Τέσσερις Ιστορίες που δεν θα ήξερα αν ήμουν Υπουργός

Σε μεγάλο διεθνές συνέδριο για τον Ουίλιαμ Σαίξπηρ, ανεβαίνει υποβασταζόμενος να μιλήσει ο μέγας τυφλός σοφός, ο Μπόρχες. Απόλυτη ησυχία. Σιωπή, εκκωφαντική. Οι πάντες κρατάνε την ανάσα τους. Ο Μπόρχες παραμένει σε κάποια απόσταση από το μικρόφωνο, ανοιγοκλείνει τα χείλη επί ώρα πολλή, αλλά στην αίθουσα δεν ακούγεται παρά ένα ψέλλισμα, σχεδόν ακατάληπτο. Μονάχα η λέξη «Σαίξπηρ» φτάνει ενίοτε καθαρά στα ώτα των αδημονούντων συνέδρων. Κάποια στιγμή, ο Μπόρχες κατεβαίνει από την έδρα, όλοι έχουν την αίσθηση ότι έφτασαν στην πολύτιμη πηγή μα νερό στάλα δεν ήπιαν. Πίστεψαν ότι έφταιγε η μικροφωνική, αλλά ουδείς είχε τολμήσει να πλησιάσει τον σεβάσμιο Μπόρχες για να φτιάξει τον ήχο. Μονάχα ο οξυδερκέστατος Τζορτζ Στάινερ αντιλαμβάνεται το νόημα. Επρόκειτο για ένα ακόμα τέχνασμα του Μπόρχες. Τίμησε τον Μεγάλο Βάρδο δίχως να πει λέξη γι’ αυτόν, απλώς επαναλαμβάνοντας, ξανά και ξανά, το όνομά του.

Για τις άλλες τρεις ιστορίες σπεύσατε στο ιστολόγιο του Γιώργου-Ικαρου Μπαμπασάκη...

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Το Πολυδύναμο Κέντρο Κοινωνικής Παρέμβασης Νομού Κυκλάδων...

Τα 15 sites που άλλαξαν το internet