blogging and metablogging
Ω, μην το πεις, οι παλιοί μας φίλοι για πάντα φύγαν...
ή μήπως
Τα καλύτερα παιδιά κουράστηκαν και γύρισαν στο σπίτι;
ή αυτοί...
...που βυθίσαν μια γενιά στα πιο βαθιά χασμουρητά;
Τι από τα παραπάνω είναι οι μπλόγκερς και τα μπλογκ τους;
Να το συζητήσουμε; Πάλι;
Πάλι! Μέχρι να βγει η ψυχή του 30άρη με ανώτατη μόρφωση και οικολογικές ανησυχίες!
Ελεος!
Και δυστυχώς ή ευτυχώς κάποιοι έχουμε ζήσει ανάλογες "καυτές συζητήσεις" πριν από 20 και βάλε χρόνια: "Μικρές κασέτες ή μεγάλες;", "Να πάρουμε ΠΑΛ ή ΣΕΚΑΜ;", "Η κεραία να δείχνει Υμηττό ή Πάρνηθα;"...
Κι ούτε κασέτες υπάρχουν πια, ούτε κανείς νοιάζεται για ΠΑΛ και ΣΕΚΑΜ, ούτε κεραίες υπάρχουν. Μη σου πω οτι ούτε ο Υμηττός υπάρχει πλέον...
Ξανά μανά τώρα: "Blogger ή Wordpress";
Και τι λένε οι μετρήσεις; Και ποιός τα μετράει καλύτερα; Το ΑΛΕΞΑ ή η Αλέξαινα;
Να τα βγάλουμε όλοι να τα μετρήσουμε σαν προέφηβοι στις τουαλέτες του Γυμνασίου να δούμε ποιός το έχει μακρύτερο και τίνος είν' το πάνω πάνω;
Ατέρμονες μαλακοδρομίες!
Πιο σωστά: ατέρμονες μεσο-λογίες.
Διότι, λέει, "το Μέσο είναι το Μήνυμα"...
Σκατά! Ποτέ το Μέσο δεν ήταν το Μήνυμα...
Το Μέσο ήταν πάντα το Μέσο (ταχυδρομικό περιστέρι, καπνός, τηλέγραφος, τηλέφωνο, ραδιόφωνο, τηλεόραση, ίντερνετ...)
Και το Μήνυμα ήταν το Μήνυμα.
Είπε ο ΜακΛούαν μια μαλακία και κωλοχτυπιόμαστε όλοι με τη μαλακία του. Ε, μια μαλακία ήταν αδελφέ, δεν θα τη συζητάμε 40 χρόνια. Διάβολε!
Κι επειδή το Μέσο ήταν ανέκαθεν το Μέσο που αντικαθιστούσε ένα άλλο Μέσο, η κριτική για το Μέσο είναι μια τεχνική συζήτηση μεταξύ τεχνικών ή κολλημένων (καβλοτίμονους λέγαμε παλιά τους κολλημένους με τα γκάζια) που υποδύεται την κριτική... Μια αρλούμπα και μισή!
Κριτική για το ίδιο το Μήνυμα ελάχιστοι κάνουν...
Κι αυτοί με γενικότητες. Για την "μπλογκόσφαιρα". Αορίστως!
Πιάσε έναν, όπως πιάνεις έναν λογοτέχνη, έναν ηθοποιό, έναν συνθέτη, έναν σκηνοθέτη, έναν συγγραφέα, έναν σεναριογράφο και άλλαξέ του τα πετρέλαια!
Πιάσε ένα ποστ ή μια σειρά δημοσιεύσεων και χόρεψέ τα στο ταψί περνώντας τα από μια κρισάρα...
Τι φοβάσαι; Μην πληγωθεί; Μην του προξενήσεις παιδικά τραύματα...
Δεν ξέρω αν αξίζει τον κόπο.
Εκείνο που ξέρω είναι πως θα είναι πολύ πιο ενδιαφέρον από τη μεσολογία και τα μισόλογα...
Οχι;
Ναι;
Δεν πρόκειται να επανέλθω ποτέ ξανά στο θέμα αυτό!
Μα ποτέ!
ή μήπως
Τα καλύτερα παιδιά κουράστηκαν και γύρισαν στο σπίτι;
ή αυτοί...
...που βυθίσαν μια γενιά στα πιο βαθιά χασμουρητά;
Τι από τα παραπάνω είναι οι μπλόγκερς και τα μπλογκ τους;
Να το συζητήσουμε; Πάλι;
Πάλι! Μέχρι να βγει η ψυχή του 30άρη με ανώτατη μόρφωση και οικολογικές ανησυχίες!
Ελεος!
