Αμερικάνικες Εκλογές και Ελληνική Αμετροέπεια

Κι ενώ η Ελλάδα παρακολουθεί με "κομμένη την ανάσα" τις Αμερικάνικες Εκλογές σαν να είμαστε επαρχία της Νεμπράσκα, η αμετροέπεια χτυπάει ντιλντ και η ανοησία πάει σύννεφο!
Σαν να μη ζήσαμε ποτέ τον ενθουσιασμό με την εκλογή του Τζίμι Κάρτερ...
Σαν να πέσαμε προχθές στον πλανήτη Γη...
Ανιστόρητοι κι αγράμματοι. (Θα μου πεις εδώ την ελληνική ιστορία δεν διδαχθήκαμε ποτέ -έστω και κουτσά ή στραβά- την αμερικανική και την παγκόσμια θα ξέραμε;)

Και καλά την Ιστορία των ΗΠΑ δεν την ξέρουμε -και είναι ΣΠΟΥΔΑΙΑ ιστορία αυτή ενός κράτους που ακόμη βρίσκεται στην εφηβεία του-, στοιχειώδη μνήμη και λογική δεν έχουμε;

Που να τη βρούμε, θα πεις. Στο σπίτι; Στο σχολείο; Στο Πανεπιστήμιο;

Σ' αυτή τη χώρα φτάσαμε στο σημείο που η Μνήμη και η Λογική χαρακτηρίζονται "επαναστατικά". Οποιος θυμάται και όποιος λέει πως ένα κι ένα κάνουν δύο, ανήκει σε κάτι σαν την εξωκοινοβουλευτική αριστερά. Αντίθετα η όποια μαλακία κατεβαίνει της κάθε μουρλοκαμπέρο είναι "προχώ". "Βλέπει μπροστά"...

Γι αυτό κι ΕΝΑΣ δεν γύρισε ποτέ να πει αυτό που ΕΙΔΕ και ΞΕΡΕΙ!

Για πιο πράγμα;

Για αποφάνσεις όπως αυτές:

«ΚΙ ΕΣΕΙΣ γιατί καταπιέζετε τους μαύρους;». Το αμίμητο ανέκδοτο για τον υπαρκτό σοσιαλισμό ανάμεσα στον μικρό Ρώσο και τον φίλο του Αμερικανό κινδυνεύει να μπει στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας από την προσεχή Τρίτη. Έστω και σε συμβολικό επίπεδο.

ΓΙΑΤΙ βέβαια η ενδεχόμενη εκλογή ενός μαύρου προέδρου αποτελεί μια κοσμογονική αλλαγή για την αμερικανική κοινωνία όσο και αν υπάρχουν ζωντανά ακόμα τα κατάλοιπα του ρατσισμού.

ή αυτές:

...η συμβολική σημασία της εκλογής ενός Αφροαμερικανού στο ύπατο αξίωμα μιας χώρας η οποία θεμελιώθηκε στην παράδοση της δουλείας, τα τελευταία κατάλοιπα της οποίας, οι φυλετικές διακρίσεις, είναι παρόντα στη μνήμη γενεών που βρίσκονται εν ζωή και ασκούν το δικαίωμα της ψήφου, ξεπερνά κατά πολύ τα αμερικανικά σύνορα. Μοιάζει με εκδίκηση των ονείρων για κάθε άνθρωπο όπου γης.

Να βγει, αυτός ο ΕΝΑΣ που έμεινε ξάγρυπνος τις νύχτες των μεγάλων βομβαρδισμών στο Ιράκα και στο Βελιγράδι: "Αυτοί τι ήσαν; Δεν ήσαν Αφροαμερικάνοι; Δεν ήταν εξόχως συμβολικό που ο ένας έγινε Αρχηγός του Αμερικάνικου Στρατού και Υπουργός Αμυνας και η άλλη Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ;"

It was time

It was time

Δεν θα μείνουν αυτοί για πάντα στη μνήμη των γενεών που έζησαν τους πολέμους που ΑΥΤΟΙ ηγήθηκαν;

ΠΟΣΑ ΘΕΛΕΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΤΡΕΛΑΝΕΤΕ;

ΑΥΤΟ το περιοδικό που έβαλα εκεί πάνω και που βγήκε με εξώφυλλο It's time θυμάται κανείς ποιο περιοδικό είναι και τι έγραφε όλα αυτά τα χρόνια και ποια οικονομική πολιτική στήριζε;
Κανείς δεν θυμάται;



Κι αν δεν μπορείτε να αντισταθείτε στην ισχύ του χρήματος και των όπλων, αντισταθείτε τουλάχιστον στην ανοησία!

It's time

Μνήμη;
Τι είναι μνήμη;
...σκέφτηκε το χρυσόψαρο κι έκανε άλλη μια βόλτα μέσα στη γυάλα του...