Οταν αγωνίζεσαι για το δίκιο πρέπει να είσαι δίκαιος

Μέσα σε πέντε λεπτά ο αστυνομικός των Εξαρχείων δίκασε, καταδίκασε και εκτέλεσε έναν 15χρονο...
Πήρε λίγο περισσότερο στον Προκόπη Παυλόπουλο και ακόμη περισσότερο στον -υποτιθέμενο- πρωθυπουργό για να δικάσουν και να καταδικάσουν τον αστυνομικό των Εξαρχείων προβλέποντας "σκληρές ποινές"...
Υπάρχει κάποια διαφορά σε αυτούς τους δύο τρόπους αντίληψης της Δικαιοσύνης;
Καμιά απολύτως!!!
Είναι ο ίδιος ακριβώς τρόπος περιφρόνησής της.
Η μόνη διαφορά είναι στο αποτέλεσμα της απονομής της: ο πρώτος εκτελεί, ο δεύτερος προδιαγράφει την καταδικαστική απόφαση.
Το πρώτο αποτέλεσμα δεν αντιστρέφεται. Χάθηκε μια ζωή. Κάηκε ο τόπος.
Το δεύτερο θα αντιστραφεί. Είναι σχεδόν σίγουρο οτι ο αστυνομικός θα πέσει στα "μαλακά" με βάση την μέχρι τώρα εμπειρία.
Είτε έτσι είτε αλλιώς η Δικαιοσύνη έχει δολοφονηθεί.
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να θυμηθούμε εμείς οι αγράμματοι, τηλεορασόπληκτοι Ελληνες, πως μια από τις μεγαλύτερες κατακτήσεις του Διαφωτισμού και του Δυτικού πολιτισμού ήταν πως κάθε άνθρωπος πρέπει να έχει τον φυσικό του δικαστή.
Πως δηλαδή η Δικαιοσύνη δεν μπορεί να απονέμεται ούτε από κάποιον "θεό" ούτε από κάποιον βασιλιά ούτε από φεουδάρχη ούτε όμως και από το πλήθος. Κατά συνέπεια δεν μπορεί να απονέμεται ούτε από τα ΜΜΕ αλλά ούτε και από υπουργούς και άλλους άρχοντες.
Η Δικαιοσύνη εκπορεύεται από τη λαϊκή κυριαρχία και απονέμεται από τους δικαστές. Και μόνο! Χωρίς καμιά ΑΠΟΛΥΤΩΣ εξαίρεση!
Και όταν λέμε "απολύτως", Α-ΠΟ-ΛΥ-ΤΩΣ!!!
Δεν χωράει νερό στο κρασί της Δικαιοσύνης...
Δεν υπάρχει λιγότερη ή περισσότερη Δικαιοσύνη ως έννοια ακόμη κι όταν έχει καταλυθεί η δικαιοσύνη ως πράξη...
Ο συλλογισμός είναι απλός, απλούστερος δεν γίνεται: Εαν δεχτούμε οτι ο κάθε Παυλόπουλος και ο κάθε Καραμανλής οι οποίοι στερούνται κάθε αίσθηση δικαιοσύνης και δημοκρατίας, μπορούν να καταδικάζουν, τότε αυτόματα δεχόμαστε οτι και ο κάθε αστυνομικός μπορεί να κάνει το ίδιο.
Είναι το ίδιο με το αναφαίρετο δικαίωμα ακόμη και του χειρότερου εγκληματία να έχει υπεράσπιση. Ενα ακόμη δικαίωμα που σε μια χώρα-καφενείο, με ΜΜΕ-καφενείο και με πολιτικούς της πλάκας, τείνουμε να παραβλέπουμε και επί της ουσίας να καταπατούμε.

Επειδή για κάποιους όλα αυτά που λέω φαντάζουν -στο αδόμητο φαντασιακό τους- "αιρετικά"...
Επειδή κάποιοι πιθηκοκέφαλοι μπορεί να φτάσουν ακόμη να πουν οτι περίπου τα ίδια λέει και ο Κούγιας...