Και δυστυχώς ή ευτυχώς κάποιοι έχουμε ζήσει ανάλογες "καυτές συζητήσεις" πριν από 20 και βάλε χρόνια: "Μικρές κασέτες ή μεγάλες;", "Να πάρουμε ΠΑΛ ή ΣΕΚΑΜ;", "Η κεραία να δείχνει Υμηττό ή Πάρνηθα;"...
Κι ούτε κασέτες υπάρχουν πια, ούτε κανείς νοιάζεται για ΠΑΛ και ΣΕΚΑΜ, ούτε κεραίες υπάρχουν. Μη σου πω οτι ούτε ο Υμηττός υπάρχει πλέον...
Ξανά μανά τώρα: "Blogger ή Wordpress";
Και τι λένε οι μετρήσεις; Και ποιός τα μετράει καλύτερα; Το ΑΛΕΞΑ ή η Αλέξαινα;
Να τα βγάλουμε όλοι να τα μετρήσουμε σαν προέφηβοι στις τουαλέτες του Γυμνασίου να δούμε ποιός το έχει μακρύτερο και τίνος είν' το πάνω πάνω;
Ατέρμονες μαλακοδρομίες!
Πιο σωστά: ατέρμονες μεσο-λογίες.
Διότι, λέει, "το Μέσο είναι το Μήνυμα"...
Σκατά! Ποτέ το Μέσο δεν ήταν το Μήνυμα...
Το Μέσο ήταν πάντα το Μέσο (ταχυδρομικό περιστέρι, καπνός, τηλέγραφος, τηλέφωνο, ραδιόφωνο, τηλεόραση, ίντερνετ...)
Και το Μήνυμα ήταν το Μήνυμα.
Είπε ο ΜακΛούαν μια μαλακία και κωλοχτυπιόμαστε όλοι με τη μαλακία του. Ε, μια μαλακία ήταν αδελφέ, δεν θα τη συζητάμε 40 χρόνια. Διάβολε!
Κι επειδή το Μέσο ήταν ανέκαθεν το Μέσο που αντικαθιστούσε ένα άλλο Μέσο, η κριτική για το Μέσο είναι μια τεχνική συζήτηση μεταξύ τεχνικών ή κολλημένων (καβλοτίμονους λέγαμε παλιά τους κολλημένους με τα γκάζια) που υποδύεται την κριτική... Μια αρλούμπα και μισή!
Κριτική για το ίδιο το Μήνυμα ελάχιστοι κάνουν...
Κι αυτοί με γενικότητες. Για την "μπλογκόσφαιρα". Αορίστως!
Πιάσε έναν, όπως πιάνεις έναν λογοτέχνη, έναν ηθοποιό, έναν συνθέτη, έναν σκηνοθέτη, έναν συγγραφέα, έναν σεναριογράφο και άλλαξέ του τα πετρέλαια!
Πιάσε ένα ποστ ή μια σειρά δημοσιεύσεων και χόρεψέ τα στο ταψί περνώντας τα από μια κρισάρα...
Τι φοβάσαι; Μην πληγωθεί; Μην του προξενήσεις παιδικά τραύματα...
Δεν ξέρω αν αξίζει τον κόπο.
Εκείνο που ξέρω είναι πως θα είναι πολύ πιο ενδιαφέρον από τη μεσολογία και τα μισόλογα...
Οχι;
Ναι;
Δεν πρόκειται να επανέλθω ποτέ ξανά στο θέμα αυτό!
Μα ποτέ!
...δεν άντεξα στον πειρασμό...σας διαβάζω χρόοοονια!!!(πως περνάνε τα άτιμα)...καταπληκτικό post...όλα όσα πρέπει να ειπωθούν,ειπωμένα μέσα σε λίγες προτάσεις!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου κάνει, ξέρετε, εντύπωση η ένταση με την οποία γράψατε αυτό το meta-meta-blogging post. Υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος; Νομίζω κάτι έχασα στη μετάφραση.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Πιάσε ένα ποστ ή μια σειρά δημοσιεύσεων και χόρεψέ τα στο ταψί περνώντας τα από μια κρισάρα..."
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια ποιο λόγο όμως να μπεις στη διαδικασία να κάνεις κάτι τέτοιο; Εκτός κ αν πλέον ότι γράφει κάθε blogger το αντιμετωπίζουμε όπως ένα βιβλίο, ένα άρθρο.. Δεν το έχω σκεφτεί όμως έτσι..Καλό μήνα!
Είναι ένα ποστ που έρχεται ως συνέχεια μιας ατέρμονης συζήτησης που κάνουμε κάθε φορά που συναντιόμαστε με φίλους όπως ο Αστέρης, ο Argos, o DarkAngel και με άλλους. Ηθελα καιρό να το γράψω για να εκφράσω αυτό που πιστεύω σε σχέση με τα Μεσα και το Περιεχόμενο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι βρέθηκε ο χρόνος να το κάνω για να βγει από μέσα μου και να τελειώνει...
