Για μένα, το λοιπόν, το πιο εκπληκτικό...
Αλίμονο αν πούμε ότι δεν έχουν σημασία οι άνθρωποι. Αλίμονο αν εξορίσουμε τον άνθρωπο από την ιστορία. Αλίμονο αν πιστέψουμε αυτό που όλοι για μια στιγμή έχουμε πει, πως πάνω από τους ανθρώπους στέκονται οι μηχανισμοί, πως τα αόρατα νήματα τα κινούν αόρατοι μαριονεττίστες. Αλίμονο αν νομίσουμε πως όλα αυτά που έχουν συμβεί γύρω μας, τα καλά και τα άσχημα, η πρόοδος στις επιστήμες αλλά και η καταστροφή του περιβάλλοντος, η μείωση της παιδικής θνησιμότητας αλλά και επισιτιστική κρίση είναι έργα μηχανισμών, μηχανών, ρομπότ, μυστικών πρωτοκόλλων και εξωγήινων, αγγέλων ή διαβόλων, θεού ή δαίμονα.
Αλίμονο αν πούμε ότι δεν έχει καμιά σημασία το αν βγήκε ο Ομπάμα ή ο ΜακΚέιν. Ακόμη κι ακολουθούσαν τον ίδιο δρόμο, αν εφάρμοζαν τις ίδιες ή παρόμοιες πολιτικές.
Όχι, κανείς δεν θα με πείσει ποτέ ότι θα ήταν ίδια σήμερα τα πράγματα αν αντί για τον πατέρα Μπους είχε εκλεγεί ο Δουκάκης, αν αντί για τον Ηλίθιο Μπους είχε βγει ο Αλ Γκορ. Όπως κανείς δεν θα με πείσει ότι θα ήταν καλύτερα ή χειρότερα αν ζούσε ο Λένιν και αργότερα ο Τσε, αν πέθαινε νέος ο Μάο ή αν ζούσε περισσότερο ο Αντρόποφ…
Το «μαύρος σκύλος-άσπρος σκύλος» είναι καλό για να δείχνεις την απόσταση που χωρίζει την πραγματικότητα από αυτό που ονειρεύεσαι αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα βυθιστούμε στον ύπνο για να βλέπουμε μόνο τα όνειρά μας.
Όταν παραμένεις ξύπνιος, όταν προσπαθείς κάθε στιγμή της ζωής σου να παραμείνεις ξύπνιος, δεν δικαιούσαι να ζεις σε έναν κόσμο ονείρων…
Θα πέσεις και θα σηκωθείς και θα ξαναπέσεις. Αυτή είναι η Ιστορία! Αυτό είναι όλο…
Πώς να δεχτώ ότι δεν έχουν σημασία οι άνθρωποι όταν έχω έστω και μια φορά διαβάσει το στίχο του ποιητή:
«Ε, το λοιπόν, ο,τι και να είναι τ' άστρα,
εγώ τη γλώσσα μου τους βγάζω.
Για μένα, το λοιπόν, το πιο εκπληκτικό,
πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο,
είναι ένας άνθρωπος που τον μποδίζουν να βαδίζει.
Είναι ένας άνθρωπος που τον αλυσσοδένουνε»
Δεν είναι πιόνια οι άνθρωποι. Δεν είναι απλοί αριθμοί.
Αυτοί που το πίστεψαν αυτό χάραξαν στα χέρια των ανθρώπων αυτούς τους «απλούς αριθμούς» και τους έστειλαν στις ντουζιέρες…
Ούτε όμως και «σύμβολα» είναι οι άνθρωποι.
Δεν μου λέει τίποτα απολύτως «ο πρώτος αφροαμερικανός Πρόεδρος».
Γιατί ποτέ δεν έμαθα να ξεχωρίζω τους ανθρώπους με βάση το χρώμα ή τη φυλή τους. Κι αυτό είναι που ξεχωρίζει, όχι εμένα, όχι εμάς, αλλά τις ιδέες μας, τον τρόπο που βλέπουμε τον κόσμο…
Ετσι λοιπόν…
Αν η Αριστερά είναι μια «διαρκής ευαισθησία» όπως έλεγε ο Γιώργος Ιωάννου τότε κανείς αριστερός δεν δικαιούται να λέει ότι χθες δεν συνέβη τίποτα, δεν άλλαξε τίποτα…
Χθες είτε το θέλουμε είτε όχι, είτε μας αρέσει είτε δεν μας αρέσει, είτε συμφωνούμε είτε διαφωνούμε, γράφτηκε ιστορία.
Κι αυτή η Ιστορία γράφτηκε από ανθρώπους. Ούτε από φαντάσματα ούτε από κάποιο μυστήριο software ούτε από του Ελοχίμ και τους Νεφθαλίμ…
Οποιος δεν το βλέπει, δεν ξέρει που πατά και που πηγαίνει…
Και κάποτε θα πρέπει να μάθουμε επιτέλους ότι ο κόσμος αλλάζει όχι μόνο όταν μας αρέσει η αλλαγή αλλά και όταν δεν μας αρέσει… Ότι η Ιστορία δεν γράφεται σύμφωνα με τις προτιμήσεις μας…
Όμως οι πιο σπουδαίες σελίδες της Ιστορίας είχαν ως κέντρο τους τον Ανθρωπο.