... τους προτρέπω να δουν, για μια έστω φορά, την πραγματικότητα ή αυτό που θα έπρεπε να ονομάζουμε "πραγματική πραγματικότητα" και όχι τον εικονικό αχταρμά που μας έχει επιβληθεί.

Ας δουν οτι ούτε οι νέοι που βγήκαν στους δρόμους ούτε καν οι "κουκουλοφόροι" δεν καταδίκασαν ονομαστικά τον συγκεκριμένο αστυνομικό. Κανένα σύνθημα, ούτε τα πιο σκληροπυρηνικά δεν αναφέρουν το όνομα του. (Εξαιρέσεις φυσικά μπορεί να υπάρχουν και είναι το ίδιο άστοχα με τις δηλώσεις Παυλόπουλου-Καραμανλή)
Το οργισμένο "ΜΠΑΤΣΟΙ-ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ-ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ" μπορεί, γενικεύοντας, να "καταδικάζει" έναν ολόκληρο χώρο αλλά δεν δικάζει και δεν καταδικάζει έναν συγκεκριμένο άνθρωπο.
Και τι είναι τελικά χειρότερο;
Μια γενίκευση, έστω και άδικη για όλους εκείνους που είναι ΜΠΑΤΣΟΙ αλλά δεν είναι ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ και ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ή μια ΚΑΤΑΔΙΚΗ πριν τη ΔΙΚΗ ενός ανθρώπου;
Κι αν σήμερα ο "καταδικασμένος" είναι ένας αστυνομικός, τι εμποδίζει αύριο, αυτή τη λογική περί απονομής δικαιοσύνης να καταδικάσει άνευ δίκης έναν διαδηλωτή; Κάποιον που αγωνίζεται στους δρόμους;
Σε ποιό κρασί χωράει νερό και ποιό πρέπει να μένει ανέρωτο;
Ποιός το αποφασίζει;
Ο κάθε Παυλόπουλος, ο κάθε Καραμανλής ή ο κάθε μεγαλοδημοσιογράφος ή δημοσιογραφίσκος;
Και κάτι ακόμη: η προ-καταδίκη και προαναγγελία "σκληρών ποινών" σε βάρος του συγκεκριμένου αστυνομικού κάνει μια ακόμη ζημιά, οριοθετεί τη δολοφονία του Αλέξη στο χώρο του "μεμονωμένου περιστατικού". Τι μας λέει;
"Ο Χ αστυνομικός σκότωσε τον Ψ νεαρό. Αυτό είναι όλο κι όλο!"

