Αργά αλλά σταθερά ο αμερικάνικος καπιταλισμός…

…περνάει στην εξελικτική φάση του Κρατικού Καπιταλισμού (βλέπε: Κίνα)

Προς το παρόν έχει περάσει στη μεταβατική φάση του Αλλα-αντ’-άλλων Καπιταλισμού (βλέπε: Ελλάδα)

Στο μεταξύ συνεχίζεται η υποβολή αιτήσεων προσχώρησης στη ζεστή κρατική αγκαλιά και η με συνοπτικές διαδικασίες ομόφωνη αποδοχή τους.

Χθες το βράδυ οι Goldman Sachs και Morgan Stanley ζήτησαν να αλλάξουν …επάγγελμα. Από Τράπεζες Επενδύσεων να γίνουν απλές, κανονικές, Τράπεζες Καταθέσεων!!!

Τι σημαίνει αυτό;

Δύο πράγματα: Πρώτον μπαίνουν υπό την προστασία της Ομοσπονδιακής Τράπεζας (πως είναι εδώ η Τράπεζα της Ελλάδας; Αυτό!). Δεύτερον θα προσπαθήσουν έτσι να μαζέψουν χρήματα από απλούς καταθέτες και δανειολήπτες μπας και ρεφάρουν τη χασούρα των ανεμο-επενδύσεών τους. Με ένα σμπάρο, δύο τρυγόνια σα να λέμε. Από τη μια ζητάω λεφτά του Δημοσίου εάν δεν τα πάω καλά και από την άλλη απομυζώ χρήματα πολιτών.

(Στο μεταξύ, τα λοβοτομημένα και αποχαυνωμένα νεοφιλελεύθερα παπαγαλάκια ονομάζουν όλο αυτό που συμβαίνει: «Δημιουργική Καταστροφή». Εξηγούν μάλιστα ότι μετά από μια τέτοια καταστροφή ο καπιταλισμός βγαίνει πάντα πιο ισχυρός. Εχουν δίκιο! Μόνο που για να πιάσει η «δημιουργική καταστροφή» θα πρέπει να συνοδεύεται πάντοτε από μια εξωτερίκευση της κρίσης. Έναν Πόλεμο. Έναν Χίτλερ. Ένα Περλ Χάρμπορ. Κάτι! Ελα όμως που ο Πόλεμος ήδη διεξάγεται και απορροφά χρήμα. Το εργαλείο χρησιμοποιείται από καιρό… Και το θέμα είναι ότι ακόμα δεν έχει εμφανιστεί το χειρότερο: ο Πανικός.

Ποιος Πανικός;

Των συνταξιούχων π.χ. Για φαντάσου να τη βαρέσει των παππούδων και των γιαγιάδων, αφού θα τους έχουν τσιτώσει οι ειδήσεις των 8, να πάνε αύριο το πρωί να «σηκώσουν» το μικρό τους κομπόδεμα από την τράπεζα της γειτονιάς τους. Μπροστά στο φαινόμενο αυτό δεν θα «τσιμπήσουν» και μερικοί ακόμη μικρομεσαίοι καταθέτες; Μετανάστες που είναι χρόνια εδώ και μαζεύουν σπυρί-σπυρί μπας και φύγουν κάποτε; Μικροεπιχειρηματίες; Μεθαύριο, οι ουρές θα έχουν μεγαλώσει. Την τρίτη ημέρα θα ξεκινήσει το ντόμινο…

Κάπως έτσι θα αρχίσουν όλα!

(Τα κάνω λίγο νια-νιά μπας και καταλάβουμε που πατάμε και που βαδίζουμε πριν μας έλθει το μεγάλο τσουνάμι. Όχι ότι μπορούμε να το αποφύγουμε αλλά καλό δεν είναι να ξέρεις από πού σου ήλθε η σφαλιάρα;)

>>>Το Μεγάλο Κραχ

>>>Το τέλος της επίπλαστης ευημερίας- Ρίτσα Μασούρα - ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