ΑΠΟ ΤΗ "ΜΕΓΑΛΗ ΚΡΙΣΗ" ΣΤΟ "ΜΕΓΑΛΟ ΠΟΛΕΜΟ"

....αυτός είναι ο τίτλος άρθρου του Γιώργου Μαργαρίτη, αναπληρωτή καθηγητή Σύγχρονης Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Κρήτης που δημοσιεύτηκε πριν από έναν περίπου μήνα στο λεύκωμα "Β" ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ - Το Σφαγείο 50.000.000 ανθρώπων" από το "Ε"-ΙΣΤΟΡΙΚΑ.

Γράφει ο Γ. Μαργαρίτης:

"Τα κληροδοτήματα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου δεν περιορίστηκαν μόνο στις αλλαγές συνόρων, στη διευθέτηση-με κακό μάλλον τρόπο- εθνικών διαφορών και στις απογοητεύσεις νικητών- που ήθελαν περισσότερα αναλογιζόμενοι τις θυσίες τους- και νικημένων που αισθάνονταν ταπεινωμένοι και αδικημένοι. Η Ευρώπη και ο κόσμος ολόκληρος διαρκώς ανακάλυπταν στα μετά τον πόλεμο χρόνια οτι σε όλα τα επίπεδα της ζωής τους το φάντασμα του προηγούμενου πολέμου τους συνόδευε και στοίχειωνε όλες τις δραστηριότητες, τις συμπεριφορές, τον τρόπο της σκέψης και τις επιλογές τους.
Η παγκόσμια οικονομία αρθρώθηκε πάνω στην κληρονομιά του πολέμου. Στη διάρκεια του πολέμου οι παραδοσιακά ισχυρές δυνάμεις, η Αγγλία και η Γαλλία, δανείστηκαν ιλιγγιώδη ποσά από τις Ηνωμένες Πολιτείες για να αντιμετωπίσουν το τρομερό κόστος της στρατιωτικής προσπάθειας. Το βάρος αυτού του χρέους δύσκολα μπορούσε να αντιμετωπιστεί από τις εξαντλημένες οικονομίες τους.
[...]
Οπως ήταν φυσικό, το βάρος αυτών των πολεμικών αποζημιώσεων κλήθηκε κυρίως να το πληρώσει η Γερμανία. Η τελευταία, κατεστραμμένη από τον πόλεμο, συρρικνωμένη και ταπεινωμένη, δεν ήταν οπωσδήποτε σε θέση να πληρώσει παρά μόνο δανειζόμενη. Η μόνη χώρα που μπορούσε να τη δανείσει ήσαν οι ΗΠΑ.
Δημιουργήθηκε λοιπόν ένα σύστημα μεταφοράς κεφαλαίων με τρεις πόλους. Οι ΗΠΑ δάνειζαν τη Γερμανία για να πληρώσει τις πολεμικές αποζημιώσεις στη Γαλλία και την Αγγλία, σε τρόπο ώστε οι τελευταίες να μπορέσουν να αποπληρώσουν τα δάνεια που είχαν πάρει κατά τη διάρκεια του πολέμου πάλι από τις ΗΠΑ.
Σημαντικά κεφάλαια περνούσαν δύο φορές τον Ατλαντικό, δημιουργώντας ένα πρωτόγνωρο στην ανθρωπότητα σχήμα και, μαζί του, πλήθος παρενέργειες. Από τις τελευταίες, εκείνη με τις περισσότερες κοινωνικές και πολιτικές επιπτώσεις σχετιζόταν με τη γενική ψευδαίσθηση που συνόδευε την παραπάνω κίνηση κεφαλαίων.
Επιγραμματικά μπορούμε να την περιγράψουμε λέγοντας οτι η όλη διαδικασία δημιουργούσε σημαντικά κέρδη, κερδοσκοπικές ευκαιρίας αν προτιμάτε -που με τη σειρά τους τροφοδοτούσαν στη δεκαετία του '20 τη χαρακτηριζόμενη ως αναβίωση της "Μπελ Επόκ" ευφορία- και ακόμη μεγαλύτερες προσδοκίες.
Μηχανισμοί κερδοσκοπίας εξαργύρωναν τις τελυταίες στις αγορές, προκαλώντας υπερτίμηση των αξιών, αυτό που στις μέρες μας ονομάζουμε "φούσκα".
Στα 1929, ακριβώς στην πρωτεύουσα αυτού του οικονομικού παιχνιδιού, στη Νέα Υόρκη, το σύστημα κατέρρευσε, συμπαρασύροντας μαζί τους, μαζί με τις ψευδαισθήσεις των ανθρώπων, ολόκληρη την παγκόσμια οικονομία".

