Αστραψαν πάλι τα μαχαίρια στην ΕΡΤ
Από την άλλη σε πνίγει η οργή. Να, όπως τώρα που διαβάζω τούτο εδώ το ποστ στο καλό ιστολόγιο "Ποίηση στη Σκάλα". Πως, λέει, "έκοψαν" κι άλλη εκπομπή στην ΕΡΤ. Της Έλενας Διάκου και της Λίντας Ζαφειροπούλου.
Μεταφέρω εδώ το μεγαλύτερο κομμάτι από αυτό το ποστ. Δεν μπορώ να τα πω καλύτερα αλλά θέλω κιόλας να δείξω -σε ποιους άραγε- τι σημαίνουν μερικά πράγματα για κάποιους ανθρώπους:
"
"Ηταν μια εκπομπή ιδιαίτερη. Μόνο εκεί θα άκουγες Εντίθ Πιαφ και μετά Χαΐνηδες. «Για ιδέστε όλοι… τον ακροβάτη… που τραμπαλίζεται… με τον καιρό να ’ναι κόντρα… εχεί τιμή σαν πετάς…» Και αναφορές στα σκίτσα του Στάθη, στην ποίηση ξεχασμένων φωνών, στο Βραχνό Προφήτη του Θανάση Παπακωνσταντίνου, σε ό,τι αγαπούσες και ό,τι έμαθες να αγαπάς.
Αργότερα έμαθα να ξεχωρίζω και τις φωνές, γιατί διαπίστωσα ότι ήταν δύο γυναίκες πίσω απ’ το μικρόφωνο. Η Έλενα Διάκου και η Λίντα Ζαφειροπούλου. Δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσω αυτά τα ονόματα, πάντα με τούτη ακριβώς τη σειρά. Όπως τα εκφωνούσαν.
Θυμάμαι…
… κάποια βράδια στο στρατό, νεοσύλλεκτος στο Μεσολόγγι, βασανισμένος όλη μέρα από τις αγριοφωνάρες των ανωτέρων, περίμενα την ώρα να λουφάξω στο θάλαμο «με ένα φθηνό τρανζιστοράκι», που λέει και το τραγούδι του Άλκη Αλκαίου, και να πάρω το αντίδοτο για τη βαρβαρότητα. Η εκπομπή ήταν η επαφή μου με τον δικό μου κόσμο, αυτόν έξω απ’ τα κάγκελα του στρατοπέδου. Και μια μορφή επικοινωνίας ανώτερη και από τα τηλεφωνήματα των φίλων μου, και από των γονιών την έγνοια.
… ή πάλι ένα μεσημέρι στο σπίτι μου το πατρικό, ξαφνιάστηκα ακούγοντας ένα αντάρτικο τραγούδι, και πήρα τηλέφωνο. Ηταν η Ελενα μόνη εκείνη τη μέρα στο στούντιο. Δε θυμάμαι τι της είπα. Νομίζω ένα μεγάλο ευχαριστώ, αυτό ήταν σίγουρα το νόημα. Μπορεί να ήταν μια επέτειος από την ίδρυση του ΕΑΜ ή κάτι τέτοιο. Σκέφτηκα ότι θέλει θάρρος για να παίζεις στο κρατικό ραδιόφωνο τέτοια πράγματα. Δάκρυσα από συγκίνηση.
… ή να ταξιδεύω Γιάννενα - Αγρίνιο και να σταματάω στην άκρη του δρόμου για να στείλω μήνυμα από το κινητό μου, ΒΠ κενό και αποστολή στο 4160. (Η ποίηση έγραφε στη σκάλα από τότε, μόνο που δεν υπήρχαν μπλογκ. Γιατί προσπαθούσα να γράφω με έναν ποιητικό τρόπο, ακόμα και μια καλησπέρα.) Και από το ράδιο την άλλη στιγμή ερχόταν η απάντηση, σημάδι ότι το μήνυμα ελήφθη.
