedman: The Real Generation X

Η ανάγνωση του άρθρου θα είναι πολλαπλά χρήσιμη σε "δεξιούς" και "αριστερούς". Οι μεν πρώτοι -σ' αυτούς εντάσσω και την ηγεσία του ΚΚΕ- ίσως αναθεωρήσουν τις απόψεις τους περι "κουκουκουλοφόρων".
Για τους δεύτερους είναι ακόμη χρησιμότερη. Διαβάζοντας το ολόκληρο ίσως αρχίσουν να σκέφτονται κάποια πράγματα και για το "από εδώ και πέρα". Τα όσα αναφέρει ο Friedman για το μέγα θέμα, στις ΗΠΑ, των αυτοκινητοβιομηχανιών, ανοίγουν μια πολύ μεγάλη συζήτηση. Η οποία πρέπει να γίνει.
Διαφορετικά, όταν π.χ. τίθεται το ερώτημα:
"Εσύ τι λες; Να χρηματοδοτηθούν οι "3 Αδελφές" ή να κλείσουν με αποτέλεσμα να χάσουν τη δουλειά τους 3.000.000 εργάτες;", οι σύντροφοι θα θυμηθούν ξαφνικά πως έχουν κάτι πολύ βιαστικό να κάνουν και θα φύγουν με τα ερωτηματικά να αιωρούνται...
Ή μήπως όχι;