Και είναι σπουδαίο που πάνω από το 60% των Αμερικανών πήγαν στις κάλπες, ακόμη κι αν έβγαζαν τον ΜακΚέιν…
Και είναι σπουδαίο που οι έγχρωμοι Αμερικάνοι πήγαν να ψηφίσουν…
Και είναι σπουδαίο που η αμερικάνικη νεολαία μπήκε τόσο δυναμικά στην πολιτική…
Δεν μπορεί κανείς να πει ότι αυτά δεν σημαίνουν τίποτα απολύτως. Ότι τίποτα δεν άλλαξε.
Και είναι σημαντικό που εκατομμύρια PC και Laptop τσάκισαν την κυριαρχία της Εικόνας και των Παραδοσιακών ΜΜΕ χτυπώντας σαν ταμ-ταμ από τη μια άκρη του πλανήτη μέχρι την άλλη…
Αυτές τις στιγμές που μιλάμε είναι αδύνατον να προβλέψουμε το οτιδήποτε. Κι αν κάποιος μπορεί ας πει που στηρίζει τις προβλέψεις του. Σε ποιες αναλογίες και ποιες συγκρίσεις;
Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει αν οι συνέπειες θα είναι θετικές ή αρνητικές.
Αλλά ΑΥΤΟ σημαίνει πραγματική Αλλαγή! Το μη-προβλέψιμο! Το παιχνίδι που ξεκινάει και πάλι από την αρχή!
Αλλαγή σημαίνει ότι τώρα μπορούν να συμβούν τα καλύτερα και τα χειρότερα. Κι αυτό μπορεί να μην είναι ορατό σήμερα αλλά να φανεί μετά από πέντε, δέκα, εκατό χρόνια!
Ο Παλιός Κόσμος φεύγει για πάντα. Και κανένας μικρόκοσμος, καμιά ιδεολογική εμμονή, καμιά εσωτερική τακτοποίηση δεν μπορεί να τον φέρει πίσω. Όπως κανείς δεν μπορεί να πει ότι ο Νέος Κόσμος θα είναι καλύτερος ή χειρότερος.
Ένα πράγμα μόνο είναι καλό. Αυτή τη μετάβαση δεν την προκάλεσε κανένας ΚΟΣΜΟΔΙΟΡΘΩΤΙΣΜΟΣ.
Κι ακόμη…
…Αυτή η μετάβαση έχει πρόσωπο. Τα εκατομμύρια χαμογελαστά πρόσωπα που μαζεύτηκαν χθες το Σικάγο…
Στην καρδιά, κάποτε, της Βιομηχανικής Επανάστασης…
Στην καρδιά, κάποτε, του Εργατικού Κινήματος…
Αισθάνομαι τυχερός που έζησα αυτή την ημέρα.
Κι ας μην ξέρω τι μου ξημερώνει…
Όχι δεν είμαι αισιόδοξος…
Είμαι όμως επιτέλους περίεργος να ζήσω το μετά…
Εξαιρετικό κείμενο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΆνεμε έχω διαβάσει κείμενα και κείμενα, έχω ακούσει και κάποιες από τις εκμπομπές σου, το σημερινό είναι ακριβώς αυτό που λέει ο philos: εξαιρετικό!
ΑπάντησηΔιαγραφήEίχα αρχίσει να νιώθω λίγο ηλίθια που ανακουφίστηκα με τον Ομπάμα. Όχι τόσο γιατί μου λέει κάτι ιδιαίτερο -και απολύτως συμφωνώ με αυτό που γράφεις για τα σύμβολα- αλλά γιατί έχει σιχαθεί η ψυχή μου τα κάθε είδους αρπακτικά που βγαίνουν κι από πάνω με την υποκρισία και το φανατισμό τους. Οι σκέψεις που έκανες τον κόπο να αποτυπώσεις μου ζεσταίνουν την καρδιά, να 'σαι καλά.
maria.jawan
.......μηπως αυτο να ηταν το hallowen theme των φετινων αμερικανικων εκλογων?
ΑπάντησηΔιαγραφήο ρομαντισμός και η αφελεια?
"Αφέλεια δεν είναι...", που λέει κι ο Old Boy. Αν είμαστε κυνικοί με κάθε θετική αλλαγή που φέρνουν οι άνθρωποι οπουδήποτε στον πλανήτη, τότε είμαστε άξιοι της μοίρας που μας επιφυλάσσουν άλλοι, γιατί ποτέ δε θα μπορέσουμε να πραγματώσουμε τη δική μας. Αυτό είναι αφέλεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνδρέα, σου βγάζω το καπέλο, απ' τα πιό σημαντικά κείμενά σου που έχω διαβάσει' κι έχω διαβάσει πολλά.