Αυτό που γράφω δεν αφορά μόνο τα blogs αλλά κάθε Μέσο (είτε επικοινωνίας είτε ακόμη και ...μεταφοράς).
Roadartist >>> Διότι, πιστεύω, πως κάθε μορφή έκφρασης "γεννά" και την κριτική της. Οταν αυτή η μορφή έκφρασης παίρνει διαστάσεις, δημιουργεί "σχολές" ύφους και είδους ενώ ταυτόχρονα δημιουργούνται κάποια κριτήρια περισσότερο ή λιγότερο αντικειμενικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια κριτική (της μορφής και του περιεχομένου) των ιστολογίων θα μπορούσε, για παράδειγμα να κάνει λίγο πιο ξεκάθαρο ΤΙ είναι ΤΙ ΔΕΝ είναι ιστολόγιο... Κι αν αυτά που φιγουράρουν στις πρώτες θέσεις είναι όντως ιστολόγια ή κάτι άλλο που απλώς χρησιμοποιεί την τεχνολογική πλατφόρμα ενός blog...
Πρώτη φορά θα αφήσω σχόλιο, αν και διαβάζω αρκετό καιρό (και γιατί διαβάζω άραγε;;;)
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ επί το πλείστον (και επί της αρχής) με το post. Το μόνο που με ‘τσίμπησε’ κάπως άσχημα είναι αυτό με την κριτική. Και το σχόλιο στον Roadartist επιβεβαίωσε την ‘ανησυχία’ μου.
Ίσως τα blogs να είναι η πρώτη ευκαιρία μας σαν κοινωνία να μην μπούμε σε καλούπια. Να μην δημιουργηθούν ‘σχολές’ και ομάδες και κριτική και ομοιομορφία. Ίσως είναι η πρώτη φορά που μπορούμε να είμαστε ο εαυτός μας, ή ένας άλλος εαυτός μας, ή ένα κομμάτι του εαυτού μας.
Και για κάποιο λόγο το σώμα μου αποβάλει την ιδέα του να μπούμε σε καλούπια.
Κατά τα άλλα συμφωνώ. Και συγχαρητήρια για το blog τώρα που μου έδωσα την ευκαιρία να το πω
Ta blogz είναι ένα από τα καλύτερα πειράματα Κοινωνικής Μηχανικής όπως και όλα τα Μέσα. με δεδομένη και προγραμματισμένη ελευθερία (freedom playground) εντός ορίων. Κανένα Μέσο δεν είναι άναρχο από τη στιγμή που γίνεται μετρήσιμο μέγεθος γιατί η μονάδα μέτρησης αλλάζει βάση συμπεριφορών και χρονικής στιγμής τείνοντας πάντα να καταλάβει όσο ελεύθερο χώρο βρίσκει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟπως τα αέρια
Εξαιρετικό ποστ Καπ αν και διαφωνώ πλήρως σε ορισμένα σημεία.
Συμφωνώ απολύτως. Αν δεν έχεις να πεις κάτι, τι να τις κάνεις τις μετρήσεις και το ίδιο το μήνυμα; Ωστόσο, είμαι πιο αισόδοξος. Μέσα σε 'ένα σύνολο χιλιάδων ιστολογίων βρίσκουμε και μερικά μαργαριτάρια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατ' αρχήν καλά έκανες και τα είπες...(και τα λες τόσο ωραία...)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠέρα από αυτό.
1. Ο καθένας θεωρεί την ψευδαίσθησή του αλήθεια και στη συνέχεια κρίνει τους άλλους με βάση αυτή την αλήθεια. Αν συμβαίνει οι αλήθειες (ψευδαισθήσεις) μας να συμφωνούν, δηλαδή να έχουμε την ίδια ψευδαίσθηση, τότε ο άλλος είναι μαργαριτάρι. Αν δεν συμφωνούν, μπορεί να είναι και μαλάκας.
2. Και σε συνδυασμό με τα λεγόμενα του snoki, έχω την ψευδαίσθηση ότι θα έπρεπε να είμαστε πιο ανεκτικοί στην ψυχοθεραπευτική διάσταση των μπλογκ.
3. Για να βγάλουμε αυτά που μας βασανίζουν, υπάρχει βέβαια και το μπλογκ (η σημερινή σου ανάρτηση είναι απόδειξη της ψυχοθεραπευτικής αξίας των μπλογκ, μην που πεις ότι δεν ξαλάφρωσες, επίτρεψέ την λοιπόν και στους άλλους) αλλά υπάρχει και ο σάκος του μποξ.
Με την αγάπη μου