Εκτεταμένα επεισόδια...

...και στο ...Second Life!

>Solidarity actions in “Second Life”

from Crazymonkey by Nassos K.


Το πράγμα θα μπορούσε κάποιος να το πει αστείο, φαιδρό, χαζομαρίτσα, σαχλαμαρίτσα... Και ως ένα βαθμό είναι...
Από την άλλη, μας θυμίζει σε ποιόν αιώνα ζούμε ή σε ποιόν αιώνα θα έπρεπε να ζούμε...
Και προσθέτει άλλη μια παράμετρο στο ρόλο των τεχνολογιών και των χρηστών τους. Δεν ξέρω αν είναι της ώρα να γίνει αυτή η συζήτηση, τώρα που τα πράγματα βράζουν και θα βράζουν για καιρό, αν όχι για χρόνια.
Με κάποια θλίψη ομολογώ πως δεν θα μπορούσα να συμμετέχω σε μια τέτοια κουβέντα. Ούτε προβλέψεις θα μπορούσα να κάνω. Ούτε έτοιμα συμπεράσματα έχω, κυρίως για το αν αυτό είναι καλό, κακό ή απλώς σαχλαμαρίτσα...
Δεν ξέρω. Δεν μπορώ να απαντήσω σε τίποτα σχετικό.
Κι αυτό δεν είναι κάτι που αφορά μόνο το συγκεκριμένο περιστατικό και τα Νέα Μέσα.
Σχεδόν δέκα ημέρες μετά την έναρξη όλων αυτών που ζούμε αισθάνομαι όλο και περισσότερο οτι δεν μπορώ να επεξεργαστώ τα δεδομένα. Πως όλο και περισσότερο γίνομαι παρατηρητής. Πως όλο και περισσότερο χάνω το δικαίωμα της συμμετοχής στη δράση, ακόμη και στο διάλογο, δημόσιο ή ιδιωτικό.
Η γενιά μου και μαζί οι προηγούμενες από τη δική μου γενιές, φεύγουν βίαια από το προσκήνιο. Με τις κλωτσιές. Με φωτιά και με τσεκούρι. Ούτε καν με τις λεμονόκουπες.
Δεν λέω γι' αυτούς που μας κυβερνούν άμεσα ή έμμεσα, για το πολιτικό προσωπικό. Αυτοί είναι νεκροί εδώ και πολλά πολλά χρόνια.
Μιλάω για ολόκληρες γενιές, εντός κι εκτός του "παιχνιδιού", εντός και εκτός του συστήματος. Φύγαμε. Τελειώσαμε. Και δεν θα υπάρξουμε ξανά ούτε καν ως υποσημείωση στα βιβλία της ιστορίας που θα γραφτούν. Ούτε σαν απλή αναφορά. Σαν να μην πατήσαμε ποτέ το πόδι μας σ' αυτή την κοινωνία.
Παράσιτα. Παράσιτα. Παράσιτα.
Παρενθέσεις κενές περιεχομένου και ουσίας.
Κι ο καθένας από εμάς ένας κατατονικός ψυχοπαθής με εξάρσεις ήπιας, αυτοκαταστροφικής μανίας.
Θα πω το φοβερό -κι ας με εξιλεώσει ο πρώτος πληθυντικός: αξίζουμε θαλάμους αερίων. Αξίζουμε τις λόγχες που αξιώθηκαν οι τελευταίοι Ρωμαίοι αυτοκράτορες. Σαν αυτές που ξεπετάχτηκαν πίσω από τις κουρτίνες και τις κολώνες των παλατιών του και σφαγίασαν τον Καλιγούλα.
Για να χαθούμε μια και καλή. Οι χαμένοι!

>>>

Φαντάζομαι οτι κανέναν από το χαφιεδότσουρμο και τους αγανακτισμένους μαγαζάτορες δεν τους οργίζει οτι καίγονται μαγαζιά στο Second Life!
Φυσιολογικό (;) εκεί καίγονται μόνο εικονικά μαγαζιά...
Ισως γιατί δεν έχουν ακούσει οτι εκεί μέσα υπάρχουν και πραγματικά (πραγματικότατα) μαγαζιά...
Και οτι αύριο-μεθαύριο ένα μεγάλο μέρος της αγοράς και της κοινωνίας θα έχει μεταφερθεί ΚΑΙ εκεί μέσα...

Γι' αυτό σας λέω, ο,τι και να λέμε σήμερα, το αύριο μας έχει διαψεύσει.
Από προχθές...