… ή στο φέρι μποτ του Ρίου-Αντιρρίου να βρέχει κι εγώ να μη βγαίνω απ’ το αμάξι, να απολαμβάνω τις μελωδίες, να φτιάχνω ατμόσφαιρα με την εκπομπή που συνόδευε όλες μου τις σκέψεις. Κι ήταν μαγικά, κι ήταν χειμώνας, κι ήταν βροχή, κι ο δρόμος κύλαγε δικός μου, κι η στιγμή δεν χανόταν ποτέ όσο κρατούσε το δίωρο παρέα με το δεύτερο.
Γιατί αμέσως μετά την εκπομπή της Λίντας και της Ελενας ήταν ο Πάνος Χρυσοστόμου, που έπαιζε επίσης ξεχωριστή μουσική και σχολίαζε με έναν ωραίο τρόπο μιλώντας για σινεμά και κινηματογραφική μουσική και άλλα πολύ ζεστά και ενδιαφέροντα. Υπήρχε ένα νήμα ανάμεσα σε αυτές τις δύο εκπομπές. Ένα νήμα αξιοπρέπειας και καλής αισθητικής. Αυτό το νήμα κόπηκε. Εμαθα από τη Λίντα πώς.
Την άκουσα πάλι μετά από καιρό χτες το βράδυ να λέει ότι είναι η τελευταία εβδομάδα της στο μικρόφωνο, γιατί από Δευτέρα η εκπομπή σταματάει. Όχι με δική της απόφαση, μου είπε η ευγενική φωνή στο τηλέφωνο.
«Είναι εκτός του νέου προγράμματος».
«Νέο πρόγραμμα στο Δεύτερο;»
«Ναι».
«Κατάλαβα. Όπως λέμε Νέα Διακυβέρνηση…» είπα.
«Κάπως έτσι» αποκρίθηκε η φωνή της εκπομπής μου.
Αυτοί που κυβερνάνε τα ΜΜΕ (όπως βέβαια κι αυτοί που κυβερνούν το τόπο ολόκληρο), δεν έχουν ιδέα του τι μπορεί να σημαίνει ένας δημιουργός για πολλούς ανθρώπους. Πόσα πολλά μπορεί να σημαίνει μια εκπομπή για παράδειγμα, για ένα φανταράκι στα Γιάννενα, ένα φοιτητή στην Πάτρα, ένα κορίτσι στην Αντίπαρο.
Την έχω ζήσει αυτή τη σχέση μπροστά από το τρανζιστοράκι αλλά και από την άλλη πλευρά, από το μικρόφωνο. Την έχω ζήσει διαβάζοντας ένα περιοδικό ή μια εφημερίδα αλλά και γράφοντας σε αυτά. Είναι μια ανεκτίμητη σχέση. Οπως όλες οι σχέσεις ζωής.
Γι' αυτούς όλα είναι μόνο νούμερα. Κόστος, κέρδη, έσοδα, έξοδα. Τίποτα παραπάνω... Γι' αυτό όποιον πάρει ο Χάρος.
"Η ΕΡΤ πρέπει να είναι κερδοφόρα!"
Μα είναι! 70 χρόνια τώρα, με όλα τα κουτσά και τα στραβά της υπήρξε κερδοφόρος. Διότι κέρδος είναι και το ποστ που σας έγραψα παραπάνω. Κι αυτά τα κέρδη δεν χάνονται. Μπρούν να αυγαταίνουν. Δεν είναι σαν τα εκατομμύρια που ξοδεύονται για δικαιώματα ποδοσφαίρου (διαβάσατε για το νέο σκάνδαλο που αποκάλυψε η Πετρούτσου στην Ελευθεροτυπία και της έστειλε εξώδικό ο "πρόεδρος";), δεν είναι οι προκλητικοί μισθοί των στελεχών της.
Χούντα ζούμε!
Το λέω πέντε χρόνια τώρα!
Πραγματική Χούντα!
Και πρέπει να την ανατρέψουμε τώρα!
Οχι μόνο για τα "Βατοπέδια" αλλά κυρίως γι' αυτές τις "μικρές" επιθέσεις στην ανθρωπιά, την ευαισθησία, τον πολιτισμό μας.
Ορθιοι!
>>>
Η εκπομπή
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου