«Ελα μωρέ, πως κάνεις έτσι;»

«Νόθευση θεσμικών διαδικασιών» ή «νοθεία»;

Κοινοβουλευτικό πραξικόπημα ή συνηθισμένο μπάχαλο;

Παραχάραξη της ψήφου των βουλευτών ή αταξία;

Να ζει κανείς ή να μη ζει;

Αυτά είναι τα προφανή ερωτήματα πρώτου επιπέδου. Είναι και τα ουσιαστικά; Μπορεί ναι, μπορεί και όχι… Μπορεί να είναι έτσι, μπορεί να είναι αλλιώς, μπορεί να είναι και έτσι και αλλιώς.

Μπορούμε να βγάλουμε κάποια συμπεράσματα με τα όσα ξέρουμε μέχρι τώρα; Για να δούμε. Και κατ’ αρχήν για να δούμε ΤΙ ξέρουμε:

1. Ξέρουμε ότι κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας για τα άρθρα του νέου Συντάγματος, τον περασμένο Μάιο, γίνονται κάποιες κινήσεις τουλάχιστον «ύποπτες». Ψηφοδέλτια αλλάζουν χέρια, ψηφοδέλτια καταστρέφονται και αντικαθίστανται, ψηφοδέλτια τσαλακώνονται και μπαίνουν σε τσέπες, ψηφοδέλτια πάνε κι έρχονται σε χέρια βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας. Αυτό το βλέπουμε στο βίντεο.

2. Ξέρουμε ότι κατά τη διάρκεια της διαδικασίας έλειπαν όλοι οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ το οποίο είχε αποχωρήσει.

3. Ξέρουμε ότι οι ψηφοσυλλέκτες δεν ήσαν μόνο της ΝΔ, αλλά και του ΣΥΝ και του ΛΑΟΣ, οι οποίοι δηλώνουν ότι δεν είδαν τίποτα επιλήψιμο.

4. Ξέρουμε ότι κανένας βουλευτής της ΝΔ δεν διαμαρτυρήθηκε τότε ή αργότερα για αλλοίωση της ψήφου του.

5. Ξέρουμε ότι η βιντεοσκόπηση είναι επίσημη ενώ η διαδικασία μεταδόθηκε τότε live από το κανάλι της Βουλής.

6. Ξέρουμε πως ούτε τότε, βλέποντας το βίντεο παρατήρησε κάποιος (π.χ. δημοσιογράφος) κάτι επιλήψιμο ή αν το παρατήρησε, δεν το έκανε γνωστό σε κανέναν (άρα δεν έκανε τη δουλειά του σωστά).

7. Ξέρουμε πως εκ των υστέρων, κάποιος πολύ παρατηρητικός άνθρωπος (αγνώστου ταυτότητας) το επισήμανε στον Φ. Πελτσάνικο και αυτός το έστειλε στον Γιώργο Παπανδρέου.

8. Ξέρουμε ότι ο Γιώργος Παπανδρέου επέλεξε να το κοινοποιήσει ο ίδιος επισήμως αντί, όπως συνηθίζεται να το διοχετεύσει στον φιλικό προς το ΠΑΣΟΚ, Τύπο και τα κανάλια και στη συνέχεια να το ανεβάσει στο site του ΠΑΣΟΚ.

9. Ξέρουμε όλες τις μετέπειτα δηλώσεις ένθεν και ένθεν. Και κυρίως…

10. Ξέρουμε ότι δεν αμφισβητεί κανένας το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας άρα και το νέο Σύνταγμα της χώρας.

Και τώρα τα πρώτα συμπεράσματα:

1. Σε τούτο εδώ τον τόπο ΟΥΔΕΙΣ κάνει τη δουλειά του και ΟΥΔΕΙΣ αναλαμβάνει την ευθύνη γι αυτό. Από τον Πρωθυπουργό και τους υπουργούς του μέχρι τον Πρόεδρο της Βουλής, τους βουλευτές και τους Αρχηγούς των κομμάτων, από τους υπαλλήλους της Βουλής μέχρι τους Κοινοβουλευτικούς Συντάκτες και τα Μέσα που εκπροσωπούν. Ή τουλάχιστον δεν έκαναν τη δουλειά τους στη συγκεκριμένη περίπτωση (άρα γιατί να την κάνουν σε όλες τις υπόλοιπες).

2. Επίσης ΟΛΟΙ οι παραπάνω ανέχονται κάνοντας τα στραβά μάτια σ’ αυτά τα φαινόμενα, με ένα ελληνικότατο «έλα μωρέ, και τι έγινε;», έχοντας προφανώς χάσει και τον έλεγχο αλλά και τις ηθικές αρχές τους.

3. Ολοι οι παραπάνω κάνουν αυτό ακριβώς που είχε πει ο Πολύδωρας: «Αγγαρεία». Κι αφού κάνουν αγγαρεία αισθάνονται ότι είναι δικαίωμά τους να χαβαλεδιάζουν με τους θεσμούς.

4. Δυστυχώς ο «χαβαλές» με τους θεσμούς δεν είναι το ίδιο ακίνδυνος ή και υγιής, όπως π.χ. ο χαβαλές στο Γυμνάσιο και το Λύκειο. Συνιστά εκτροπή. Εκτροπή στο εσωτερικού του δημοκρατικού συστήματος, έστω αυτού που αποδεχόμαστε ότι έχουμε σήμερα.

5. Το ίδιο και ίσως ακόμη πιο σοβαρό είναι το ότι οι δημοσιογράφοι «έχασαν» την είδηση. Τότε, τον Μάιο, όχι τώρα. Αυτό επιβεβαιώνει ότι η δημοσιογραφία λειτουργεί σχεδόν αποκλειστικά με διοχετευμένες ειδήσεις και δελτία τύπου και όχι με έρευνα και ρεπορτάζ. (Ούτε καν οι χιουμοριστικές εκπομπές που ασχολούνται με τηλεοπτικές χαριτωμενιές δεν ανακάλυψαν το μπάχαλο της ψηφοφορίας).

6. Η όλη υπόθεση φέρνει ξανά στη επιφάνεια δύο «πολέμους» που διεξάγονται εδώ και λίγα χρόνια ως μάχες χαρακωμάτων και που τώρα φαίνεται να παίρνουν μεγαλύτερες διαστάσεις. Ο πρώτος είναι ο «πόλεμος ΠΑΣΟΚ-Παραδοσιακών ΜΜΕ» και ο δεύτερος «Νέων Μέσων-Παραδοσιακών ΜΜΕ». Αν σε αυτούς τους «πολέμους» προστεθεί ο ουσιαστικός τρόπος που ο Πέτρος Τατούλης χρησιμοποιεί το Νέο Μέσο, τότε «κάτι αλήθεια συμβαίνει εδώ». Κάτι που δεν μπορεί να ελεγχθεί από τη διαπλεκόμενη, εδώ και δεκαετίες, σχέση ΜΜΕ και Εξουσίας.

7. Η φανερή αμηχανία των τηλεαστέρων-«δημοσιογράφων» αλλά και των πολιτικών της «παλιάς φρουράς» δείχνει πως οι μάχες θα είναι πολύ σκληρές στο άμεσο μέλλον.

8. Όλα τα παραπάνω δείχνουν ένα πράγμα: η Μεταπολίτευση όχι απλώς έχει τελειώσει αλλά βρίσκεται σε προχωρημένη σήψη. Ας τελειώνουμε με ο,τι και όποιους συντηρούν αυτή τη μούμια…

(Βέβαια, μέσα σε όλη αυτή την υπόθεση δεν μπορεί κανείς να ξεχάσει τα «έγχρωμα ψηφοδέλτια» της Προεδρικής εκλογής, επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ. Νομίζω όμως ότι τότε πολιτικοί, δημοσιογράφοι και κοινωνία, διέθεταν ακόμη κάποια ανακλαστικά…)