Αυτό λένε στην ουσία οι Παυλόπουλοι. Αυτό θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε. Πως όλο αυτό ήταν ένα τραγικό μεν αλλά μεμονωμένο περιστατικό από το Δελτίο Συμβάντων του Αστυνομικού Τμήματος Εξαρχείων.
Κι αυτός είναι ο λόγος που δίκασαν και καταδίκασαν στα μικρόφωνα και τις κάμερες. Για να βγάλουν την ευθύνη από πάνω τους και να σμικρύνουν αυτό που έγινε. Για να το κάνουν ελάχιστο...
Για να αποφύγουν να απολογηθούν για τα χάλια της αστυνομίας και των αστυνομικών. Για την κακή τους εκπαίδευση, για την νοοτροπία τσαμπουκά-πιστολέρο που τους καλλιεργούν, για τα φασιστοειδή που έχουν προσληφθεί ως ειδικοί φρουροί, για την ανικανότητα των ανωτέρων τους, για τους μισθούς πείνας που μετατρέπουν πολλούς από αυτούς σε προστάτες της νύχτας και των εμπόρων ναρκωτικών, για τον εξευτελιστικό τους ρόλο στην προστασία υψηλών προσώπων –έχω δεν αστυνομικούς να σηκώνουν τις τσάντες με τα ψώνια μεγαλοκυρίας «υψηλού» Θεσσαλονικιού-, για τα κανακέματα της πολιτικής τους ηγεσίας και την κομματικοποίηση του Σώματος.
Για να αποφύγουν να πουν ότι ο δράστης δεν λειτούργησε «έξω και πέρα από τα όρια των καθηκόντων του» όπως λένε αλλά εντός και μέσα στις πάγιες εντολές που είχε.
Το επόμενο βήμα το έκανε η υπεράσπιση του συγκεκριμένου αστυνομικού: δίκασε και καταδίκασε τον μικρό Αλέξη. «Φυσιολογικό», αν τόσο εύκολα καταδικάζεις τον θύτη, η αντίδραση είναι το ίδιο εύκολα και χυδαία να καταδικάζεις και το θύμα.
Δεν χρειαζόταν η αισχρή στάση του Παυλόπουλου για να μας δείξει το πόσο περιφρονούν τη Δικαιοσύνη (τελικά την ίδια τη Δημοκρατία). Το βλέπουμε χρόνια τώρα. Το είδαμε με το πόρισμα για το Βατοπέδιο. Στα παλαιότερα των υποδημάτων τους την έχουν γραμμένη.
Δεν χρειάζεται η αισχρή, η χυδαία στάση των τηλεοπτικών καναλιών για να δούμε πόσο αισχρή και χυδαία είναι η ελληνική τηλεόραση και ΟΛΟΙ όσοι την υπηρετούν –προτιμώ να γενικεύω, παρά να καταδικάζω μεμονωμένους δημοσιογράφους.
Εκείνο που χρειάζεται είναι να σκεφτούμε εμείς για εμάς…
Να σκεφτούμε ότι η Δικαιοσύνη δεν (πρέπει να) απονέμεται ούτε με το κιλό ούτε με το δράμι…
Να σκεφτούμε ότι η Δικαιοσύνη δεν (πρέπει να) απονέμεται για να αποφεύγονται οι πολιτικές ευθύνες…
Να σκεφτούμε ότι η Δικαιοσύνη δεν (πρέπει να) απονέμεται από κανέναν άλλον εκτός από τον φυσικό δικαστή. Ούτε από τους πολιτικούς ούτε από τους αστυνομικούς ούτε από τους παππάδες ούτε από τα κόμματα ούτε από τους κουκουλοφόρους ούτε από τους δημοσιογράφους…
Να σκεφτούμε ότι η Δικαιοσύνη εδώ και χρόνια ΔΕΝ λειτουργεί. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να υποκατασταθεί από τα μικρόφωνα και τις οθόνες…
Να σκεφτούμε ότι αυτή η αντίληψη περί δικαιοσύνης «θρέφει» θηρία όπως ο Κούγιας…
Να σκεφτούμε ότι δεν θα πρέπει να ενδιαφέρει την κοινωνία και κάθε έναν από εμάς το αν θα σαπίσει ένας αστυνομικός (ή και ο οποιοσδήποτε αποδεικνύεται ένοχος για ένα έγκλημα) στη φυλακή, αν θα εξοντωθεί, αλλά να δικαστεί τίμια και δίκαια και η ποινή του να λειτουργήσει σαν παράδειγμα για τους υπόλοιπους.
Να σκεφτούμε πως είναι άλλο να λες μέσα σου «να πληρώσει το κάθαρμα που σκότωσε το παιδί» και άλλο να καταδικάζεις επισήμως όπως ο Παυλόπουλος και η παρέα τους.
Να σκεφτούμε πως όσοι αγωνίζονται για το δίκιο, υπερασπίζονται τη Δικαιοσύνη. Με νύχια και με δόντια…

Ακόμη κι αν οι άλλοι τους κοιτάζουν παράξενα, σκεπτόμενοι: «Μα τι μας λέει πάλι τούτος εδώ;»
Τούτος εδώ λέει: Όχι, αρνούμαι να γίνω θηρίο.
Ακόμη και τώρα που μας κυβερνούν μαφιόζοι και «Κούγιες»… Γιατί μόνο έτσι θα ξεχωρίζουμε από αυτούς…