Ιερές Εκπλήξεις…

«Εκπληκτος» δήλωσε πως είναι ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος για τα όσα συμβαίνουν στο Βατοπαίδι. Κι αναρωτιέται κανείς: ως προς τι η έκπληξη; Δεν ήξερε; Δεν άκουγε; Δεν έχει σχέσεις η ελλαδική εκκλησία με την κοινότητα των μοναχών; Μήπως διάβαζε κι εκείνος τα μαθήματα του όσο άπλωνε ρίζες η “ιερή SIEMENS”;
Τίποτα από όλα αυτά. Ο Ιερώνυμος –και πολύ περισσότερο ο προκάτοχός του- και ήξεραν και άκουγαν και στενές σχέσεις με τους αγιορείτες έχουν και τα πανθ’ ορούν όχι μόνο στα μοναστήρια του Αγίου Ορους αλλά και στο τελευταίο εκκλησάκι στην άκρη της Εθνικής οδού. Και πόσο λάδι καίει το κάθε καντήλι γνωρίζουν. Πολύ δε περισσότερο πόσα ευρώπουλα έπεσαν σε ΟΛΕΣ τις ορθόδοξες εκκλησίες της χώρας.
Μην τρελαθούμε. Το λογιστικό σύστημα της εκκλησίας είναι τελειότερο και από της Ελβετίας. Αλλωστε η εκκλησία είναι και η πρώτη διδάξασα της λεγόμενης Δημιουργικής Λογιστικής (ελέω Δημιουργού). Ένα σύστημα που από τον Κωνσταντίνο και την Ελένη μέχρι τον Χριστόδουλο διαρκώς βελτιώνεται. Και βελτιώνεται διότι εξ υπ’ αρχής διέθετε τρεις εξαιρετικές ιδιότητες: Πρώτον, το Ανεξέλεγκτο του συστήματος από τρίτους. Κανείς ποτέ δεν τόλμησε να ελέγξει τα οικονομικά της Εκκλησίας. Με αντάλλαγμα να τα έχει καλά μαζί με κάθε εξουσία και να την χρηματοδοτεί. Δεύτερον, την προσαρμοστικότητα του συστήματος με οποιοδήποτε άλλο οικονομικό σύστημα, μα ρωμαϊκό ήταν αυτό, οθωμανικό, ενετικό, αγγλικό, γερμανικό, οποιοδήποτε. Και τρίτον με το την διαφορετική σχέση που είχε πάντοτε η εκκλησία με το χρόνο.
Ο χρόνος για την εκκλησία δεν μετριέται και δεν υποδιαιρείται σε εβδομάδες, μήνες, χρόνια και δεκαετίες αλλά σε αιώνες και χιλιετίες. Όταν προγραμματίζουν κάτι οι Οικουμενικές Σύνοδοι, οι Σύνοδοι των Πατριαρχείων και των τοπικών εκκλησιών, δεν το προγραμματίζουν για τον επόμενο χρόνο, όπως για παράδειγμα γίνεται με τους κρατικούς προϋπολογισμούς, ούτε και με τις τετραετίες ή με πενταετή προγράμματα. Αυτά όλα είναι ο «πολιτικός» χρόνος. Η εκκλησία προγραμματίζει από τώρα για τον 22ο και 25ο αιώνα.
Η δογματική βεβαιότητα για τη Δευτέρα Παρουσία επιτρέπει στους αρχιερείς να διαστέλλουν το χρόνο πέραν του εγκόσμιου μέτρου και στα εγκόσμια πράγματα. Είτε πιστεύουν ειλικρινά σε αυτό είτε όχι. Για την εκκλησία, η πτώση της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, η οθωμανική κυριαρχία, η ελληνική επανάσταση, η βιομηχανική εποχή, οι πόλεμοι, τα κινήματα, οι δικτατορίες, οι Κατοχές και οι δημοκρατίες, δεν είναι παρά απλά περιστατικά που κρατούν ελάχιστα μπροστά στα μακροπρόθεσμα σχέδιά της. Ασήμαντα επεισόδια που άλλες φορές δυσκολεύουν και τις περισσότερες φορές διευκολύνουν τα έργα της. «Το μοναστήρι να είναι καλά».
Γι αυτό και η συνεργασία με τον Σουλτάνο. Γι’ αυτό και οι από τον άμβωνα συστάσεις στους εξεγερμένους Ελληνες και κάτσουν στ’ αυγά τους το ’21. Γι’ αυτό και τα «πλακάκια» με όλους και με όλα (βλ. αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ που όρκιζε από στρατηγούς της Χούντας μέχρι τον Ανδρέα).
Αλλωστε δεν το κρύβουν. Σήμερα κιόλας ο μητροπολίτης Πειραιά Σεραφείμ το είπε ορθά κοφτά: «Πως είναι δυνατόν η Εκκλησία που είναι Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου εδώ και χίλια χρόνια να μην αναγνωρίζει και να μην της αναγνωρίζονται τα χρυσόβουλα!». Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου λοιπόν εκκλησία, από τότε που ούτε νομικά πρόσωπα υπήρχαν ούτε φυσικά και Δημόσιο Δίκαιο όπως το εννοούμε σήμερα.
Όμως αυτή είναι η δική τους πραγματικότητα. Η ίδια πραγματικότητα που επέτρεπε στον Χριστόδουλο να διαβάζει απερίσπαστος τα μαθήματα του και να μην έχει πάρει χαμπάρι για Χούντα και ΕΑΤ-ΕΣΑ.
Δεν ήταν αναίσθητος, ούτε και αδιάφορος ο άνθρωπος. Παππάς ήταν. Τι είναι μια 7ετία εμπρός στην αιωνιότητα; Τρίχες κατσαρές είναι. Ο,τι είναι για σένα και για μένα ένα απόγευμα.
Προς τι η «έκπληξη» λοιπόν του Ιερώνυμου;
Μα φυσικά για την καταστρατήγηση αυτής, της εκκλησιαστικής υπόστασης τους χρόνου από τον ηγούμενο του Βατοπαιδίου. Πράγμα που όπως ήταν φυσικό επακόλουθο οδήγησε και στην κατάλυση των άλλων δύο κανόνων/συνθηκών: του Ανεξέλεγκτου και της Προσαρμογής. Μαντάρα τα έκανε ο Εφραίμ! Ούτε για Δευτέρα Παρουσία είχε ακούσει ούτε για μακροπρόθεσμες κινήσεις. Λειτούργησε «χρηματιστηριακά». Καλές πληροφορίες-γερά στηρίγματα-άμεσες κινήσεις. Και την πάτησε! Επεσε στην παγίδα του εφήμερου. Όπως εφήμερα ήταν τα «Ολυμπιακά Ακίνητα». Ισως μάλιστα να υπέθεσε ότι και η Λίμνη της Βιστωνίδας, έτσι όπως προχωράει η καταστροφή του περιβάλλοντος, εφήμερη θα είναι. Και έδωσε και πήρε σε χρόνο «πολιτικό». Στο χρόνο του Ρουσόπουλου!
Ελα όμως που ο «πολιτικός» χρόνος έχει πάψει από καιρό να υφίσταται και τώρα ισχύει μόνο ο «μιντιακός» χρόνος. Ο χρόνος της αίθουσας σύνταξης που αναζητά μεγάλες ειδήσεις για το επόμενο δελτίο. Τόμπολα και ο Εφραίμ και ο Ρουσόπουλος. Έκπληκτος ο «σοφός» Ιερώνυμος. Εξαλλος ο αδελφός Σεραφείμ. Μαγκωμένος ο αδελφός Ανθιμος. Μούγγα ο Πατριάρχης.
Μόνο ο Χριστόδουλος θα μπορούσε να το μπαλώσει το πράγμα. Εκείνος όμως δοκίμασε μια εξ ίσου μεγάλη έκπληξη: Πέθανε!