Βλέπετε καμιά ομοιότητα με τη σημερινή κρίση;
Δικαίως τη βλέπετε.
Είναι μια Κρίση-καρμπόν.
Μια Κρίση που βασίζεται σε απάτες και ψευδαισθήσεις.
Το παιχνίδι που τότε ήταν η "τριπολική μετακίνηση χρημάτων" από και προς το αμερικανικό θησαυροφυλάκιο, στις μέρες μας παίχτηκε με πολύ πιο περίπλοκους όρους με τα στεγαστικά δάνεια στις ΗΠΑ αλλά και με τα δάνεια που παίρνει η ίδια η χώρα (οι ΗΠΑ είναι εδώ και χρόνια το Νο1 υπερχρεωμένο κράτος στο κόσμο) για να καλύψει τις δαπάνες των πολεμικών της μετώπων σε Ιρακ και Αφγανιστάν. Το ψεύτικο χρήμα που κυκλοφορεί έδωσαν την ψευδαίσθηση ανθηρής οικονομίας και καλλιέργησαν την υπερτίμηση πετρελαίου, τροφίμων και άλλων αγαθών. Η παγκόσμια οικονομία μετατράπηκε έτσι σε μια τεράστια "φούσκα", το σπάσιμο της οποία ζούμε αυτές τις ημέρες.

Εχει και συνέχεια...


Σχετικά:

Απώλειες στα χρηματιστήρια

Βυθίζονται και την Τετάρτη τα ευρωπαϊκά χρηματιστήρια. Καταγράφουν απώλειες που αγγίζουν ακόμα και το 4%. Εντός της ημέρας το ΔΝΤ θα ανακοινώσει τις προβλέψεις του για το ΑΕΠ και την ανάπτυξη της παγκόσμιας οικονομίας.

>>>Σε πράξεις απελπισίας έχει οδηγήσει η οικονομική κρίση τους Αμερικανούς
>>>Βαθύ ρήγμα στο Χρηματιστήριο της Αθήνας

>>>

Με τα λεφτά των άλλων...

Χρειάζεται πολύ μυαλό για να καταλάβει κανείς ότι η παγκοσμιοποίηση της αχαλίνωτης αγοράς δεν είναι τίποτα άλλο από τη συγκέντρωση κεφαλαίου σε λίγα νέα, άγνωστα, ύπουλα και αδηφάγα χέρια? Χέρια που δεν έχει καμιά σημασία πλέον αν είναι ιδιωτικά ή κρατικά "νέου τύπου"? Χρειάζεται πολύ μυαλό για να καταλάβει κάποιος ότι ο νεοφιλελευθερισμός είναι το "μεγάλο κόλπο", τώρα που όλοι νόμισαν ότι "το κράτος πέθανε - ζήτω η αγορά" να τα τσεπώσουμε όλα μα όλα, εμείς οι λίγοι και καλοί? Χρειάζεται πολύ μυαλό για να καταλάβει κάποιος ότι η παγκόσμια σοσιαλδημοκρατία και αριστερά, προσπαθώντας να αποτινάξει από πάνω της τη "ρετσινιά" που τις κόλησαν του κρατικού παρεμβατισμού, έμεινε απαθής στο πανηγύρι που στηνόταν γύρω της και σήμερα μοιάζει ανίκανη να αρθρώσει έστω μια πρόταση για έξοδο από την κρίση?

>>>Δημήτρης Δανίκας στα χθεσινά Νέα :

" η αντίθεση ανάμεσα στο μεροκάματο και το χρήμα το καταναλωτικό. Αέρας, αφού η μια τράπεζα πουλούσε στην άλλη τα στεγαστικά δάνεια εκατομμυρίων φουκαράδων της Γης της Επαγγελίας. Έτσι και προκειμένου ο αχόρταγος τραπεζίτης να βγάλει από τη μύγα ξίγκι, το επιτόκιο κατέληξε στο τέλος διπλάσιο από το αρχικό. Αποτέλεσμα; Δεν πληρώνω. Αποτέλεσμα; Ο αεριτζής έμεινε με τα κεραμιδότουβλα στο χέρι. Έτσι η αρχική μεγάλη αξία κατάντησε μια απίστευτη απαξία. Και τρίτον, η αντίφαση. Ρε κωθώνι, πώς είναι δυνατόν να ρίχνεις τα μεροκάματα και από την άλλη να ζητάς από τον αδέκαρο να καταναλώνει όσο φτιάχνει ο δικός σου αλεστικός μηχανισμός; Δεν έχει; Δεν αγοράζει. Δεν αγοράζει; Δεν καταναλώνει. Και αφού δεν καταναλώνει, η δική σου επιχείρηση ρολά κατεβάζει. Άντε τώρα. Πέτα στα σκουπίδια τον νεοφιλελευθερισμό και όρμα στον Ρούσβελτ και τον κρατικό παρεμβατισμό. Όπισθεν ολοταχώς. Χωρίς αυτόν, τον ξεπουπουλιασμένο φτωχό, το σύστημα είναι νεκρό! "