Και σερά σερά χουατ εβερ γουιλ μπι - γουιλ μπι
Λέγεται πως και τότε έτσι αψήφιστα το είχαν πάρει το όλο θέμα οι άνθρωποι.
Ελα μωρέ, λίγος καπνός και λίγη στάχτη ποιον έβλαψαν ποτέ;
…είπε ο φούρναρης στη γυναίκα του κι εκείνη μετά το επαναλάμβανε στις φιλενάδες της.
Και οι σεισμοί;
Σιγά! Τα σανδάλια των λεγεωνάριων πιο πολύ έκαναν το έδαφος να σειέται πριν δύο χρόνια.
Ας θυσιάσουμε καλού κακού κανά κριάρι, εκείνη τη γίδα που θα πάει από γεράματα.
Εγώ θα φέρω το κρασί
Κι εγώ τα ούζα
Ήπιαν!
Το βράδυ ακούσανε το ραψωδό. Ηταν στη ραψωδία με το Λαοκόωντα και τους γιούς του που τους έπνιξαν τα φίδια.
Εκείνους ούτε που τους έζωσαν τα φίδια!
Κοιμήθηκαν…
Στις 6 π.μ. της 24ης Αυγούστου του 79 τους σκέπασε ο Βεζούβιος.
Ο φούρναρης εκείνη την ώρα έβγαζε τα ψωμιά στο φούρνο.
Κάποια είχαν παραρπάξει στο ψήσιμο…
Γαμώ το Δία μου! Γαμώ!
Μουρμούρισε!
(Από τη σειρά: «Οσα δεν είδε ο Πλίνιος»)
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου