Ο θάνατος του χρηματιστή Τιερύ Μαγκόν ντε λα Βιγιεουσέι

Πολλοί θα διάβασαν για την αυτοκτονία του Γάλλου χρηματιστή Τιερύ Μαγκόν ντε λα Βιγιεουσέι, ιδιοκτήτης της Access International Advisors, της χρηματομεσιτικής εταιρείας που είχε αναλάβει τη διαχείριση κεφαλαίων 1,4 δισ. δολαρίων για λογαριασμό της Luxalpha του Λουξεμβούργου, της «πυραμίδας» του απατεώνα Μάντοφ.
Σύμφωνα με τα ΜΜΕ, ο 64χρονος Τιερύ Μαγκόν ντε λα Βιγιεουσέι προσπαθούσε εναγωνίως να ανακτήσει μέρος των κεφαλαίων που έχασε εξ αιτίας του Μάντοφ, σύμφωνα με την γαλλική εφημερίδα La Tribune, η οποία επικαλέστηκε φιλικό του πρόσωπο. Δεν τα κατάφερε. Ετσι, την προπαραμονή των Χριστουγέννων αποφάσισε να θέσει τέρμα στη ζωή τους. Πήγε στο γραφείο του, πήρε ένα κοπίδι κι έκοψε τις φλέβες του.
Ελάχιστοι θα πρόσεξαν μια μικρή λεπτομέρεια για τον τρόπο που αυτοκτόνησε ο Γάλλος χρηματιστής: σύμφωνα με πηγές της αστυνομίας είχε τοποθετήσει το καλάθι αχρήστων του γραφείου του με τέτοιο τρόπο ώστε το αίμα από το χέρι του να πέφτει μέσα.
Η πρώτη σκέψη που κάνεις για να δικαιολογήσεις αυτή την κίνηση είναι: «Το έκανε από αξιοπρέπεια! Για να μη λερώσει!». Μπορεί και να είναι σωστή αυτή η σκέψη. Μπορεί να είναι η μόνη σωστή σκέψη αφού είναι η μόνη λογική σκέψη που μπορείς να κάνεις για κάτι τόσο παράλογο. Το αίμα είναι δύσκολος λεκές, δεν καθαρίζεται εύκολα. Ειδικά αν πέσει στη μοκέτα. Ο Βιγιεουσέι δεν ήθελε ίσως να υποβάλει σε τέτοιο κόπο την καθαρίστρια του γραφείου του. Μπορεί επίσης να μην ήθελε να υποβάλει τους αστυνομικούς, τους δημοσιογράφους και τους άλλους μάρτυρες στην αποτρόπαια θέαση μια λίμνης αίματος. Αφήστε που ίσως να απεχθανόταν το κλισέ «γνωστός χρηματιστής βρέθηκε νεκρός σε μια λίμνη αίματος».
Μπορεί μάλιστα αυτός να ήταν και ο λόγος που δεν χρησιμοποίησε ένα περίστροφο για να τινάξει τα μυαλά του στον αέρα με αποτέλεσμα, εκτός της μοκέτας, να λέρωνε και τις κουρτίνες, τον τοίχο, τα κάδρα και τα υπόλοιπα έπιπλα του γραφείου με αίματα και εγκεφαλική ουσία.
Το ότι δεν χρησιμοποίησε μεγάλη ποσότητα χαπιών σίγουρα καταδεικνύει ότι δεν έπαιρνε κάποιοι είδους φαρμακευτική αγωγή, π.χ. αντικαταθλιπτικών. Πράγμα που με τη σειρά του σημαίνει ότι κατά πάσα πιθανότητα ο Βιγιεουσέι δεν αυτοκτόνησε λόγω κατάθλιψης- ένα σχεδόν απαραίτητο στάδιο το οποίο προηγείται, συνήθως, του αυτοχειριασμού.
Επίσης μάλλον δεν σκέφτηκε να κρεμαστεί. Αυτό πιθανώς καταδεικνύει μια σύντομη θητεία του μακαρίτη στο χώρο της μαρξιστικής αριστεράς, στα νεανικά του χρόνια, πράγμα όχι και τόσο ασυνήθιστο για πολλούς χρηματιστές και μεγαλοτραπεζίτες της γενιάς του. Εκείνα τα χρόνια λοιπόν και αν ισχύει (και) αυτή η υπόθεση θα διάβασε το περίφημο: «ο καπιταλισμός είναι ικανός να μας πουλήσει και το σχοινί με το οποίο θα κρεμαστεί». Σίγουρα θα τη θυμόταν, αν την είχε διαβάσει, αυτή τη φοβερή «προφητεία».
Γνήσιος εκπρόσωπος μια γενιάς που εμφανίστηκε αμέσως μετά το τέλος του μεγαλύτερου λουτρού αίματος της ανθρωπότητας, ο Τιερύ Μαγκόν ντε λα Βιγιεουσέι απεχθάνεται το ίδιο του το αίμα. Το διοχετεύει στον κάλαθο των αχρήστων για να μη λερώσει το χρηματιστηριακό γραφείο του που εκείνη τη στιγμή συμβόλιζε ολόκληρο το μεταπολεμικό εποικοδόμημα.
Σε τι θεό πίστευε αυτός ο άνθρωπος;
Είναι κάτι παραπάνω από φανερό. Στον θεό που μόλις είχε χάσει. Στα 1.4 δισεκατομμύρια δολάρια. Στο μόνο θεό που έχει (είχε) απομείνει για τον πολιτισμό που κατακυρίευσε τα έθνη και τους λαούς και που τώρα εξαερώνεται και σκορπίζεται στους πέντε ανέμους.
Το ιερό δισκοπότηρο της Δύσης βρέθηκε. Είναι ο σκουπιδοντενεκές του Τιερύ Μαγκόν ντε λα Βιγιεουσέι. Γεμάτος με το αίμα του. Πίετε εξ’ αυτού πάντες. Τούτο γαρ εστί…
Τα σύμβολα στην πλήρη αντιστροφή τους. Ο κόσμος χάνεται χωρίς να αφήσει δύσκολους λεκέδες. Σχεδόν σαν να μη τρέχει τίποτα. Σαν το Δέντρο του Δημάρχου που ξαναφωτίστηκε στο κέντρο της καμένης Αθήνας. Τα Σκοτεινά Χρόνια που έρχονται θα φωτίζονται από χιλιάδες λαμπιόνια καθώς οι χωματερές θα πλημμυρίζουν στο αίμα. Σήμερα των χρηματιστών. Αύριο όλων μας.
Ο Τιερύ Μαγκόν ντε λα Βιγιεουσέι εκπροσώπησε με τον εναργέστερο τρόπο τη θλιβερή Δύση του Δυτικού πολιτισμού, τόσο με τη ζωή όσο, πολύ περισσότερο, με τον καθαρό, σχεδόν αποστειρωμένο, θάνατό του. Έναν πολιτισμό η αρχοντιά του οποίου έμεινε ακριβώς μισή.

>>>Και η πλουσιότερη γυναίκα του κόσμου θύμα της «πυραμίδας» του Μάντοφ