Εξαιρετικό κειμενο..Και οπως σωστα επισημαινεις το σημαντικό ειναι το οτι επιτελους οι ανθρωποι - αρχιζουν να κινητοποιουνται , να προσπαθουν να κανουν κατι , να αλλάξουν την ζωή τους προς το καλύτερο ..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΙ ΣΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ
Μπράβο! Είχα πραγματικά ανάγκη να διαβάσω ΑΥΤΟ το κείμενο σε ΑΥΤΟ το ιστολόγιο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου έφτιαξες το πρωϊνό με αυτό το κείμενο! Να είσαι καλά! Δεν θα μπορούσε να εκφραστεί καλύτερα ό,τι συνέβη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρέπει να ηττηθεί και να αποσυρθούν οι συνέπειες της πολιτικής των νεοσυντηρητικών του Μπους για να δούμε διαφορά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν ο Οκτώβρης είναι ο μήνας της Επανάστασης διανυουμε τον μήνα της Θυσίας. (17-11). Καλό ειναι ΚΑΙ οι δικοί μας κοκορόφτεροι πολιτικοί να μην υποτιμούν τον Κόσμο, τον Πολίτη τον Ανθρωπο. Το όνειρο δίνει φτερά αλλά πατάει γερά και στα πόδια του.
Ψήφισε το 74%!!!!στις ΗΠΑ
Ζωή, Ελευθερία, επιδίωξη της ευτυχίας είναι τα αιτούμενα της Διακηρυξης της Ανεξαρτησίας των ΗΠΑ
Κάποιοι πολλοί το θυμήθηκαν.
Είχαν τους λόγους τους εκείνοι ένας από αυτούς είναι η γενική κατακραυγή. Οι ευρισκόμενοι στο εξωτερικό Αμερικανοί ψήφισαν όλοι με σταλινικά ποσοστά Ομπάμα εκτός Σκοπίων που ψήφισαν 82% Μκ Κέην. Πληροφοριακά.
Αναμφίβολα τα πρόσωπα έχουν την εξαίρετη παρουσία τους στην Ιστορία. Ο Ομπάμα είναι ένας μορφωμένος έξυπνος και ικανός ηγέτης το έδειξε πως κατάφερε την Χίλαρυ πρώτα και τον Μκ Κέην μετά. Αν μη τι άλλο.
Συμφωνώ με κάθε σου λέξη Άνεμε. Δυστυχώς, ζούμε σε μια χώρα που οι τυφλωμένοι από παλαιολιθικές προκαταλήψεις όχι μόνο κυβερνούν αλλά πάνε και ψηφίζουν κι από πάνω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣπουδαίο Ποστ Καπ! Το επόμενο είναι Ινδός Πρωθυπουργός της αγγλίας...
ΑπάντησηΔιαγραφή@Dark Angel, γιατί όχι, και μεταναστόπαιδο πρωθυπουργός της Ελλάδας. Αλλά ο ρατσισμός δε νικιέται μόνο με τα σύμβολα, μέσα στην ψυχή μας πρέπει να τον νικάμε κάθε μέρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήεξαιρετικό κείμενο, χαίρομαι ιδιαίτερα που δεν πρωτοτυπώ λέγοντάς το, εξαιρετικό λοιπόν κείμενο --εξαιρετικό και σαν κείμενο :-)
ΑπάντησηΔιαγραφή[μία μόνο, τόση δα, "ένσταση": σ' έναν κόσμο που ξεχωρίζει τους ανθρώπους με βάση το χρώμα ή τη φυλή τους έχει τεράστια σημασία πως είναι «ο πρώτος αφροαμερικανός Πρόεδρος»: κοσμογονικό, κοσμοϊστορικό γεγονός, πιστεύω, από τα λίγα]
ευχαριστούμε πάντως για το κείμενο
Εγώ σας ευχαριστώ όλους για τα σχόλιά σας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣήμερα έκανα αποτοξίνωση από όλο αυτό το πανηγυρι, δεν άντεξα όμως περισσότερο και μπήκα να ρίξω μια κλεφτή ματιά. Θέλω να γράψω και κάτι, αλλά δε νοιώθω ακόμα έτοιμη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό που σκέφτομαι, ο άξονας όσων θέλω να γράψω είναι περίπου αυτός: Η ελπίδα ποτέ δεν πεθαίνει!
Συγχαρητήρια ΑΝεμε:))) Η παράμετρος "άνθρωπος" δεν είναι μια απλή παράμετρος.
μπράβο, πολύ όμορφο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι όταν βλέπω να εκφράζονται τέτοιες απόψεις από ανθρώπους που με ενδιαφέρει η γνώμη τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαμιά φορά σε κάνουν να αισθάνεσαι αφελής όταν λες το αυτονόητο...